Ralph de Jongh 1 oktober 2014 •‚t Rozenknopje Eindhoven


Lang geleden en meer bepaald in de schuur op Duvel Blues editie 2008 kreeg ik voor de eerste maal Ralph de Jongh voor mijn netvliezen gebrand en wat kon die man zich toen inleven in de Deltablues, een oprechte éénwording met zijn muziek zoals je nog zelden te zien of te horen krijgt. Toen waren we Gust dankbaar voor deze ontdekking al deemsterde zijn naam achteraf hier in België wel wat weg maar blijkbaar is deze Ralph de Jongh nu terug op onze planeet neergedaald.

Het was een week van relatieve stilte op gebied van concerten en net toen de verveling begon toe te nemen deed de tamtam zijn werk vanuit het verre Limburg vanwege een muziekliefhebster ‘pure sang’. ‘She heard it through the grapevine’ dat het concertzaaltje boven ’t Rozenknopje in Eindhoven iedere eerste woensdag van de maand wel wat leuks te bieden heeft en vroeg of ik al had gehoord van Ralph de Jongh. Iets puur vergeet je nooit en ik moest al niet te ver teruggaan want mijn grijze hersenspinsels wisten onmiddellijk de positieve herinneringen op te halen van zes jaar geleden. Even de agenda checken, vrij en niets dan voetbal op TV dus wijle weg richting Eindhoven.

Het moet gezegd dat wanneer je niet met regelmaat je naar Eindhoven begeeft het geen sinecure is om in alle duisternis op de juiste afslag te blijven zelfs al staat de madam van het ‘Global Positioning System’ je met raad en daad bij maar uiteindelijk na enkele te nemen hindernissen vonden we toch dit befaamde rozenknopje en met misschien wat steun van hierboven was er zelfs nog één plaatsje vrij op de volle parking. ‘t Rozenknopje is een gezellige bruine kroeg van het soort dat hier bij ons met uitsterven is bedreigd en waar de ‘bazin’ ons stantepede een lekker wijntje en pilsje (?) bezorgde. Eerlijk vanuit ons Belgenland kijken we altijd wat argwanend naar andere pils biertjes ;-). Nee, alle gekheid op een stokje we waren niet naar Eindhoven afgezakt om eens lekker door te zakken maar om te kunnen genieten van rauwe en pure Deltablues.

‘De knop’ zoals het zaaltje boven dit etablissement is omgedoopt doet in hoofdzaak dienst als concertruimte en is gezellig ingericht met allerlei retro prullaria waarvan ik er zo wel enkele mee naar huis zou willen nemen. Haast onmiddellijk maakte ik kennis met Ralph die nog steeds in alle bescheidenheid even vriendelijk is, toffe gast. We waren nog bij de eersten maar het duurde niet al te lang of het zaaltje kon bijna uitverkocht aan de deur hangen maar omdat deze woensdagavonden concerten in hoofdzaak gratis zijn en er alleen met ‘de hoed’ wordt rond gegaan past het bordje ‘sold out’ uiteraard niet.

Niek Van de Klundert is de bezieler van dit alles en kondigt met niet al teveel poespas de gast van de avond aan. In alle bescheidenheid pakte Ralph zijn werkinstrument beet en begon aan wat een zeer aangename avond zou worden. Met ‘Im Tore Down’ een nummertje dat ooit door Freddie King de R&B charts is in ingezongen in 1961 waren we al meteen mee.
De eerste set van Ralph was een ‘blend’ van eigen werk met steengoede covers en het hoefde dan ook niet meteen blues te zijn. Al vanaf de eerste noot zien we deze ‘white boy’ zich onmiddellijk inleven en zijn eigen krampachtige moves incluis zijn alles bevattende  gelaatsexpressie spreken uiteraard boekdelen en doen de menigte met aandacht luisteren, allee toch diegenen die hier waren voor blues. Naast enkele bluesjes van o.a. Robert Johnson komt hij ook op de proppen met enkele steengoede Stones covers en net als hij aanzet met de eerste akkoorden van ‘Sympathy For The Devil’ verschijnen er enkele kronkelingen op mijn voorhoofd en vraag ik me af of Mick Jagger destijds in Nederland de ‘tulpen’ niet heeft buitengezet. Straffe kost en voor mij mag hij zelfs eens een gans setje aan die verduivelde rollende stenen besteden. Uiteraard zijn er altijd voor en tegenstanders maar al je alleen maar voorstander bent van elektrische blues heb je natuurlijk niets aan een avondje ‘Delta Legacy’.

Na een kort pauze neemt Ralph zijn ‘bottleneck’ ter hand en zou hij deze nog enkel loslaten om een weerbarstige snaar te vervangen. Here we go en ondersteunend door zijn ‘hollandse klomp’ aan zijn linkervoet die de ganse avond dienst moet doen als ritmebox stijgt hij op naar hogere sferen. Geen rook of andere geuren te bespeuren in ‘de knop’ dus moet dit enkel de inleving zijn van Ralph de Jongh die dit teweeg brengt en enkel en alleen zoals hij dit kan. Weerom een lijstje van steengoede nummers zoals ‘Can’t Be Satisfied’ en ‘I Believe I’ll Dust My Broom’ en zo wordt dit zaaltje gezuiverd van alle  niet aanhangers van deze tak van de blues. Zelfs de folksong ‘Worried Man Blues’ bracht bij mij de juiste impact teweeg en na ‘Crawlin’ Kingsnake’ en ‘Bo Diddley’ wisten we het…he’s got the music in his soul. Afsluiters waren o.a. het meesterlijke klaaglied ‘Come On in My Kitchen’ van ‘de Robert’ en ‘Drinkin’ With The Preacher’. Voor ons was het er ‘boenk’ op en ik denk wel voor de meeste aanwezigen.

Niet de zuiverste fingerpickin’ artist maar het is zijn blues, zijn manier en hij steekt er uiteraard zoveel eigenheid in dat het hoogst origineel wordt… Deltablues op de wijze van Ralph de Jongh en wie beweerde ooit dat White Guy’s Can’t Play The Blues? Na nog een beetje Eindhoven by Night raken we toch terug aan de juiste crossroad en veilig en wel in België. Voor het volledige programma in ‘De Knop’ raadpleeg je best hun website en er is voor elk wat wils in de aanbieding. Good Mojo!



Report & Photo’s: Freddy Vandervelpen ©