18 april 2015 • C-Mine Genk
Een blueslegende uit de Hall of Fame in Memphis binnenhalen, moet je maar doen als organisator.
Zaterdagavond streek het Amerikaanse circus neer in C-Mine Genk voor haar jaarlijks concert in België, alvorens naar Amsterdam te verhuizen. Een memorabele avond met een legendarische muzikant. Soms vind ik onze bescheidenheid wel een pluspunt. Zeker wanneer de soundmixer zo’n typisch Amerikaanse intro afspeelt: “We kindly request you not ...to smoke, …do not take photographs and ..put off your mobile phones… blablabla.” Blij dat er geen publi tussen zat van grocery store Dollar General!! (Voor de leek die nog nooit een optreden in de US heeft meegemaakt: tussen de aankondiging van de nummers/artiesten krijg je ook nog het telefoonnummer van de plaatselijke handelaar mee) Robert Cray werd in de jaren tachtig bekend omdat hij de blues dusdanig herwerkte dat er een ruimer rock/pop viel voor zijn songs. ‘Don’t be afraid in the dark’ scoorde hoge toppen en gold als referentie voor zijn hele oeuvre. En toen hij zijn Fender bovenhaalde wist het publiek stante pede: he’s the best. Robert Cray plukt vooral uit het dagelijks leven als zuurstof voor zijn soms melige teksten. En de eerste nummers bleven dan ook braafjes in het softe soul-blues genre hangen: ‘I’ll always remember’, ‘It doesn’t show’ tot ‘I shiver’ het publiek in extase bracht en mij kippenvel gaf. En dat allemaal dankzij toetsenist Dover Weinberg die subtiel emotioneel cachet gaf aan elke song. ‘Right next door’ mocht natuurlijk niet ontbreken en deed het publiek wiegen tot zijn naaste. |
‘What would you say’, de black blues hippie-song genoemd omdat er een kort psychedelisch gitaarstukje te horen valt, schitterde niet echt als voorspel naar afsluiters als de instrumentale ‘Hip Tigh Onions’ (Booker T & MG’s) en het ludieke ‘Chicken in the Kitchen’.
Een gaaf concert met talentvolle muzikanten en vooral een ingenieuse soundman, geïnstalleerd vlak naast het podium, om op regelmatige basis in te grijpen en een studiosound te creëren. Talent is tegenwoordig niet meer voldoende, techniek is zeker zo belangrijk. Laat dit een les zijn voor Doghouse Sam & his Magnatones in het voorprogramma. Zij brachten een zeer gevarieerde set van blues, boogie en rock-’n-roll maar misten de ervaring, uitrusting en knowledge. Ze vertrokken wel altijd samen, maar het thuiskomen was dikwijls in gekwetste slagorde. Jammer, want het publiek kon het best pruimen. En ik ook trouwens! NVDR: Slechts een halfuurtje voor aanvang van het concert werden we door de tourmanager verwittigd dat er geen foto’s tijdens het concert mochten gemaakt worden. Van professionalisme gesproken! Daarom hebben we foto’s gebruikt van een vorige passage in België van meneer Cray. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024