4 DECEMBER 2018
CC Palethe, Overpelt


REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  LAMBERT SMITS ©


MET DANK AAN: CC PALETHE EN TOM COPPERS

De Stoomboot die in Overpelt aanmeerde, kwam niet uit het verre Spanje maar uit het dichterbij gelegen Leuven. Het concert van Stoomboot, het alter ego van Niels Boutsen, was niet alleen het laatste caféconcert van het jaar, maar tevens het laatste in Overpelt. Niet getreurd echter want vanaf 1 januari wordt de gemeente kortweg Pelt genoemd, maar de succesvolle caféconcerten gaan gewoon verder. De eer om deze concerten voor 2018 af te sluiten viel dus te beurt aan Stoomboot. In 2011 won Niels de Nekka-kleinkunstwedstrijd en sindsdien bracht hij reeds drie albums op de markt, waarvan ‘Zwarte Doos’ zijn meest recente is. Binnen het hedendaags Nederlandstalig muzikaal aanbod, bekleedt Stoomboot een aparte plaats. Voor alle duidelijkheid, dit is uitermate positief bedoeld. In tegenstelling tot veel van zijn collega’s heeft hij geen nood aan een uitgebreide band om zijn liedjes een pop- of rocktintje mee te geven. Stoomboot is nog uit het oerdegelijke, vele stormen doorstane kleinkunsthout gesneden. Slechts gewapend met zijn akoestische gitaar wist Niels vanaf de eerste noten het publiek aan zich te binden, wat niet zo vreemd was. Immers zijn prachtig verzorgd gitaarspel en zijn zorgvuldig geconstrueerde teksten hielden de aandacht van een overvol café probleemloos vast. Zijn teksten zijn geen goedkope rijmelarij, maar hebben inhoud. Die inhoud haalt Niels uit de voor de hand liggende dagelijkse dingen. Dingen waaraan de doorsnee burger argeloos voorbij gaat, maar die voor een artiest, indien hij ertoe in staat is, via liedjes naar een hoger niveau kunnen getild worden. Iemand die deze klus op een sublieme wijze klaart, is Stoomboot. Van vermoeidheid heeft iedereen wel eens last, voor Stoomboot inspiratie voor ‘Moe’, waar hij mee opende. Een vakantieliefde die ook samen met de vakantie eindigde, kreeg vorm in ‘Einde Van De Wereld’. Ondertussen heeft Niels de liefde van zijn leven gevonden en waarin kon hij zijn geluk beter kwijt dan in ‘Eindelijk Een Lief’. 

De prijs voor de meest vindingrijke tekst, mag hij zonder enige vorm van concurrentie, in ontvangst nemen voor ‘Bindingsangst’. Een nummer dat momenteel zijn gelijke niet kent. Het eerste deel sloot hij af met een nummer van zijn mentor Zjef Vanuytsel, namelijk ‘De Zotte Morgen’. De intensiteit en emotie die hij in dit nummer stak, stonden garant voor kippenvel.
Tijdens de tweede set bleek, zoals Stoomboot hetzelf aangaf, dat een liedje schrijven over mooie dingen moeilijker is dan miserie in een lied te gieten. Dat laatste mondde uit in de protestsong ‘Devervelendluidetrolleyblues’ waar hij het geluid van de over de kasseien rollende trolleys van de Leuvense studenten hekelde. Met ‘Kersentaart’ greep hij terug naar de tijd toen hij op zondag in de bakkerswinkel werkte. De ietwat norse oudere man, die klokslag 11 uur voor zijn kersentaart kwam, kreeg op een bepaalde zondag zelfs een gelukzalige uitstraling. Oorzaak was het Beatles t-shirt dat Niels droeg, waarna de klant hem in geuren en kleuren vertelde over de trip naar Londen die hij destijds met zijn vriendin maakte, om het viertal aan het werk te zien. Zijn bewondering voor Jacques Brel kreeg vorm in ‘Een Vriend Zien Huilen’ zijn vertaling van Brels ‘Voir Un Ami Pleurer’.
Afsluiten deed Stoomboot zonder microfoon en met zijn akoestische gitaar in de letterlijke zin, met een hartverscheurende versie van Bram Vermeulens ‘Ik Was Erbij’.
Bij Stoomboot primeren de teksten, iets waar we heel gelukkig om mogen zijn. Zijn optreden, waarbij hij zijn liedjes op een humoristische manier aan elkaar reeg, was dan ook een heerlijke luisteravond, het beste medicament tegen oorverdovend geluid.


​