|
10 november 2017 |
Support: MUERAN HUMANOS |
The Horrors compose beautiful solid songs, richly upholstered with interlaces. The layeredness of their songs, however, was completely lost by an excess of decibels from the P.A.system. Who had no earplugs that night, will have to go to a hearing center today! Sorry, who decides this? And who will turn the tide?
Waarom kon de Engelse punkrockband live niet overtuigen? Lag het aan de elektronische support? Of aan het genre? Of aan teveel decibels? Slechts een paar honderd fans wilden genieten van een loeihard concert in een intieme afgeschermde zaal van Het Depot te Leuven.
Als supportband trad Mueran Humanos in de spotlights met een paar lange elektronische dance nummers. Carmen Burguess en Tomas Nochteff ontmoetten elkaar in Buenos Aires en verhuisden naar hun huidige thuishaven Berlijn, met een tussenstop in Barcelona. De studio van Einsturzende Neubauten bleek het perfecte podium voor opnames. Rauwe donkere elektronische geluiden kregen in Het Depot langzaam een ritme toegewezen en evolueerden naar indringende psychedelische dance. Extra bassen zweepten lijf en leden naar genadeloze hoogtes. Het duo wist perfect een potentieel danspubliek te bespelen. Maar dat soort publiek was niet echt aanwezig. De harde beats en minimale vocals in parlondo Spaans beklijfde echter wel. Elektro beat duo’s en dj’s komen steeds vaker in elkaars vaarwater. Mueran Humanos bespeelt die trend grandioos. Of dit nu een perfecte warmloper was voor The Horrors, laten we best in het midden. De Engelse boys kwamen met veel zin en energie het podium op en vlogen er onmiddellijk in met zware beats en bass distortion. Zanger Faris Badwan schitterde in een zwarte jekker met zwartlederen handschoentjes en hanteerde zijn micro met draad als zweep naar het publiek. Enige verwijzing naar sm is puur imagination? |
Als een stormram vloog het vijftal door de eerste songs met een ‘Gary Numan’ of ‘OMD’ sound uit de jaren tachtig maar dan op een ruwer en bonkend ritme. Elke band tracht op een originele manier gestalte te geven aan haar composities. The Horrors stonden in het verleden gekend voor hun garagerock en post-punk toestanden. Toch retro in de 21ste eeuw? Het leuke was én is echter dat ook nu voor elke song een andere intro, riddle of sample uit de synths werd gedraaid. En gitarist Joshua Hayward schudde de haren uit zijn ogen om toch maar zijn shoegaze uit de gitaar te melken. Heel energiek sprongen Joshua en Rhys Webb over het podium, langs een koele (cool) stoere Faris.
Met hun Europese tournee, verder richting Nederland, Duitsland en zelfs Turkije!, presenteren The Horrors hun album V., waaronder ook de bisnummers Ghost (met originele toepasselijke special effects) en Something To Remember Me By (hoog in de charts en vrolijk). The Horrors maken prachtige stevige composities, rijkelijk gestoffeerd met tussengeluidjes. De gelaagdheid van hun songs gaat echter volledig verloren door een teveel aan decibels dat uit de P.A. stroomt. Wie die avond geen oordopjes had, kan vandaag naar een hoorcentrum! Jammer, wie beslist dit en wie keert het tij? |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025