Wordt het steeds moeilijker om een leuke activiteit te verzinnen voor jouw kinderen? Kijk dan samen met hen op zaterdag 10 april om 14h30 naar het livestream concert "Reis Naar De Blues" van de Guy Verlinde Band vanuit de Bar Mirwaar, te Gent. Het concert kan je gratis bekijken.

Dit is een zeer interactief concert voor het hele gezin waar de participatie en beleving van de kinderen centraal staan. Ze worden uitgenodigd om te dansen, te zingen en ze ontdekken verschillende blues ritmes.

De blues wordt algemeen beschouwd als de basis van de moderne popmuziek. Vanop de katoenvelden in Mississippi waar de Afrikaanse slaven hun “working songs” zongen, over de zwoele “Devil’s party music” van Chicago, ontwikkelde deze muziekvorm zich tot de basis van de rock ’n roll, soul, funk, disco, R&B en Hiphop.

Dit is een muzikale reis naar de bron van de popmuziek. Aan de hand van een interactief verhaal geeft Guy Verlinde een overzicht van de belangrijkste stromingen, invloedrijkste muzikanten, populairste instrumenten en schetst daarnaast ook de sociaal-culturele achtergrond met verhalen en anekdotes. Alles wordt geïllustreerd met veel livemuziek.

Guy toert met deze voorstelling al vele jaren langs de scholen in Vlaanderen en nu kunt u ook voor het eerst, van thuis uit, deze voorstelling met uw (klein)kinderen, neefjes, nichtjes, … bekijken. In samenwerking met de Culturele Activiteitenpremie van de Vlaamse Overheid. 
​
Praktisch
Datum: zaterdag 10 april
Tijdstip: 14h30
Kostprijs: Gratis
Link: https://fb.me/e/1DKc7Q7BK

Muzikanten
Guy Verlinde: zang, gitaar & mondharmonica
Toon Vlerick: gitaar
Karl Zosel: bas
Benoit maddens: drums

​www.guyverlinde.com
www.schoolconcerten.be

​De Britse muzikant Sting komt pas in 2022 naar Gent Jazz. Het muziekfestival verschuift zijn concert van 14 juli 2021 naar 13 juli 2022 wegens "de aanhoudende coronacrisis", zo maakten de organisatoren bekend.
Wie voor deze zomer een ticket heeft voor de festivaldag met Sting, hoeft niets te doen, verzekert Gent Jazz. De tickets blijven geldig voor 13 juli 2022. "Dat betekent dus ook dat er geen nieuwe tickets in omloop komen, want de festivaldag in 2021 was volledig uitverkocht", luidt het. Wie dat wenst kan zijn ticket wel tot 2 juli 2021 inruilen voor een voucher voor een andere festivaldag van Gent Jazz, die twee jaar geldig blijft.

Het is het derde jaar op rij dat het festival Sting aan zijn neus voorbij ziet gaan. De muzikant, die met name bekend werd als de zanger van de band The Police, zou al in 2019 aantreden op Gent Jazz, maar zegde uiteindelijk enkele uren voor zijn concert af op doktersbevel. Vorig jaar stond hij opnieuw op de affiche, maar door de coronapandemie werd ook dat optreden geannuleerd.

Vanaf 2023 keert Gent Jazz trouwens terug naar het Gravensteen, de plek waar het festal het daglicht zag. Het binnenplein van het Gravensteen moet plaats bieden aan 3.500 concertgangers, met plaats voor nog eens 500 VIP-bezoekers op het dak. Met de Stad Gent is hierover een overeenkomst gesloten tot 2035.

This Is Water is een poëtische afdaling in de waanzin. Een scheurende basgitaar trekt het nummer op gang. De drums begeleiden genadeloos richting existentiële crisis. Het geheel schuurt en trekt. Razende gitaren begeleiden de luisteraar in een schijnbaar eindeloos crescendo naar de outro, waar Woolvs en vrienden uit volle borst de slagzin schreeuwen. De tekst vindt zijn inspiratie in de post[1]ironische filosofieën en de prozaïsche beeldspraak van de Amerikaanse schrijver David Foster Wallace. Diepe gedachten of niet: This Is Water blijft toch weer verdacht makkelijk tussen de oren kleven.

 
About:  
Woolvs is een jonge Brusselse edgy, off-key band met nummers die als rafelige dekentjes kunnen verwarmen, prikkelen, en af en toe genadeloos scheuren. De muziek klinkt als de optelsom van vijf unieke muzikale persoonlijkheden, die overigens ook in andere projecten te vinden zijn zoals o.a. Bombataz, SCHNTZL en An Pierlé Quartet. De bandleden delen dan ook een achtergrond in jazz en geïmproviseerde muziek. Met die vrijheid weven ze gezamenlijk songs rond de teksten van frontman muzikant/producer Willem Malfliet. Naast de zang neemt die ook de productie, opname en mix voor zijn rekening. Dit alles gebeurt met een onvervalste ‘do-it-yourself’-mentaliteit in hun werkruimte in muziekcentrum VOLTA. De nummers worden met de hele band in één take opgenomen, met weinig tot geen overdubs. 



Woolvs bezetting: 

Willem Malfliet – zang, gitaar
Soet Kempeneer – synthesizers
Ruben De Maesschalck – basgitaar
Casper Van De Velde – drums, backings
Vitja Pauwels – gitaar, backings

Facebook
Instagram
Spotify

Voor het tweede jaar op rij geen Couleur Café. Dat is het harde verdict voor het Brusselse zomerfestival in het Ossegempark, naast het Atomium. Door een gebrek aan duidelijkheid en perspectief hebben de organisatoren beslist om ook deze editie te schrappen en al af te tellen naar de start van de volgende editie, op 24 juni 2022.
Een driedaags festival organiseren voor meer dan 70.000 mensen vereist maanden van voorbereiding. Na meer dan een jaar zonder perspectief, is dat er ook vandaag nog altijd niet.

"Wij, de festival- en cultuursector, hebben nog steeds geen enkele richtlijn, geen enkel advies, geen perspectieven gekregen van de overheid", klinkt het bij Couleur Café.

De tijdsdruk is te groot geworden en de huidige gezondheidssituatie maken het voor de organisatoren onmogelijk om nog een volwaardig festival op poten te zetten. Daardoor zal er ook in 2021 geen Couleur Café zijn. De tickethouders worden persoonlijk op de hoogte gebracht, maar de tickets voor 2020 en 2021 blijven gewoon geldig voor Couleur Café 2022.

"We hebben grondig overwogen om het festival uit te stellen naar een latere datum deze zomer of in beperkte formule te organiseren, maar ook dit bleek financieel en artistiek onmogelijk te realiseren", stellen de organisatoren.

Ondanks het uitstel werkt het team van Couleur Café wel aan een kleinschaliger alternatief om toch de zomer te doen kleuren met een gloednieuw concept op een gloednieuwe locatie.

For the 50th anniversary of “Ram” by Paul & Linda McCartney, over 100 musicians have come together to celebrate this much-loved seminal album. With Sir Paul McCartney’s blessing, they have re-recorded all of the “Ram” songs to create “RAM ON: The 50th Anniversary Tribute to Paul & Linda McCartney’s RAM,” released on 14th May 2021 through Spirit of Unicorn Music (distributed by Cherry Red Records).
 
Hear a teaser of all tracks from “RAM ON” here: https://youtu.be/EhEU7Z7HPH0
 
It is a testament to the enduring love and affection for “Ram” that so many artists across three generations should want to be a part of this recreation of a classic album. The idea was born in 2020 from a discussion between producer/multi-instrumentalist Fernando Perdomo and Denny Seiwell, the original drummer with Paul McCartney & Wings, who performed on “Ram.” Original guitarist David Spinozza returns to reprise his parts on the album along with Marvin Stamm who played flugelhorn on “Uncle Albert/Admiral Halsey.” They are joined by their musical contemporaries Davey Johnstone (Elton John Band) and Will Lee (The Fab Faux).
 
A second generation of musicians includes Brian Wilson’s daughter Carnie Wilson (Wilson Phillips), Dan Rothchild (Heart, Sheryl Crow) Pat Sansone (Wilco), Joey Santiago (Pixies), Eric Dover (Jellyfish) and Durga McBroom (Pink Floyd, Blue Pearl).
 
The latest cohort of musicians with this love of “Ram” includes Dave Depper (Death Cab For Cutie), Lauren Leigh, Cindy Wassermann and Frank Drennan (Dead Rock West) and multi-instrumentalist Timmy Sean.
 
“RAM ON” includes warm and sensitive re-recordings of all the original tracks on “Ram” plus two non-album tracks from the “Ram” sessions: McCartney’s first single after his departure from The Beatles, “Another Day,” was a huge global hit in 1971 and the single’s B-side “Oh Woman Oh Why,” is also included. The tribute closes with a reprise of the opening track “Too Many People (Slight Return).”
 
“RAM ON” is produced by Fernando Perdomo and Denny Seiwell.
 
“From early on I wanted this to not be a typical tribute record,” says Fernando Perdomo. “Every musician on this record loves ‘Ram’ with all their heart and I think it shows. This record was made with pure love.”
 
“RAM ON” Track Listing:
01. Too Many People feat Dan Rothchild
02. 3 Legs feat The Dirty Diamond and Durga McBroom
03. Ram On feat Pat Sansone
04. Dear Boy feat Adrian Bourgeois
05. Uncle Albert/Admiral Halsey feat Bebopalula
06. Smile Away feat Timmy Sean
07. Heart of the Country feat Dan Rothchild
08. Monkberry Moon Delight feat Timmy Sean
09. Eat At Home feat Dead Rock West
10. Long Haired Lady feat Rob Bonfiglio and Carnie Wilson
11. Ram On Reprise feat Pat Sansone
12. Backseat of My Car feat Brentley Gore
13. Another Day feat Gordon Michaels
14. Oh Woman Oh Why feat Eric Dover and Lauren Leigh
15. Too Many People (Slight Return)
 
“RAM ON” is released in CD format on 14th May 2021 via Spirit of Unicorn Music. We’re also considering the release of a vinyl format later in the year, more details to follow.
 

​De agent van Patrick Juvet kondigde het overlijden van de Zwitserse singer-songwriter aan. Hij was 70 jaar oud.
Het was de agent van de ster die donderdagmiddag het nieuws bracht.
De zanger, geboren in Zwitserland, in Montreux, stond bekend om zijn hits "Where are the women?", "I Love America" ​​of "Les Bleus au coeur".
Het lichaam van de kunstenaar werd gevonden in een appartement in Barcelona. De doodsoorzaken zijn nog niet vastgesteld. "Er komt een autopsie, ik had hem drie dagen geleden aan de telefoon, ik vond het goed", zei zijn agent.

​Zoals zoveel bands zagen Annelies Tanghe en Sam Pieter Janssens van And Then Came Fall ook hun voorjaarstour 2020 (met De Mens) meermaals uitgesteld. Vanuit hun eigen ‘kot’, brachten ze een jaar geleden in volle lockdown de pakkende single “Please Don’t Disappear” uit, een song die erg lang meedraaide op alle #supportbelgianmusic playlists zoals het #ikluisterbelgisch kanaal van Studio Brussel en tevens op Radio 1 en Radio 2 te horen was.
 
Sinds dan hebben Annelies Tanghe & Sam Pieter Janssens niet stilgezeten. Het afgelopen najaar werden plannen gesmeed om aan nieuw materiaal te werken - met een straffe producer. Later meer daarover.

In tussentijd brengt And Then Came Fall ‘Chasing The Sun’ uit. Een song waarin geprobeerd wordt om een moeilijk relatie uit het slop te halen, maar tegelijk ook een song met een optimistische en zonnige feel met een high energy refrein.
 
De opnames gebeurden met de voltallige band in Great Oak Studio:
Eva Hautekiet: keys, backing vocals, Mathias Moors: bass, Steven Van Gelder: drums, engineering, Annelies Tanghe: lyrics & music, lead vocals, acoustic guitar, productie en Sam Pieter Janssens: electric guitar, backing vocals, productie
 ‘Chasing The Sun’ werd gemixt door Aaron Bastinelli (Brooklyn, NY), bekend voor zijn werk voor o.a. U2, Tune-Yards, The Roots, Girls in Hawaii, Tessa Dixson, SJ Hoffman e.v.a.
 
Voor de bijhorende, zeer aanstekelijke videoclip deed de band een oproep aan hun fans om een kort filmpje op te sturen. Het resultaat is een zeer vrolijk en zonnig filmpje met een optimistische lente-drive.

​Gary Leib (October 29, 1955 – March 19, 2021) was born in Chicago, Illinois. Leib was a graduate of the Rhode Island School of Design and taught in the graduate computer animation program at the School of Visual Arts in Manhattan. He was the 2016–2017 artist-in-residence at Fairmont State University. Lieb died at 65 in New York City, New York.
As a member of the ambient country group SUSS, Leib's label, Northern Spy Records, confirmed the artist passed on March 19, writing in a tweet: "We're deeply sorrowful to share this news. Our hearts go out to SUSS and Gary's friends and family."
As of press time, his cause of death remains unclear.
Along with Allen, Bob Holmes, Barc Holmes, and Trish Milliken, Leib was a founding member of the Grammy Award-nominated band Rubber Rodeo, which recorded two albums for Mercury Records. He had created original music for independent and feature films, including the critically acclaimed Ironweed.
Leib created his animation studio Twinkle in 1993; Twinkle has produced animation and titles for film, TV series, music videos, and websites. From 1993 until his death, Leib created a series of short animations, accompanied by jazz, about New York City, which was hosted on the New York Times website, a network ID for MTV, and a documentary for PBS. Lieb made the animated end closing credits for the film American Ultra.
Lieb was an American underground cartoonist, animator, and musician. Leib also designed a popular line of promotional toys for The Hershey Company. Best known for the comic book Idiotland (a two-man anthology produced with Leib's long-time collaborator, Doug Allen), Leib's work also appeared in The New Yorker, The New York Times, Musician Magazine, The New York Observer, RAW, BLAB! and as weekly features in New York Press for many years.
His animation work was featured in films like American Ultra, American Splendor, and Happiness. While Leib's illustration work was best cataloged by NYT, The New York Observer, Fantagraphics, and more, Leib also co-authored the surrealist comic book Idiotland with Doug Allen in 1993.

​

​Voormalig Cuby & The Blizzards-gitarist Hans Kinds uit Assen is in de nacht van zondag op maandag op 74-jarige leeftijd overleden. Hans was al enige tijd ziek. Voordat Cuby & The Blizzards werd opgericht, speelde Hans in Assen slaggitaar bij The Rocking Strings, een band waar ook onder anderen sologitarist Eelco Gelling en bassist Willy Middel in speelden. Harry Muskee zong en speelde toen contrabas in The Old Fashioned Jazz Group, een andere groep uit Assen. De twee bands speelden in die tijd ook regelmatig samen. Korte tijd later werd Cuby & The Blizzards opgericht, met Hans Kinds als slaggitarist. Hans speelde in 1965 mee op de eerste singles 'Stumble And Fall' en 'I'm So Restless'. Ook is hij te horen op het debuutalbum 'Desolation' uit 1966, waarop de hitsingle 'Just For Fun' stond. Twee jaar later kreeg de band een Edison voor die plaat. In 1967 verliet Hans de band, omdat hij in militaire dienst moest. In 1970 keerde hij terug bij de band, maar deze keer in de rol van 'roadmanager'. Cuby & The Blizzards hield er in 1972 (tijdelijk) mee op. Op 15 januari 1974 werd nog een 'afscheidsconcert' gegeven. Hans Kinds speelde ook daar mee. In 1990 deed Hans nog mee aan een reünieoptreden in Tivoli Vredenburg in Utrecht, omdat Harry Muskee toen 25 jaar in het vak zat. Hans Kinds ruste in vrede!
 
Met dank aan Leo Weijers.

Over the last quarter century, Long Island Singer/Songwriter Chris St. John has truly led a diverse and successful professional career in the field of law as a prosecutor, judge and practicing attorney. 
 
Now, his dream of lateral success in the music business is starting to become a reality, as his LP, “I’m Dreaming,” 
​
The album includes 13 original songs plus a cover of “Peggy O’” and a musical score that connects two compositions. Chris St John’s music draws from multiple genres, utilizing an array of instruments. Each song leaves the listener intently waiting for the next surprise. St John cuts his own path though, making the music uniquely his own.
 
The topics include the loss of love at a young age; the loss of his parents; the birth of his son John (now 18) and life with his wife of 27 years Elisabeth; a surprise DNA discovery; a serious illness where he was put in a medically induced coma, and a nurse sang him back to life; the loss of a young relative in a car accident and the subsequent climb out of depression; alcohol addiction and recovery; and a gift from his grandmother that he intends to return to her someday.

​Says Chris, “My professional career is what I do. These songs are who I am. They are about my personal life. The songs have been written over about 30 years, with four new ones written in the last several months to finish up the album.” 
 
Chris also worked in the State Department, participating in the Reagan-Gorbachev Summit in 1987; and lived, studied, and taught in China later that year. He was also a Congressional Aide and is now a volunteer firefighter.
 
In 2015, he and his friend started a not-for-profit charity called HALO Missions, which provides medical care, clothing, food, farming equipment, and surgeries for AIDS orphans and the extreme poor throughout Africa, Central America, and the Caribbean. 
 
Chris remarks, “The title of the LP is ‘I’m Dreaming’ because some of these songs were dreamed in my sleep and written down when I awoke. Others came from daydreams. There are so many references to dreaming in the album. I guess I like to dream. People have told me I should write a book or make an album. This is both to me”.
 
For more information:
Official Website: www.chrisstjohn.com
​

On his new CD, INTO THE NIGHT, releasing April 2nd on CAP Records, trombonist and composer ERIC GOLETZ offers a program that mixes funk, rock, and jazz sounds into a unique sonic blend. By featuring his trombone over a full rhythm section with keyboards, guitar, bass, drums and percussion, Goletz’ music has no artistic parallel in the current jazz scene. While the compositions are intricate, the approach is highly accessible for music lovers of all kinds. As a composer, Goletz wanted his pieces to appear in their fully developed state. On two tracks, he has added five horns to the band to create a powerful big band sound. Even when approaching established standards like John Coltrane’s “Mr. P.C.” or Cole Porter’s “What is This Thing Called Love,” Goletz finds inventive ways to make the music fit the personality of his band. These incredibly flexible musicians can create perfect grooves in a wide variety of genres, and then can switch those styles on the turn of a dime. They are also masters of dynamics, as displayed in the brilliant composition “Oasis,” which develops as a long crescendo and diminuendo. Naturally, this disc offers plenty of examples of Goletz as virtuoso trombonist, starting with the brilliant unaccompanied cadenza that launches the album opener, “Say What??” to the tender notes of the closer, “Lullaby.”
 
Tracks
1. SAY WHAT??  7:47
2. MR. PC 10:21
3. INTO THE NIGHT  13:17
4. AFTER HOURS  7:35
5. STEPPIN OUT  8:02
6. WHAT IS THIS THING...  5:21
7. OASIS  8:30
8. CAT ON THE CORNER 7:50
9. LULLABY  6:18
 
Personnel
ERIC GOLETZ  trombone, keyboards
HENRY HEINITSH  guitar  
MITCH SCHECHTER  piano
MARK HAGAN  bass
STEVE JOHNS  drums
JOE MOWATT  percussion
VINNIE CUTRO  trumpet
FREDDIE MAXWELL  trumpet
BOB MAGNUSON  alto sax
ERICK STORCKMAN  trombone
JONATHAN GREENBERG  bass trombone
 
All compositions by ERIC GOLETZ except for Mr. PC (Coltrane), 
What is this Thing Called Love (Porter), Lullaby (Rippingtons)
Arranged by ERIC GOLETZ

​Malcolm Cecil, a pioneering producer known for his work on some of Stevie Wonder’s biggest albums of the 1970s, has died. He was 84 years old.
His death on March 28 was announced via The Bob Moog Foundation’s Twitter account, who also revealed he had been suffering from a “long illness”.
“It is with the heaviest of hearts that we share the passing of the legendary creative genius, musician, engineer, producer, & synthesizer pioneer, Malcolm Cecil,” a post from the organization read.
Malcolm Cecil is widely regarded as an influential producer through his work with TONTO (The Original New Timbral Orchestra), which began as an analog synthesizer he and Robert Margouleff designed and constructed over a number of years.
The TONTO synthesizer delivered an array of new sounds, and marked the world’s first multitimbral polyphonic analog synthesizer. It remains the largest synthesizer of this kind in the world.
Through the use of TONTO, Cecil and Margouleff were credited as associate producers, engineers and programmers on some of Stevie Wonder’s biggest albums from the 1970s. These include ‘Music of my Mind’, ‘Talking Book’, ‘Innervisions’ and ‘Fulfillingness’ First Finale’ – the latter hitting the top spot on the Billboard 200.
Arguably the most notable of Wonder’s songs from this period is ‘Superstition’, taken from ‘Talking Book’, which marked his first number one hit on the Billboard Hot 100 in almost 10 years in 1972. The keyboard sound of ‘Superstition’ was fed through TONTO, and its bassline was created with TONTO.
After almost two decades, Wonder would again use the TONTO on ‘Jungle Fever’, a soundtrack album for the Spike Lee film of the same name released in 1991.
Alongside Margouleff, Cecil released two studio albums early in the 1970s as part of ‘TONTO’s Expanding Head Band’. A string of musicians used TONTO following Wonder, including Quincy Jones, Gil Scott-Heron, Joan Baez, The Isley Brothers and more.

​Don Heffington (December 20, 1950 – March 23, 2021) was born in Los Angeles, California. Heffington was a drummer for Emmylou Harris's Hot Band, playing on the 1983 album White Shoes. On his first solo album Gloryland, Heffington played most of the instruments and recorded with engineer David Vaught. Heffington had been hospitalized for leukemia prior to his death. He died at the age of 70 in Los Angeles, California.
Heffington grew up in a musical family in Los Angeles. His grandmother played drums and his mother played upright bass, and they passed on their enthusiasm for jazz to Heffington. Then Bob Dylan's album Bringing It All Back Home broadened his musical scope to include rock and roll music. As a teen, Heffington joined a jazz band, The Doug Morris Quintet, on drums. Heffington was a member of the first incarnation of Lone Justice, along with Maria McKee (vocals), Ryan Hedgecock (guitar), and Marvin Etzioni (bass). Heffington was with the band from 1982 until 1985. Heffington is a member of the Watkins Family Hour, led by Sara Watkins and Sean Watkins. Other members include Sebastian Steinberg (bass), Greg Leisz (pedal steel), Benmont Tench (piano), and David Garza (guitar).
Heffington was an American drummer, percussionist, and songwriter. He was a founding member of the Los Angeles alternative country band Lone Justice, which he performed with from 1982 to 1985. Heffington was also a touring musician for various artists, including Lowell George, Bob Dylan, Emmylou Harris, Jackson Browne, Victoria Williams, The Wallflowers, The Jayhawks, and Joanna Newsom.

New album
out 16.04.21
[Must Have Jazz / Membran]

includes the single
PROMEMORIA
out 26.03.21

video
youtu.be/zVKFqP2CPLs

FOR FANS OF ANTONIO CARLOS JOBIM / SHIRLEY HORN / JIMMY SCOTT

Translated into English as ‘Based On A True Story’, this new album by the Italian jazz singer-songwriter Joe Barbieri houses a collection of songs as beautiful as they are personal.
Four years after releasing ‘Origami’ and two since ‘Dear Billie’ (his tribute to Ms. Holiday), the charismatic Naples-based artist has now returned to writing and singing his own songs for what is his most autobiographical work to date. “The truth is a treasure chest that is difficult to unlock,” he states. “In those moments when you try to understand a part of it, in changes and offers another facet of itself. However, after 30 years on my chosen path as an Artist, as well as in my personal life, it is to this research that I am still devoted and am putting into my songs."
 
The result is a bold album on which each track vibrates with true passion and luminous honesty. Richly diverse, cinematic yet intimate, it is often reminiscent of the likes of Antonio Carlos Jobim and Shirley Horn. It also features a host of talent among its supporting cast, including Jacques Morelenbaum (cello), Fabrizio Bosso (trumpet), Chris Ott (trombone), the string quartet Onda Nueve, plus vocalists Sergio Cammariere, Carmen Consoli and Tosca.

The release of the album will be preceded by the upbeat single ‘Promemoria’. Barbieri describes the song’s lyric as “the eternal battle between regret and remorse, between the things you said and those you could have but didn't say in certain situations. But then there is also that unshakeable hope that lingers in the background of important choices."
       
TRATTO DA UNA STORIA VERA
TRACKLISTING
1  La Giusta Distanza
2  Promemoria
3  Previsioni Del Tempo
4  Niente Di Grave
5  Lazzari Felici
6  Vedi Napoli E Poi Canta
7  In Buone Mani
8  Alla Fine
9  Tu Io E Domani
10  Manifesto
11  Mentre Ridi

joebarbieri.com

Op advies van onze glazen bol beslisten we ons festival uit te stellen naar de nazomer. In de hoop dat we dan voldoende vrijheid hebben om er samen met jullie een muzikaal feest van te maken. Met een aangepaste maar even aantrekkelijke rootsaffiche. En inclusief de Kempische gezelligheid, waar we dan weer met volle teugen van hopen te genieten. Verkochte tickets blijven geldig. Meer nieuws over het definitieve programma volgt zodra het kan
 
Goezot! vzw
Website: www.goezot.be
​​

Woolvs is een jonge Brusselse edgy, off-key band met nummers die als rafelige dekentjes kunnen verwarmen, prikkelen, en af en toe genadeloos scheuren. De muziek klinkt als de optelsom van vijf unieke muzikale persoonlijkheden, die overigens ook in andere projecten te vinden zijn zoals o.a. Bombataz, SCHNTZL en An Pierlé Quartet. De bandleden delen dan ook een achtergrond in jazz en geïmproviseerde muziek. Met die vrijheid weven ze gezamenlijk songs rond de teksten van frontman muzikant/producer Willem Malfliet. Naast de zang neemt die ook de productie, opname en mix voor zijn rekening. Dit alles gebeurt met een onvervalste ‘do-it-yourself’-mentaliteit in hun werkruimte in muziekcentrum VOLTA. De nummers worden met de hele band in één take opgenomen, met weinig tot geen overdubs. 

​​Voor de meeste muzikanten was 2020 een jaar om snel te vergeten. Afgelaste optredens, uitgestelde releases en nauwelijks een festivalzomer. Maar zoals Johan Cruijff ooit zei, ‘elk nadeel, heb se voordeel’. De Brusselse band Woolvs greep de gelegenheid aan om met een resem nieuwe ideeën de studio in te trekken. Ze bevolken samen een ruimte in muziekcentrum Volta en werkten daar de ideeën uit tot voldragen nummers. Gevolg daarvan is hun eerste LP, die de naam Evening Planet draagt.  
 
Not so long ago, we were still children. Dat is de eerste zin die frontman en bezieler van de groep Willem Malfliet aan de luisteraar richt. Het klinkt als het begin van een sprookje, maar dat is het allesbehalve. Men zou dit eerste nummer als een allegorie kunnen beschouwen voor de evolutie van de band. De naïviteit is verdwenen, de klank is volwassen geworden, maar de verwondering en bovenal het plezier zijn gebleven. De zanger heeft zijn stem gevonden en heeft geen schroom om af en toe tegen het randje aan te schuren.  
 
Het geheel heeft iets weg van een planetaire ontdekkingstocht. Er wordt gretig gebruik gemaakt van verschillende klankkleuren en invloeden, van de reggae-achtige ritmesectie in Earth, tot de repetitieve intro in Dopers’ Planet, die wat doen denken aan het werk van Sparklehorse. Diezelfde dromerige tonen vinden we ook terug bij Metadata, en Evening Postcard Bin, een nummer waarin het raamwerk wordt aangevuld door de saxofoon van Thomas Jillings, hetgeen uitmondt in een semi-wrange climax tijdens het refrein. In het zevende nummer, Sweat, wordt de sfeer bepaald door het dwingende, ogenschijnlijk nét te trage tempo van de drums, die zich hier als dominante stem manifesteert. Het tweede deel van de plaat voelt duisterder aan dan het eerste. De tocht eindigt met het atmosferische Date, een song die zich ergens in een tussenwereld lijkt af te spelen, tussen werkelijkheid en droom. Na de intro zet een eenvoudige piano de toon, vervolgens stelselmatig aangevuld met subtiele percussie, en harmonieuze lijntjes van gitaar en klarinet om ten slotte af te sluiten met een meerstemmig sluitstuk, Think about it, als een mantra.
 
Soms zoet, soms scherp, maar telkens in balans. Evening Planet klinkt als een goed gesprek tussen twee vrienden, geliefden mogelijk, die zich na een uitgebreid diner in het gras neervlijen en naar de hemel staren. Gedachten dwalen, geesten reflecteren over de fenomenen van deze tijd, de omvang van het universum en het raadsel der liefde. Hoe kan het ook anders? In de teksten keert regelmatig een vrouwelijke stem terug die de vertellers kosmische hersenspinsels nuanceert en hem zodoende weer richting aarde lijkt te trekken, met de voeten op de grond.
 
Muziektechnisch zit er een inventiviteit in de nummers, die zorgt voor verrassende wendingen in het verhaal, zonder dat daarbij de luisteraar in de steek wordt gelaten. Het vakmanschap is voelbaar in elke maat, voeg daar de beschouwende, quasi-filosofische teksten van Malfliet aan toe en het resultaat dat je krijgt is een interessante eigentijdse kijk op wat hedendaagse muziek vermag. Het resultaat is zonder meer een coherente langspeelplaat, die op geen enkel ogenblik verveelt. Bijzonder is dat nagenoeg alle instrumenten simultaan werden opgenomen. We kijken al uit naar de live-set, hopelijk ergens op een zwoele zomeravond in de nabije toekomst. Daar leent deze muziek zich perfect voor. 
​

SOO LINE LOONS RELEASE THEIR EPONYMOUS, THIRD ALBUM
Highlighting The Rich Tapestries Of Flawed Characters
Across The American Landscape (May 14, 2021)
 
 The Band:  Grant Glad: Vocals, Guitar, Bass Mandolin | Erik Loftsgaarden:  Mandolin, Organ, Guitar, Banjo, Keys, BV | Robin Hatterschide:  Drums, Percussion, BV | Kristi Hatterschide:  Violin | Sam Hall:  Bass | Matthew Fox: Lap Steel, Guitar, Harmonica, Bass
 ​

If you’re into lyrical stories and some kick ass grooves, Soo Line Loons just might be the band for you.  They fall under the Americana umbrella, but the band blends elements of folk, rock, punk, jam and just about everything else under the sun.  Soo Line Loons take their name after a local railroad that runs Southeast through Minnesota.  The band formed serendipitously in early 2019 when Grant Glad met Robin Hatterschide just before recording his first album.  They soon brought in Matthew Fox on bass and Kristi Hatterschide, Robin’s mom and a former folk violinist, and Glad’s longtime friend and mandolin-playing songwriter, Erik Loftsgaarden. 
 
The band is known for a great stage presence and producing a fun and creative environment for audience and band members alike. Last year the band was exploring opportunities to make new fans, playing regional street festivals and adding gigs to their calendar. They were gearing up to really begin spreading their wings when the pandemic hit.  “It’s been rough,” said Glad. “It felt like the rug was swept up from under us, but we know we are some of the fortunate to have kept our day jobs, so we put our musical focus into recording this album. We were just writing the best possible song we could each time.  I’m sure the state of world played into some of the anger felt on songs like, ‘Don’t Let Me Go’ or ‘Long Winter’ but we tried to make something for people to escape from the world for a little bit and not dwell on it too much.”
 
Soo Line Loons their eponymous third album, is self-released on their label, ‘Don’t Quit Your Day Job Records’ and will be available as a CD, Vinyl and in digital form. This is a much more collaborative effort for the band than their previous albums.   “On the previous albums, I would write the songs and bring them to the band to flesh out,” explained Glad.  “On this one we all wrote the songs in the room while we were rehearsing.  This really helped to create the Loons sound and is why we decided on a self-titled album name. This is who we are and this is a pure representation of us that we hope serves as an introduction to new fans.”
 
“We put everything we had into every single second of this album,” adds Hatterschide.  “Ups and downs, re-recordings and late-night mixing sessions, we came out of it with exactly what we wanted and even better than we expected.” “This album is for everyone,” Loftsgaarden chimes in. “There isn’t one certain demographic that can appreciate Loons sound.  We try to get that across in the music.”
 
Kicking off the album is the haunting track “Old Mill”, a folky rock n’ roll murder ballad.  “This was a fun one to write,” said Glad.  “I just started with those chords you hear in the intro, and then Kristi came in with the violin and then drums, bass, and boom, we had a song.  We didn’t know what it would be yet; we just knew it was dark.  I even said, ‘Well, someone’s going to die in this song.’”
 
Saxophone lines weave throughout “Die Young”, a bluesy rock number that was written by Glad and Loftsgaarden.  “Old School Blues up here in the North,” describes Hatterschide.  “Opening with a classic Bernard Perdie drum beat, sweet keys, and a screaming guitar.”
 
The band brought in several guest players on this album, including local legend, Charlie Parr who plays slide guitar on the song, “Hope”.  “Hope’ is frenetic from the first snare shot,” said Loftsgaarden.  “The song speeds along at a raucous speed, threatening to lose control.  Charlie Parr’s slide guitar brings it back down to earth, while the narrator laments the weight of bad decisions and how to make peace with being a flawed hero in a world that seems to demand perfection.”
 
The ending ballad, “Amen” has Glad ruminating on what we leave behind as a legacy.  “Grant discusses the pressures of aging and following your dream while trying not to alienate everyone in your life at the same time,” explained Loftsgaarden. “The violin and mandolin are fitting additions, emphasizing the emotion of the storyline without overtaking Grant’s vocals.”
 
“We’re a working-class band for working-class people,” Glad states. “This is our craft, and we are proud of it, but you won’t see us wearing any funny hats or flashy outfits.  We’d rather let the art speak for itself. If you like it, great, if you don’t, then that’s cool too.” Loftsgaarden  adds, “Storytelling and the raw emotion of flawed heroes struggling to find their place in the world are key elements of our music.” Hatterschide describes the band’s music as “Folk to some and country to others. We like to think we’re bluesy ourselves.”
 
No matter the genre, the band, to quote their bio, “…has a characteristic tendency to transform misery into a unique form of lighthearted beauty.” Just take the line from “Can’t Stop Singing The Blues”:  “That sun goes down in the evening./ Well, that sun, you know, is gonna rise.”
 
Soo Loo Lines hopes to bring people together and to feel less alone--a ray of light and musical relief  in these contentious times.  

​For more information:  https://www.soolineloonsmusic.com/​

​Mississippi soul and bluesman Dexter Allen is back, with a new album out on Endless Blues Records: Keep Moving On. Before his touring was put on hold, Dexter performed his original blues jams everywhere from Eric Clapton's Crossroads Guitar Festival to the Legendary Rhythm & Blues Cruise. But you can’t keep a good bluesman down, and Dexter’s Keep Moving On is a testament to that.
 
Keep Moving On showcases Dexter’s authentic blues chops. Born in Crystal Springs, Mississippi (home of Robert Johnson), Dexter got his musical start at 12 playing bass with his parents' gospel band. He then toured the world as lead guitarist for Grammy® -winning legend and friend Bobby Rush. Dexter has since stepped out into his own spotlight, building an international following with audience engagement, soulful vocals and passionate, driving guitar inspired by influences like Buddy Guy and Clapton.
 
Keep Moving On’s title song speaks of everyday struggles and triumphs everyone goes through, and gives hope that things are going to get better if you just keep moving on. Then Love Talk speaks to the love language from a man to a woman he finds attractive. Blues Eyed Girl features Dexter’s world-class wordplay about a man in search of  a woman who’s been through trials in her life: a blues-eyed woman of the world.

PINGPONGCLUB
'Move On', single (digital only)

release: 26 maart 2021

'Move On', de verse single van PINGPONGCLUB, is de voorbode van meer nieuw werk dat in het najaar verschijnt. 

Beluister hier de single.
​

​​Na een 50-tal optredens in België, Frankrijk & Nederland, waaronder shows op Leffingeleuren, Dranouter, Eurosonic (NL) en passages bij muziekwedstrijden als Sound Track en Humo’s Rock Rally, trok PINGPONGCLUB in de zomer van 2020 naar de studio om nieuwe songs op te nemen.
 
De eerste single, 'Move On', is een nummer over twijfels en hartzeer na een stukgelopen relatie. PINGPONGCLUB maakt al in de eerste maat een stevig statement, en sluit het nummer af met een outro die uitbreekt in snedige riffs en scheurende noise. 
 
Voor de opnames werkte PINGPONGCLUB samen met producer/muzikant Robin Aerts (Het Zesde Metaal).
“De band vibet als ze samen spelen, een zeldzaam goed. Dan moet je als producer vooral die sfeer proberen vast te leggen, en dat puur houden”, aldus Aerts.
 
Bijgevolg werd er beslist om alles met de volledige band live op te nemen, en de overdriveknop een stuk naar rechts te draaien. Deze ‘what you hear is what you get’-attitude is dan ook te horen in de eerste single.
 
Het nieuwe werk van PINGPONGCLUB wordt in het najaar van 2021 voorgesteld in Het Wilde Westen in concertzaal De Kreun (Kortrijk).
 
PINGPONGCLUB is een Gents-Kortrijkse indierockband rond songschrijver Jonas Desmet. De band bestaat sinds 2019 en bouwde op korte tijd een stevige live-reputatie op. Ondertussen is PPC Artist in Residence in het Wilde Westen. Niet slecht voor een band die pas twee jaar geleden het levenslicht zag. Met dank aan de vaak dansbare maar vooral erg clevere songs, de warme stem en de smeltende arrangementen.
 

​Domisoldo' van PCNW is het laatste deel van een trilogie van Belgisch icoon Paul Couter. Een heus drieluik dat gerust omschreven mag worden als zijn muzikale memoires. De triptiek is een zuivere culminatie van Pauls jarenlange ervaringen en omzwervingen. De rode draad doorheen de drie albums? De karakteristieke stem van Paul, zijn poëtische beatnikkwaliteiten en de samenhangende consistentie tout court. Hoewel elk album van het drieluik een totaal andere sound heeft, is er wel degelijk sprake van eenheid. Niet geheel ontoevallig: Peter van de Veire (Yellow Tape Studio) was de vaste engineer/knoppendraaier van dienst.
 
Het eerste deel 'A Yellow Tape Recording' (SMT-001) werd in 2015 uitgebracht, gevolgd door 'Paspeur' (SMT-005) in 2016. Het is Paul zijn laatste wens om de trilogie voltooid te zien en hij slaagt daarin tijdens de laatste dagen van zijn leven. Op het moment van dit schrijven verblijft Paul Couter in de palliatieve zorgafdeling van het ziekenhuis in Gent, de stad waar hij de tweede helft van zijn leven doorbracht.
 
'A Yellow Tape Trilogy' is Paul Couter op stap door de schemerige stad met z’n blues-fanfare. Een vrienden-onderonsje, opnames onder de schemerlamp. “Je n’ai pas peur d’attendre mon amour est plus fort que la mort”. Wildvreemde woeste ontmoetingen met fatale open eindes. Stadsmuziek op zonovergoten pleintjes op het platteland. De liefde, de onzin en andere noemenswaardigheden. Geheime geschiedenissen, klaar om geopenbaard te worden...
Een ambiance die Paul ook treffend wist te vatten toen hij samen met Arno deel uitmaakte van FreckleFace (’72-’75) en het legendarische duo Tjens Couter (’75-’80).

​

His cancer treatment mantra, “Let’s Roll,” is the title of his first single in five years, which goes for playlist adds on March 29.
 
LOS ANGELES (24 March 2021): Last March, guitarist Richard Smith was in a battle for his life. Before the doctors and nurses administered the experimental infusions that he hoped would strangle the stage 3 cancer gripping his throat, his daily response to their inquiries asking if he was ready for the four-hour process that he went through for 45 consecutive days became an affirmation: “Let’s roll.” A year later and now cancer free, Smith is set to drop his first US single in five years, “Let’s Roll,” which he wrote with Billboard chart-topping guitarist Adam Hawley, who produced the uplifting track featuring saxophonist-flutist Jeff Kashiwa.
 
Shortly before Smith’s diagnosis, the former chair of the contemporary guitar department at the Thornton School of Music at USC’s former student, Hawley, sent a demo track of the single that goes for playlist adds on March 29 from Chillharmonic Media. “Let’s Roll” was to become Smith’s daily mantra before infusions.
 
“The clinical trial drug that I volunteered for was a daily four hours of intravenous infusion, as well as radiation and chemotherapy that drained my mojo to zombie levels every day. Fortunately, the drug is now in production and is a game changer,” said Smith, who lost 40 pounds during treatment and has an eight-inch scar on his neck from the surgery.
 
“Let’s Roll” previews Smith’s forthcoming 13th album, “Language of the Soul,” which he plans to drop in the Fall.
 
“The album title comes from a piece written by great South American poet Pablo Neruda, who I discovered while on tour in Argentina and have become a huge fan. The new album is a lively collection of pieces that I recorded over the last two years while living in Finland, Italy, Greece, London and while isolated here in LA. I wanted to get back in my ‘LA lane’ and working with Adam (Hawley) helped me get back in the musical headspace to produce music for an American audience,” said Smith who remains a full professor at USC.
 
Smith’s “SOuLIDIFIED” (2003) album spent 17 weeks in the top 10 in terms of airplay and his 2015 set, “Tangos,” spent more than five months in the top 10 of the indie and contemporary jazz charts. As a featured sideman and collaborator, Smith has recorded or shared the stage with contemporary jazz royalty, including Richard Elliot, Peter White, Kenny G, Dave Koz, Gerald Albright, Mindi Abair, Eric Marienthal, Brian Bromberg, Warren Hill, Everette Harp and Dan Siegel. Opportunities over the last ten years to perform, compose and record with international artists and at universities aboard afforded Smith the opportunity to combine his two loves.
 
“I can’t separate my passion for making music from my passion for teaching it. So, I committed to a musical life away from the States. I get summers off from USC, so I hop on a plane the day after classes and spend May to September abroad. My music has changed a lot, doing arrangements that suit European concert goers. However, when I met American actress Nancy Lee Grahn (General Hospital), I decided to return to full-time life in the United States and get back to my West Coast modern jazz roots.”
   
Although Smith describes the exuberant R&B instrumental groove on “Let’s Roll” as “very West Coast, very LA,” songs from the upcoming album tackle weightier subjects than just “palm trees, ocean breezes and great vibes.”     
 
“A few songs from ‘Language of the Soul’ have political origins. A big part of songwriting history are songs of protest and struggle. We are in such turbulent times that as an artist, it is impossible to avoid the opportunity to share the inspiration and social commentary that such times provide,” said Smith.
 
It’s possible that Smith’s cancer experiences may inspire more music that will appear on “Language of the Soul.”   
 
“A typical thing that cancer survivors say is that no one understands except the people who have been through it. That is so true, but it helps those who haven’t been through it to share some of the details – whether it helps them personally or one of their loved ones as they go through it.”
                
For more information, please visit https://www.richardsmithguitar.com. 

​‘Let’s All Pretend’ komt voort uit een fascinatie voor het moderne ‘doen alsof’
​

De Nijmeegse indieband Waltzburg brengt vandaag hun nieuwe EP ‘Let’s All Pretend’ uit. Op de EP staan de eerder uitgekomen singles ‘Inbetween’, ‘Sure Shine’ en ‘Cleo’. Het is de opvolger van debuutalbum ‘Cut The Wire’, waar ook single ‘Gotor’ op stond. Die single werd het meest aangevraagde tijdens 3FM Serious Request 2019. ‘Let’s All Pretend’ is nu overal online te beluisteren.
​
‘Let’s All Pretend’ komt voort uit een fascinatie voor het moderne doen alsof’. Elk van de liedjes verkent op zijn eigen manier de thematiek rond de maskers die we onszelf voorhouden, en de rol die we daardoor spelen in sociale situaties. In vijf tracks neemt de EP de luisteraar mee naar ongemakkelijke verjaardagen, een mislukte trip naar Londen en een bittere nieuwjaarsdag.

De rode draad is een vervreemding van de omgeving, en het gevoel van ongemak dat dit met zich meebrengt. Een zoektocht naar waarheid in een tijd waarin we de waarheid vaak proberen te verbloemen zodat er een beeld ontstaat dat voldoet aan de verwachtingen. “Misschien proberen we met zijn allen te veel één ding te zijn, en verliezen we daardoor waar het écht om draait.” Aldus zanger Menno Krivokutya.

Arno 
met Sofiane Pamart

"Solo Gigolo"
& "Quelqu'un a touché ma femme"
Nieuwe single nu uit! 
​​

Dit is het Arno album waar iedereen op gewacht heeft.
Een album met uitgeklede piano-stem versies van de meest ontroerende nummers uit zijn repertoire. Aan zijn zijde de jonge Franse pianist Sofiane Pamart, met magie als resultaat.

De eerste nummers die vandaag verschijnen zijn: "Solo Gigolo" en "Quelqu'un a touché ma femme", pakkende versies van twee klassiekers uit het repertoire van de Oostendse crooner.
Geen zware gitaren of pompende ritmes, maar pure, rauwe emotie.

Meer info over het album & Arno's plannen volgt binnenkort !

Luister hier naar de single.

​

Acid Jazz presents a dynamic live recording capturing the energy & pure joy of The Brand New Heavies live in 1992.

1991 was a momentous year for The Brand New Heavies. They started it without a singer and were second on the bill to The James Taylor Quartet but by the end of the year they had a Top 3 US hit and were about to embark on a run of 16 Top 40 hits in the UK. N’Dea Davenport was by this point fronting the group as their guest singer, and the brilliant string of singles from their debut album were becoming locked in the minds of an ever-growing fan base.

Live they were a revelation. The only group from the UK scene who could do tight and slick, without slipping into ‘lift music’ blandness. The core membership of Andrew Levy, Simon Bartholomew and Jan Kincaid had been playing together since college and knew where the other was going. Their ability to write classic soul songs lifted them above their contemporaries.

Shibuya 357 is the quintessential (and only live) document of an era that quickly passed. The hits – ‘Never Stop’, ‘Dream Come True’, ‘Stay This Way’ and ‘Don’t Let It Go To Your Head’ are all here – as are some compelling funk jams. This recording captures the ecstatic rush of joy; when you go from youthful dream to accomplishment in such a short period.

This live album was originally only ever released in Japan in the late 90s and then only for a very short time. Acid Jazz is delighted to release this new version, remastered from the source tape and available on striking baby blue vinyl, softback CD and streaming services for the very first time.

Available on the 12th March 2021.
 
Tracklisting
Gimme One of Those
BNH
Ride In The Sky
Got To Give
People Get Ready
Don’t Let It Go To Your Head
Mr. Tanaka
Never Stop
Stay This Way
Doin’ It To Death
Dream Come True
Shakedown