Met: Steven Troch Band – Khalif Wailin’ Walter – Selwyn Birchwood
|
De Tielste Feesten vieren dit jaar hun zilveren jubileum. Al is het steeds wel een party daar aan de gezellige Patersdreef in Tielt. Het gratis blues- en rockfestival vindt plaats tijdens de Tieltse Europa Feesten en is zo stilaan een vaste waarde geworden in onze persoonlijke concertkalender. Pater Fernand, de laatste pater van het klooster, was er steeds van de partij. Tot het klooster zijn deuren sloot in 2007. |
|
Vertical Divider
Op vrijdagavond, iets na 19u30, mocht onze nationale trots Steven Troch de aftrap geven. En zoals we van Mechelaar Steven inmiddels gewoon zijn deed hij dit met brio. Samen met de Nederlandse gitarist Steven van der Nat (Little Steven), bassist Liesbeth Sprangers en King Berik (drums) kregen we een bloemlezing uit zijn recente en zeer aan te raden cd ‘Nice ‘n’ Greasy’, die trouwens in de wereldvermaarde Greaseland Studios in Californië werd opgenomen. Zijn opwindende harptunes in songs als ‘Saturday Night’ en de fantastische instrumentale West Coast swing van ‘Alligator Fryolator’ waren de perfecte aanloop voor wat nog volgen zou.
Khalif Wailin' Walter was reeds in 2013 te gast in Tielt. Toen maakte hij een zeer solide indruk. Ik zag hem persoonlijk enkele jaren hiervoor reeds aan het werk in zijn thuisstad Chicago. Daar werd hij geboren onder de naam Walter Malone. Hij begon in de band van zijn oom en mentor Carl Weathersby, om later gitarist te worden bij Lonnie Brooks. Zijn unieke stijl van “Ass-Shakin’ Boogie Blues” slaat ons hier vrijwel meteen met enige verstomming om de oren. Walter had zijn Duitse begeleiders Adam ‘G’ Grzelak (drums) en bassist Daniel Hopf meegebracht. Zijn hypnotiserende blues klanken in Chicago geëlektrificeerde nummers als ‘Big Booty Woman’, klonken overtuigend maar helaas net iets te veel uitgesponnen. De funky voodoo tune werd zelfs even ingekleurd door Prince’s ‘Sexy Mother Fucker’. Van zijn grote mentor serveerde hij met brio ‘All Your Love’. Khalif Wailin’ Walter en band amuseerde zichzelf blijkbaar op het podium, en ook dat is een leuke topic tijdens dit smerig weer! |
Vertical Divider
Zowel Steven Troch als Khalif Walter bevestigen dat er nog heel wat talent rondloop in het blues circuit. Wel, ook van Selwyn Birchwood, hebben we het laatste nog niet gehoord. Ook Birchwood zagen we reeds aan het werk op het grote Chicago Blues Fest., net zoals in (Ge)Varenwinkel vorige zomer. De zomer, ja hallo… die laat dit jaar wel aardig lang op zich wachten, maar goed…
Selwyn komt uit Tampa, Florida, waar hij op 9 maart 1985 het levenslicht zag. Hij is een heel ander type blues artiest dan zijn twee genoemde collega’s. Selwyn heeft een fantastische stem en is een meer dan begenadigd gitarist. De ideale (blues)schoonzoon dus. Zijn buurman Sonny Rhodes (headliner op het Patersdreef festival in 2009) bracht hem de kneepjes van de lapsteel bij en samen trokken ze op tournee. In 2013 won Selwyn de ‘International Blues Challenge’ en kreeg prompt een contract aangeboden bij het gerenommeerde blueslabel Alligator Records. De plaat heet ‘Don’t Call No Ambulance’. Zijn rockende in blues gedrenkte songs lokten uiteindelijk wat fans voor het podium. Birchwood weet meteen te boeien met nummers als ‘The River Turned Red’ en het met Delta invloeden doorweekte ‘Hoodoo Stew’. Maar ondanks de verkleumende en blauwbekkende kilte is “the blues alive and kicking!” aan de Patersdreef. Was dit echt de laatste editie? Laat ons met zijn allen hopen van niet! |