Vijftig jaar geleden werd deze song uitgebracht, hoog tijd dus voor een eerbetoon.
Wijlen soulicoon Sam Cooke telefoneerde op 8/10/1963 naar het Holiday Inn North in Shreveport, Louisiana om een reservatie te maken. Het was een “whites only” hotel, en toen Sam en zijn gevolg daar aankwamen, zei de receptionist dat er geen kamers vrij waren. Sam ontstak in woede, en zijn vrouw probeerde hem te kalmeren. Hij eiste om de manager te zien, maar dat gebeurde niet, en toen de groep roepend en claxonerend wegreed naar een ander hotel, wachtte de politie hen daar op omdat ze de openbare orde verstoord hadden.
Daarnaast hoorde Sam Bob Dylan’s ‘Blowin’ in the Wind’ en hij was verbaasd dat een blanke zo’n song over racisme kon schrijven, terwijl hij zelf niet zwart was. Sam was beschaamd omdat hijzelf niet zo’n song geschreven had, en hij nam ‘Blowin’ in the Wind’ over in zijn repertoire.

Met Kerstmis in 1963 nodigde Sam J.W. Alexander thuis uit omdat hij een nieuwe song geschreven had. Deze laatste was er onmiddellijk weg van, omdat het persoonlijker en politieker was dan wat Sam tot dan toe gedaan had. Hij waarschuwde Sam dat hij er misschien niet zoveel succes zou mee hebben, als met zijn lichtere songs, maar Sam trok zich dat niet aan. Sam zei dat hij hoopte dat door deze song zijn vader fier op hem zou worden. Daarop gaf hij de song aan zijn medewerker René Hall, met geen echte persoonlijke instructies, maar met de vraag om het de orkestratie te geven die het verdiende. Voorheen had het duo al samen songs gearrangeerd, maar dit was de eerste maal dat Hall complete vrijheid kreeg. Deze laatste bracht strijkers aan, zoals bij een filmscore. Dat was wel ongezien, gezien het feit dat Sam een controlefreak was, en nu Hall totale vrijheid gaf. AFO drummer John Boudreaux was geïntimideerd door dit orkestraal arrangement en weigerde de controlekamer te verlaten. In de kamer ernaast werkte sessiemuzikant en medewerker Earl Palmer en die viel in. Luigi Creatore vroeg aan Sam om nog een “take” op te nemen, en de achtste was bijna perfect. Luigi was erg tevreden met de song, vond het één van zijn beste, serieus en uniek. Sam had nog gedacht dat Luigi, zo’n sociaal bewuste song niet zou pruimen.
Ieder vers is anders, met strijkers die het eerste dragen, blazers het tweede, en het timpaan die de brug draagt. De hoorn was bedoeld om een gevoel van melancholie toe te voegen. Sam verwerkte zijn eigen ondervindingen in de song, evenals gebeurtenissen in Memphis, Shreveport en Birmingham. Dat moest het leven en de moeilijkheden van de Afro-Amerikanen uit de tijd weerspiegelen.

De song werd opgenomen op 30/1/1964 in de RCA studio’s in Hollywood.
Sam bracht ze voor het eerst tijdens ‘The Tonight Show Starring Johnny Carson’ op 7/2/1964. Zijn nieuwe manager, Allen Klein, was zo ingenomen met deze song, dat hij Sam overtuigde op de promotie voor zijn nieuwste single ‘Ain’t That Good News’ stop te zetten en ‘A Change is Gonna Come’ in de plaats te promoten. Hij moest aan een nationaal publiek zijn verklaring duidelijk maken. Sam protesteerde, omdat de release van het album nog een maand op zich zou laten wachten, en dat hij geen tijd had om een arrangement te maken. Klein liet RCA voor strijkers betalen en Sam nam daarna de song op. Toch werd dat optreden overschaduwd door dat van The Beatles, twee dagen later tijdens ‘The Ed Sullivan Show’ op CBS. Sam wou de song niet meer live brengen, omdat het arrangement te complex was. Zijn protégé Bobby Womack vond dat het als de dood klonk. Sam antwoordde: "Man, that's kind of how it sounds like to me. That's why I'm never going to play it in public." En hij hield zijn belofte. Tien maanden later werd de song op single uitgebracht, maar het vers “I go to the movies” werd verwijderd voor radio-uitzending. Bijna onmiddellijk daarop nam de burgerrechtenbeweging het op als zijn strijdlied.

De song wordt door velen als Sam’s beste song aanzien, zelfs gezien de verkoop ervan destijds maar matig was. Over de jaren heen heeft ze aan belang gewonnen, en ze werd in 2005 tot nummer 12 gekozen door vertegenwoordigers van de muziekindustrie en pers in de ‘500 Greatest Songs of All Time’ van Rolling Stone. Op het webzine Pitchfork Media werd het zelfs gekozen tot nummer 3 van de 200 belangrijkste songs uit de jaren ’60. De song wordt ook beschouwd als één van de 300 meest belangrijke die ooit door de National Public Radio (NPR) opgenomen werd en werd recent uitgekozen door het Library of Congress als één van de 25 opnames voor het National Recording Registry van maart 2007. Acclaimed Music plaatste de song op de 95ste plaats aller tijden, evenals op de 7de plaats als beste song van 1965. NPR vond het “één van de meest belangrijke songs van de burgerrechtenbeweging”. Toch zijn er sinds zijn release wettelijke problemen opgedoken. Een discussie tussen de muziekuitgever ABKCO en de platenfirma RCA Records maakte dat de opname voor meer dan 4 decennia niet beschikbaar was. En hoewel ze te horen was in de film ‘Malcolm X’ uit 1992, stond ze niet op de soundtrack. Tegen 2003 was het probleem echter opgelost en kon ze op de geremasterde versie van ‘Ain’t That Good News’ opgenomen worden, evenals op de anthologie ‘Portrait of a Legend’. Een live versie is terug te vinden op de soundtrack van film ‘Ali’ uit 2001. James Taylor nam zijn versie op voor een episode van de tv-reeks ‘The West Wing’. The Allman Brothers Band coverden het op hun dvd ‘Live at the Beacon Theatre’ in 2003.

"It's been a long time coming, but tonight, change has come to America."

Maar de song werd uiteraard gecoverd door een ganse reeks artiesten zoals: Gerald Alston, The Band, Jimmy Barnes, Wayne Brady, Billy Bragg, Brandy, Solomon Burke, Prince Buster, Tony Carey, The Cold War Kids, Terence Trent D’Arby, Gavin DeGraw, Matt Doyle, Bob Dylan, The 5th Dimension, Everlast, Aretha Franklin, The Fugees, Jeffrey Gaines, The Gits, Deitrick Haddon, Morten Harket, Baby Huey, Jacksoul, Leela James, Evelyn Champagne King, Beverly Knight, Beyoncé Knowles, Patti Labelle, The Manhattans, Allison Moorer, Aaron Neville, The Neville Brothers, Johnny P, Graham Parker, Billy Preston, Otis Redding, The Righteous Brothers, Maverick Sabre, Ben Sollee, Solo, The Supremes, Michael Thompson feat. Bobby Womack, Three Dog Night, Tina Turner, Luther Vandross, Cory Wells.

En de Canadese Indie rockband Arcade Fire heeft de song gebracht om Barack Obama’s nominatie voor president te ondersteunen. Obama zelf zei in Chicago, nadat hij in 2008 de presidentsverkiezingen gewonnen had, "It's been a long time coming, but tonight, change has come to America." Bettye Lavette en Jon Bon Jovi zongen het duet voor ‘We Are One: The Obama Inaugural Celebration at the Lincoln Memorial’.
Maar ik persoonlijk vond de versie van Seal machtig.
De song werd ook gesampled door rappers Ghostface Killah (1996), Ja Rule (2003), Papoose (2006), Lil Wayne (2007), Charles Hamilton, Asher Roth, B.o.B. (2009), Nas en Capone-N-Noreaga.


Patrick Van de Wiele

A Change Is Gonna Come


I was born by the river in a little tent
Oh and just like the river I've been running ev'r since
It's been a long time, a long time coming
But I know a change gonna come, oh yes it will

It's been too hard living, but I'm afraid to die
'Cause I don't know what's up there, beyond the sky
It's been a long, a long time coming
But I know a change gonna come, oh yes it will

I go to the movie and I go downtown
Somebody keep tellin' me don't hang around
It's been a long, a long time coming
But I know a change gonna come, oh yes it will

Then I go to my brother
And I say brother help me please
But he winds up knockin' me
Back down on my knees, oh

There have been times that I thought I couldn't last for long
But now I think I'm able to carry on
It's been a long, a long time coming
But I know a change is gonna come, oh yes it will


PUBLISHED BY
LYRICS © ABKCO MUSIC INC.