|
|
21 MAART 2017 |
|
Vertical Divider
Wie kent er Bobbejaan Schoepen niet? Zijn ‘Duivenkot’ of ‘Café Zonder Bier’ waren maar enkele van de vele tijdloze liedjes waarmee deze pionier van het Vlaamse lied het publiek wist te bekoren. Schoepen was echter niet voor één gat te vangen. Naast zijn muzikale carrière introduceerde hij met Bobbejaanland ook het begrip ‘attractieparken’ in België. Genoeg redenen om de op 17 mei 2010 overleden Bobbejaan een passend eerbetoon te brengen. De Theaterzaal van het Cultuurcentrum was dan ook tot de nok gevuld voor de hulde die Guido Belcanto, Barbara Dex en Jan De Smet brachten. Overwegend een ouder publiek, al spotten wij toch ook meerdere jonge bewonderaars. Jan De Smet opende, geflankeerd met een projectie van Bobbejaan met een witte duif op zijn hand, op ukelele met ‘Als Mijn Kanarievogel Zingt’, een liedje uit 1952. Een eerste hoogtepunt kwam er met ‘Mammie, Mag Mijn Popje Naar De Hemel Met Me Mee’, gezongen door Belcanto. ‘Je Me Suis Souvent Demandé’ kende daarna een zachte, ingetogen start, maar vloeide over in een mooie samenzang tussen Guido en Barbara. De vonk sloeg echter pas goed over toen Barbara ‘Hutje Op De Hei’ inzette. Spontaan zong of neuriede het publiek de melodie mee. Bobbejaan was een geboren humorist en dat zette het trio ook in de verf. ‘Ik Heb Eerbied Voor Jouw Grijze Haren’ kondigde Jan aan als een lied dat Bobbejaan 50 jaren geleden speciaal voor Guido had geschreven. Dat Shoepens liedjes tijdloos zijn en zich makkelijk laten transformeren, bewees De Smet toen hij, gewapend met een akoestische gitaar en mondharmonica ‘Café Zonder Bier’ in een goed zittend Dylanjasje stak. Het trio sloot het eerste deel af met ‘De Wind’ en ‘De Lichtjes Van De Schelde’. |
Vertical Divider
Na een korte pauze en het
instrumentale ‘The Last Song’ vervolgden Barbara en Jan met ongetwijfeld het
grappigste nummer, ‘Water Halen’. Grappig was het wel, want Barbara kreeg op
een moment zelfs de slappe lach. Wat velen misschien niet weten, is dat Bobbejaan
ook een gedegen songschrijver was. Voor Marc Dex schreef hij ooit ‘Niet Huilen’
dat nu door dochter Barbara in het enkel met piano begeleidde ‘Don’t Cry’ een
tweede leven kreeg, waarna Jan gesteund door een stukje schitterende flamenco
van gitarist Sundermann in een mix van Spaans en Vlaams ‘Jef En Rosa’
vertolkte. ‘In De Schaduw Van De Mijn’, ‘Ik Geloof’, de meezinger ‘Als Het
Sneeuwt In Madagascar’ en ‘Les Temps Des Cerises’, Bobbejaans laatste
succesnummer dat hij samen met Geike Arnaert zong, kondigden het einde van de voorstelling aan.
Een nostalgische, mooie avond was het. Een staande ovatie, gevolgd door ‘De Lichtjes Van De Schelde door Guido, Barbara en Jan samen Bobbejaans op band staande stem, was meteen het einde. Zolang er artiesten als Guido Belcanto, Barbara Dex en Jan De Smet bestaan, die het oeuvre van een artiest als Schoepen een warm hart toedragen, is Bobbejaans muzikale erfenis in goede handen. SETLIST
|
