Met: 2,3, Go • Bottle Nose • D-Tale • Shenandoah Special • The Night Time Heroes |
|
6 augustus 2016 |
Vertical Divider
Ambiance tot ... in de vroege uurtjes! MC Wouter Celis, beter gekend onder de naam van Doghouse Sam, mocht het startschot geven voor deze 18de editie van Oetsloven Blues, wat meteen ook het optreden van de eerste band Bottle Nose inluidde. Bottle Nose draagt de klassieke blues hoog in het vaandel en dat lieten de heren andermaal blijken. Hun energieke set was er dan ook eentje met een degelijk herkenbaarheidgehalte, waarin nummers als ‘She Moves Me’ en ‘Good Time Charlie’ prima tot hun recht kwamen. Dat de organisatoren oog en vooral oor hadden voor een affiche waarin diverse muziekstijlen aan bod kwamen, bleek uit de performance van Shenandoah Special. Deze Antwerpse band bewees dat je niet uit het land van Uncle Sam moet komen om degelijke bluegrass te serveren. Dat merkten wij onlangs nog op Blues Peer waar The Suncourt Ramblers ons hiervan moeiteloos overtuigden. Maar ook Shenadoah Special wist waar de bluegrassklepel hing. Met het logo van Oetsloven Blues indachtig was ‘Wolf Mountain’ hier meer dan op zijn plaats. Voor ambiance en een overvolle dansvloer zorgden dan weer The Night Time Heroes. De Heroes kennen hun klassiekers, dat is een feit. Bovendien wisten zij nummers als Slim Harpo’s ‘King Bee’, Dixon’s ‘I’m Ready’ en Louis Jordans ‘Caledonia’ op zo een aanstekelijke manier te brengen, zodat stil blijven staan geen optie meer was. Hun eigen pennenvrucht ‘Sam’ sloot zeker naadloos aan bij de gekende klassiekers. Misschien moeten The Night Time Heroes zich toch eens gaan bezinnen om meer eigen werk op de playlist te plaatsen. |
Vertical Divider
Voor een knipoog naar de stevige rock ben je bij D-Tale aan het juiste adres. Met gitarist Mario Pesic heeft de band trouwens de gedroomde snarenplukker voor het stevigere werk in huis. Wij zagen de band reed meermalen aan het werk en ook nu weer viel de gedrevenheid en het inlevingsvermogen van deze muzikanten op. Met Patrick Cuyvers op Hammond en piano, Steve Wouters achter de drums en Eric Wels op bas, werd Mario ook nu weer prima omringd. Hun inspiratie haalt de band uit de brede waaier van rockmuziek, waarbij ze hun voorliefde voor het werk van John Hiatt openlijk durven bekennen. Opener ‘No Harm Done’ zorgde dan ook voor een set, waar boeiende en passionele gitaarsolo’s meer regel dan uitzondering waren. En voor wie, na hun optreden op Oetsloven Blues, nog meer wil, valt hun recent album ‘Come Out & Play’ zeker aan te bevelen. Klassieke blues, bluegrass en stevige rock zorgden reeds voor heel wat aangename en toch ook wel verrassende momenten. Wat er nog ontbrak was een vinnige portie rockabilly en rock-‘n-roll. Om aan die wens tegemoet te komen, mochten 2, 3 ... Go in de late uurtjes het podium op. Wie rockabilly en rock-‘n-roll zegt, denkt onmiddellijk aan legendes als Elvis Presley, Bill Haley, Chuck Berry, Jerry Lee Lewis en zo kunnen wij nog wel enkele regels vullen. De pioniers van het genre lagen dan ook aan de basis voor het repertoire van 2, 3… Go, met ‘That’s Alright Mama’, ‘Blue Suede Shoes’ en ‘Rock Around The Clock’ als logisch gevolg. De band had er duidelijke zin in. Zin die oversloeg op het publiek, want de zondag was reeds enkele uren oud, toen de stekker uit deze gevarieerde en aangename editie van Oetsloven Blues werd getrokken. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024