Rony Verbiest (B) & Harry Happel (NL) • 15 januari 2015 • Jazzclub The Mood Hasselt
Donderdagavond en je zou haast zeggen jazzavond in Hasselt want zeg nu zelf het jazzgebeuren leeft in deze Limburgse hoofdstad. Ik had het al een tijdje beloofd aan Annie en Robert om ook eens naar The Mood af te zakken, naar de jazzclub waarvoor zij hun zo belangeloos inzetten. Vanavond stonden daar op het programma Rony Verbiest samen met zijn Nederlandse compaan Harry Happel. Beide zijn virtuozen in hun vak en Rony mag je gerust een multi-instrumentalist noemen en dit was ook één van de redenen waarvoor ik dit concert met stip had gemarkeerd in mijn agenda.
Jazzclub The Mood bestaat al meer dan 30 jaar hier in de jeneverstad en daarvoor alleen verdienen Annie, Eric, Robert en Remy ons aller respect want zeker in deze moeilijkere tijden is het allerminst evident om de organisatie steeds weer rond te krijgen maar met de hulp van hun sponsors en een aanzienlijke groep vaste abonnementen lukt hun dit nog wel.
The Mood heeft al een tijdje onderdak in de City Club een trendy discotheek in de benedenverdieping van het Hassotel in de Sint-Jozefstraat te Hasselt. Zoals steeds ben ik ruim op tijd om mijn plekje uit te kiezen voor de kiekjes en dit is normaliter geen probleem alleen dat de bar pas om 20.00 zou openen en dat is wel een probleem, dus pen en papier bij de hand en al aan het voorwoord beginnen.
Van Harry Happel mocht ik de setlist al inkijken maar met Rony Verbiest weet je natuurlijk nooit. Kwart voor acht begonnen dan de stormloop naar de beste seats in ‘da house’ en als eerste mocht ik zelf een paar bluesfanaten verwelkomen in de personen van Marcel van Septemberblues en Johnny van Move2Blues. Alle vaste abonnees krijgen een nieuwjaar-attentie en dat mag best wel vermeld worden want zo vaak zie je dit niet meer. Van waardering gesproken!
Remy Vandebroek staat in voor de muziekselectie en mag dus iedereen ook te woord staan om alle leden en aanwezigen nog eens het beste te wensen voor het nieuwe jaar en wat fier is hij dat hij Harry Happel en Rony Verbiest mag aankondigen en deze laatste is hier al voor de 3de keer aanwezig.
Genoeg gepalaverd nu en tijd voor de artiesten om kunnen te laten horen. Harry Happel zit uiteraard vol vertrouwen achter zijn black & white keys want bij onze noorderburen is deze vriendelijke man een statement op gebied van Jazz. Als jazzartiest reisde hij al behoorlijk de wereld rond en zijn naam draagt roem en faam met zich mee. De Belgische inbreng is natuurlijk ook niet niks want om alles te kunne beschrijven waartoe Rony Verbiest toe in staat is kunnen we bijna aan een boek beginnen dus laten we de heren maar eens spreken met hun instrumenten.
Opener is ‘What is This Thing Called Love’ en daarvoor koos Rony voor de chromatische smoelschuif en zo zat iedereen al onmidelijk op het puntje van zijn stoel. Met een mondharmonica te hand moeten er natuurlijk nummers van bij onze zuiderburen op de lijst staan zoals het toepasselijke ‘Sous Le Ciel De Paris’, een nummer van Hubert Giraud dat in 1951 werd geschreven voor de gelijknamige film en nog een hit werd voor madam ‘padam padam’. Een nummer dat gaat over geliefden aan de ‘Le pont de Bercy’ al hebben we hier op de achtergrond een andere skyline in beeld.
Voor de ‘Nearness Of You’ grijpt Rony naar zijn imposante baritonsax. Zoals bijna alle huidige jazzstandaards komt ook dit uit een film en het was Glenn Miller die er als eerste een arrangement voor een big band voor schreef. Dat Harry nog in de stemming van de feestdagen was kon je al vlug horen wanneer in zijn solo er enkele flarden van ‘Jingle Bells’ in verwerkte.
Voor Rony en zijn ‘bandoneon’ is ‘Beija Flor’ een ideaal nummer omiedereen eens bij de keel te grijpen en met deze bossanova over een ‘hummingbird’ is het Latin gedeelte ingezet en gaan we met ‘Desafinado’ en ‘Besame Mucho’ naar het einde van deze hoogstaande eerste set.
Het is geen moeite voor Harry en Rony om iedereen meteen terug aan hun stoel te kluisteren wanneer set 2 er aan komt. Met ‘Douce Joie’ zetten ze aan voor een ‘valse bebop’ en steeds weer is het bij Rony Verbiest dansen op de koord tussen vrije improvisatie en genialiteit waarmee je ook kan opmerken dat hij zich telkens weer voor meer dan 200% inleefd in zijn muziek. Neem nu ‘Les Feuilles Mort’ een nummer dat door de inleving en improvisatie van Rony al eens een ander melodie in het arrangement verweven krijgt maar nog steeds herkenbaar blijft.
‘Nature Boy’ en One Note Samba’ mogen we ook nog van genieten maar het’ pièce de résistance’ is zonder meer het sluitstuk ‘Piazolla Suite’ waarmee Rony een hommage brengt aan Astor Piazolla en met ‘Oblivion’ komen we dan helaas aan het einde van deze beklijvende maar zeer ‘enchanted evening’. Voor Remy nog eens de tijd om iedereen te bedanken incluis de humoristische black-outs. Nog een bisserjte van onze twee virtuozen van vanavond en mijn kennismaking met jazzclub ‘The Mood’ is alvast uiterst positief. Tot de volgende, tot 19 februari met het Jan De Haas Vibes Quartet.
Report & Photo’s: Freddy Vandervelpen ©
Donderdagavond en je zou haast zeggen jazzavond in Hasselt want zeg nu zelf het jazzgebeuren leeft in deze Limburgse hoofdstad. Ik had het al een tijdje beloofd aan Annie en Robert om ook eens naar The Mood af te zakken, naar de jazzclub waarvoor zij hun zo belangeloos inzetten. Vanavond stonden daar op het programma Rony Verbiest samen met zijn Nederlandse compaan Harry Happel. Beide zijn virtuozen in hun vak en Rony mag je gerust een multi-instrumentalist noemen en dit was ook één van de redenen waarvoor ik dit concert met stip had gemarkeerd in mijn agenda.
Jazzclub The Mood bestaat al meer dan 30 jaar hier in de jeneverstad en daarvoor alleen verdienen Annie, Eric, Robert en Remy ons aller respect want zeker in deze moeilijkere tijden is het allerminst evident om de organisatie steeds weer rond te krijgen maar met de hulp van hun sponsors en een aanzienlijke groep vaste abonnementen lukt hun dit nog wel.
The Mood heeft al een tijdje onderdak in de City Club een trendy discotheek in de benedenverdieping van het Hassotel in de Sint-Jozefstraat te Hasselt. Zoals steeds ben ik ruim op tijd om mijn plekje uit te kiezen voor de kiekjes en dit is normaliter geen probleem alleen dat de bar pas om 20.00 zou openen en dat is wel een probleem, dus pen en papier bij de hand en al aan het voorwoord beginnen.
Van Harry Happel mocht ik de setlist al inkijken maar met Rony Verbiest weet je natuurlijk nooit. Kwart voor acht begonnen dan de stormloop naar de beste seats in ‘da house’ en als eerste mocht ik zelf een paar bluesfanaten verwelkomen in de personen van Marcel van Septemberblues en Johnny van Move2Blues. Alle vaste abonnees krijgen een nieuwjaar-attentie en dat mag best wel vermeld worden want zo vaak zie je dit niet meer. Van waardering gesproken!
Remy Vandebroek staat in voor de muziekselectie en mag dus iedereen ook te woord staan om alle leden en aanwezigen nog eens het beste te wensen voor het nieuwe jaar en wat fier is hij dat hij Harry Happel en Rony Verbiest mag aankondigen en deze laatste is hier al voor de 3de keer aanwezig.
Genoeg gepalaverd nu en tijd voor de artiesten om kunnen te laten horen. Harry Happel zit uiteraard vol vertrouwen achter zijn black & white keys want bij onze noorderburen is deze vriendelijke man een statement op gebied van Jazz. Als jazzartiest reisde hij al behoorlijk de wereld rond en zijn naam draagt roem en faam met zich mee. De Belgische inbreng is natuurlijk ook niet niks want om alles te kunne beschrijven waartoe Rony Verbiest toe in staat is kunnen we bijna aan een boek beginnen dus laten we de heren maar eens spreken met hun instrumenten.
Opener is ‘What is This Thing Called Love’ en daarvoor koos Rony voor de chromatische smoelschuif en zo zat iedereen al onmidelijk op het puntje van zijn stoel. Met een mondharmonica te hand moeten er natuurlijk nummers van bij onze zuiderburen op de lijst staan zoals het toepasselijke ‘Sous Le Ciel De Paris’, een nummer van Hubert Giraud dat in 1951 werd geschreven voor de gelijknamige film en nog een hit werd voor madam ‘padam padam’. Een nummer dat gaat over geliefden aan de ‘Le pont de Bercy’ al hebben we hier op de achtergrond een andere skyline in beeld.
Voor de ‘Nearness Of You’ grijpt Rony naar zijn imposante baritonsax. Zoals bijna alle huidige jazzstandaards komt ook dit uit een film en het was Glenn Miller die er als eerste een arrangement voor een big band voor schreef. Dat Harry nog in de stemming van de feestdagen was kon je al vlug horen wanneer in zijn solo er enkele flarden van ‘Jingle Bells’ in verwerkte.
Voor Rony en zijn ‘bandoneon’ is ‘Beija Flor’ een ideaal nummer omiedereen eens bij de keel te grijpen en met deze bossanova over een ‘hummingbird’ is het Latin gedeelte ingezet en gaan we met ‘Desafinado’ en ‘Besame Mucho’ naar het einde van deze hoogstaande eerste set.
Het is geen moeite voor Harry en Rony om iedereen meteen terug aan hun stoel te kluisteren wanneer set 2 er aan komt. Met ‘Douce Joie’ zetten ze aan voor een ‘valse bebop’ en steeds weer is het bij Rony Verbiest dansen op de koord tussen vrije improvisatie en genialiteit waarmee je ook kan opmerken dat hij zich telkens weer voor meer dan 200% inleefd in zijn muziek. Neem nu ‘Les Feuilles Mort’ een nummer dat door de inleving en improvisatie van Rony al eens een ander melodie in het arrangement verweven krijgt maar nog steeds herkenbaar blijft.
‘Nature Boy’ en One Note Samba’ mogen we ook nog van genieten maar het’ pièce de résistance’ is zonder meer het sluitstuk ‘Piazolla Suite’ waarmee Rony een hommage brengt aan Astor Piazolla en met ‘Oblivion’ komen we dan helaas aan het einde van deze beklijvende maar zeer ‘enchanted evening’. Voor Remy nog eens de tijd om iedereen te bedanken incluis de humoristische black-outs. Nog een bisserjte van onze twee virtuozen van vanavond en mijn kennismaking met jazzclub ‘The Mood’ is alvast uiterst positief. Tot de volgende, tot 19 februari met het Jan De Haas Vibes Quartet.
Report & Photo’s: Freddy Vandervelpen ©