19 juli 2015 • Grote Markt Herentals

Voor de eerste maal vond, aanvankelijk onder een waterzonnetje, op de Grote Markt in Herentals, Retrothals plaats. De Grote Markt werd voor een namiddag ondergedompeld in de sfeer van de fifties. Kraampjes met allerhande gadgets en een collectie oldtimers maakten al vlug duidelijk dat de toegemeten ruimte te klein was voor het talrijk opgekomen publiek.
Leek het er eerst op dat ieder moment een fikse regenbui de pret kon komen verstoren, dan brak plots de zon in alle hevigheid door het wolkendek.

Om de sfeer van de jaren 50 volledig tot zijn recht te laten komen, stonden op het pleintje achter de Grote Markt twee bands geafficheerd. Om klokslag 15 u mochten The Horny Horses het muzikale gedeelte in gang zetten. Naast een gitarist, drummer, bassist en zanger, beschikken de Horses over een pianist en saxofonist, wat zeker een meerwaarde heeft. ‘Everybody’s Trying To Be My Baby’ van Carl Perkins en ‘Shake, Rattle And Roll’, oorspronkelijk opgenomen door Big Joe Turner, maar pas echt bekend geraakt in de versie van Bill Haley, waren maar enkele van de vele klassiekers die de heren serveerden. Muzikaal zat het wel snor, alleen jammer dat de zanger niet zo een denderende indruk naliet.

De tweede band die het publiek mocht vermaken waren The Hometown Gamblers. Vorig weekend stond de band nog op Sjock, met een volgens ons veel te korte set.
Hier kreeg het trio wat meer tijd toebedeeld, wat al onmiddellijk resulteerde in een dynamisch optreden. Bovendien verbaast het iedere keer dat deze band zonder drummer, zo ritmisch uit de hoek kan komen. Deze verdienste mocht andermaal volledig op de rekening gezet worden van zanger en akoestisch gitarist Yves de Caluwé en broer Guy op de staande bas. Leadgitarist Jurgen van Poppel bracht met erg knappe interventies het geheel dan weer vakkundig op smaak. Songs als ‘Fly Away’, ‘Rock Crazy Baby’ en Cliff Richards ‘Move It’ zorgden ervoor dat de ruimte voor het podium al vlug als dansvloer dienst deed. Johnny Cash werd door de Gamblers geëerd met ‘Hey Porther’ en gelukkig eens niet met ‘Big River’ zoals veel rockabillybands maar al te vaak doen.

Deze eerste editie van Retrothals was zeker een goed begin en hier mag zeker een vervolg aan gebreid worden. Alleen zouden wij dan opteren voor een volledig verkeersvrij centrum en een ruimte die zeker dubbel zo groot is. De muzikale omlijsting gaf bovendien een authentiek cachet aan het evenement. Het zou wel fijn zijn indien bij een volgende editie het hekwerk op het podium zou verdwijnen. Nu leek het er niet alleen op alsof de artiesten achter tralies stonden, maar het maakte het fotograferen ook bijzonder moeilijk.