NEDERLANDSE PROTESTZANGER ARMAND (69) OVERLEDEN

OVERLEDEN / Armand, de bekendste protestzanger van Nederland, is op 69-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn platenmaatschappij vandaag bekendgemaakt, zo schrijft De Volkskrant.

Het grote publiek kent hem als protestzanger van "dat ene nummer": 'Ben ik te min' stond in 1967 veertien weken in de Top 40. Sinds een paar jaar was hij weer geregeld in beeld. In 2011 deed Armand mee aan het televisieprogramma 'Ali B op volle toeren'. In 2012 werkte hij voor het eerst samen met zanger Lucky Fonz III en Dave von Raven van The Kik, allebei fan van Armand. In juni kwam het album 'Armand & The Kik', een samenwerking tussen platenlabels Top Notch en Excelsior Recordings met bewerkingen van minder bekende Armand-liedjes. Daarna trokken Armand en The Kik samen langs Nederlandse poppodia.

'Ben ik te min' is het bekendste protestlied uit de Nederlandse popgeschiedenis. Hij zelf zei erover in een interview met de Volkskrant eerder dit jaar: "'Ben ik te min' is aardig actueel gebleven. Wat dat betreft is er de afgelopen vijftig jaar geen kloot veranderd. De wereld is alleen maar grimmiger geworden. Daarom zeg ik: je moet je eigen wereld maken. Love, peace en happiness is nog steeds wat de maatschappij redt."

Hasj

De zanger stond ook bekend om zijn voorliefde voor marihuana. Uit het interview eerder dit jaar: "Als het kan hasj. De wiet die in coffeeshops te koop is, zit nog vol bladgroen, waardoor je blow een scherpe smaak krijgt. Al die soepgroenten die erbij hangen, moet je niet willen roken. Op het moment dat ik ergernis voel opkomen, maak ik een blow en is het voorbij. Daar ben ik mee gezegend."

Volgens Armand is hij altijd voor de jeugd blijven optreden: "De groep mensen tussen de 15 en 25 jaar die naar mijn optredens komt, heeft zich al die tientallen jaren ververst. Was dat niet zo, dan speelde ik niet meer. Dat ik een sixtiesartiest word genoemd, komt door de mensen die na de jaren zestig in slaap zijn gevallen. Over nostalgie kan Dave (van The Kik, red.) gloeiend vertellen. Nostalgie impliceert dat iets voorbij is. Nostalgisch zijn is dus een bord voor je kop hebben, want tijd kan niet voorbij zijn. Het gaat altijd door en door. Als je je daar niet op instelt, kun je beter meteen van de flat springen."

"Laatst vroeg iemand mij of ik er niet bang van word dat leeftijdsgenoten wegvallen. 'Moet je eens goed luisteren', zei ik. 'Er worden nog steeds meer mensen geboren dan er doodgaan, dus er is niets aan de hand.'"

"Ik ga liever om met jonge dan met oude mensen. Bij jonge mensen is nog hoop. Het zijn studenten die de omkeer moeten maken. Op het moment dat ze getrouwd zijn en een paar kinderen hebben, is het afgelopen." (Bron: DeMorgen)