10 mei 2015 • Goorblues Gooreind (Wuustwezel)
We schrijven juli 2009 ergens op een zonnig terrasje in Cognac. De witte MVS en ikzelf waren lekker aan het bekomen van een nachtje doorstappen in Cognac tijdens de ‘Cognac Blues Passions’ toen een opgewekt iemand van over het plein ‘hi guys’ riep en vroeg of we wat van hem wilden drinken. Verblind door het zonlicht hoorden we in eerste instantie alleen het woord ‘drink’ en knikten we eenstemmig van ‘yes’ en groot was onze verbazing dat Sean Carney gezwind op ons tafeltje afstapte en zo aan een aangenaam gesprek in de zuiderse zon begon.
10 mei 2015 en diezelfde Sean Carney staat op de ‘bill’ bij Paul en Michel in Goorblues, dus dat kan ik niet aan me voorbij laten gaan. Mijn eerste kennismaking met deze fijne gitarist dateert van in het najaar van 2007 toen hij optrad in het bluescafé Meulenberg bij Louis en Heidi. Tot onze grote spijt is dit bluescafé verdwenen maar de herinneringen blijven en zo ook deze aan Sean Carney die toen nog aantrad met de betreurde Gene ‘King Sax’ Walker. Het was een openbaring om destijds Sean te zien spelen want zijn concerten hadden steeds een enorme dosis kwaliteit in huis. Het was dan ook niet meer dan normaal dat we hem de daaropvolgende jaren als een ‘certitude’ begonnen zien. Ondertussen wordt Sean ook meer dan met regelmaat gevraagd om samen met een collega te werken en nu heeft deze ‘gentleman’ een tour met Shaun Booker. Shaun Booker is een beetje van alle markten thuis omdat in haar familie er ook een enorme diversiteit aan muziek te horen viel. Samen met Sean Carney en de Franse ritme sectie Pascal Delmas (drums) en Fred Jouglas (bass) bundelen ze nu de krachten om langs de Europese bluesclubs te reizen. De ritme sectie zagen we nog maar recent aan het werk samen met Ron Hacker en dus weten we dat er hier vier vakmensen onze zondagnamiddag zullen gaan plezieren. Goed op tijd vertrokken met Johan (Bierbeek Blues d’up) om zo ruim op tijd nog een babbeltje te kunnen maken met Sean en Shaun maar eens Massenhoven voorbij… ramp, dubbele ramp want we stonden zo maar eventjes bijna stil of slechts vooruitkomend in een slakkengangetje. De ganse voetbalmatch Anderlecht – Brugge kunnen volgen en nog een CD’ke met niets dan ‘real blues’ kunnen horen alvorens we aankwamen in de juke-joint van Paul en zijn programmeur de Michel. |
Gelukkig was de eerste set nog maar pas gedaan en konden we al dadelijk ons relaas aan Sean vertellen. Het eerste deel dus niet kunnen meemaken maar volgens Gust Duvel en zijne copain was het goed geweest want die van ‘Duvel Blues’ waren duidelijk onder de indruk al weten we niet of het kwam door het gitaarspel van Sean Carney of de soulful voice van Shaun Booker. Nog bekend volk hier op deze zondagnamiddag in Gooreind en dat was de Robert van de Robert Smith Blues Band die me zijn nieuwe album overhandigde waarover later op deze site een review van zal volgen, alsook die van Sean en Shaun.
Op een kwartier zo goed als 6 pinten binnen en dus kon Sean en Shaun eraan beginnen met set 2. Voor Shaun Booker was het net als voor ons een eerste kennismaking en we konden al dadelijk vaststellen dat ook deze souldiva ons veel te lang was verborgen gehouden. Eerst 2 nummertjes van Sean Carney zoals ‘Driving Me Wild’ en ‘I’ve Got a Gipsy Woman’, samen met de ritme sectie Pascal Delmas en Fred Jouglas alvorens Shaun haar opwachting mocht maken. Maar met deze 2 nummers zijn we weer mee met de aangename stijl van Carney iets waar we hem al vanaf 2007 dankbaar voor zijn. Het merendeel van de nummers kwam uit hun gezamenlijk CD die nog maar pas uit is en luistert naar de titel ‘Blues Plate Special’. Shaun Booker blijkt een ware diva te zijn op het podium en geniet zeker evenveel als wij. Nummers als ‘Zero Hero’, ‘Sunset Key West’ en ‘Yellow Cross’ hebben de nodige portie blues in zich maar toch komt de ‘soul’ van Shaun bovendrijven. Ondertussen wordt er danig meegedanst door de aanwezigen en bij ons loopt het bier goed naar binnen. Nog meer bewondering voor Shaun wanneer ze laat weten dat ze de smaak van ‘Duvel’ reeds te pakken heeft. Spijtig genoeg is 1 setje voor Johan en mij te weinig maar deze nieuwe Ohio Express heeft ons wel kunnen overtuigen in die mate zelfs dat na de ‘encore’ met ‘Tabacco Road’ er spontaan een feestje begon… en zoals na Jeff Jensen moeten we alweer ‘sjapo’ zeggen aan de mannen van Goorblues! |
Lees ook het interview met hem van twee jaar terug.
http://keysandchordsarchives.weebly.com/interview-with-sean-carney-en.html
http://keysandchordsarchives.weebly.com/interview-met-sean-carney-nederlands.html
http://keysandchordsarchives.weebly.com/interview-with-sean-carney-en.html
http://keysandchordsarchives.weebly.com/interview-met-sean-carney-nederlands.html
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024