2 juli 2015 • Paddock’s Place Engsbergen
Gisteren onder lichte dwang van ‘den Huibbe’ uit de Vogezen terug gekeerd want de ruige frontman was om het trendy te houden komen aanzetten met een ‘pop-up’ concert. Donderdagavond zouden in de ‘Paddock’s Place’ de 44’s Blues band te gast zijn en dat konden we toch niet aan ons voorbij laten gaan. Iedereen van Chilly Willy aanwezig inclusief oude en jonge garde alleen…. en dit is geen grap maar den Huibbe moest verstek laten gaan wegens geen toegestaan verlof. Smeekbeden om toch maar te blijven hielpen niet en zelfs bassist Wim wilde zo ver gaan om zijn been te breken… but wild horses could not keep him away from work…. en waar vinden we nog zo’n werkkrachten.
Onder de loden hitte van deze dagen was het terras van deze ‘bikercafé’ goed volzet en buiten was het zelfs mede door toedoen van een briesje op momenten goed vertoeven, zo goed zelfs dat het moeilijk zou worden om naar binnen te gaan voor dit pop-up concert. De Harley’s en Victory’s moesten van hun podium af om plaatst te maken voor de attributen van deze 44’s. Nog maar pas waren ze te gast op Moulin Blues en ietsje daarvoor waren ze ‘headliners’ voor de Backyard Blues te Peer en nu hier in ‘Engbergs’. De 44’s zijn een blues band uit Los Angeles en kenden sinds hun ontstaan enkele jaren geleden een duidelijke opmars. In 2010 brachten ze met een bescheiden budget van 800 schamele zilveren dollars hun debuutalbum ‘Boogie Disease’ uit dan destijds werd ‘geproduced’ door niemand minder dan Kid Ramos die dan maar meteen een nummertje meespeelde. Zanger en gitarist Johnny Main en drummer J.R.Lozano zijn de enige twee overblijvers van de originele bezetting waar nu bassist Mike Hightower is bijgekomen die we eerder al kenden van de Mama’s Boys van Johnny Mastro en op de smoelschuif is Jacob Huffman van dienst. Voor een optreden ‘inside’ dit bikercafé was ik nog nooit hier geweest al had ik wel al enkele buitenconcerten mogen meemaken maar toen ik binnen kwam wist ik meteen ook waarom ik hier nog niet present had getekend. Toch wel efkes aan patron Patrick vermelden dat er wel ergens een respect moet zijn voor de optredende band alvorens uit te kunnen groeien tot een juke-joint als dit enigszins de bedoeling zou kunnen zijn. |
Vooreerst stond de band volledig in het donker en al is daar een beetje later een beetje verandering in gekomen toch is mijn ‘kodakske’ wijselijk in de auto gebleven want als fotograaf moet je ook een beetje eer van je foto’s hebben.
Buiten nog steeds om en bij de 28° maar binnen stond de airco ‘fully charged’ en dat contrast is nu juist een beetje teveel van het goede zodat ik zag dat er meer volk terug naar buiten ging. De klank, tja daar is ook nog veel werk aan de winkel maar uiteraard leert iedereen met vallen en opstaan dus tijd voor het concert. The 44’s dat is een mix van West Coast met ruigere rootsrock zoals we het kennen van de betreurde Lester Butler en dat slaat uiteraard altijd aan. Rauwe smoelschuif met opzwepende gitaarrifjes doen altijd wel de menigte aan het dansen slaan en ook hier werd ‘footstompend’ meegedeind met nummers als ‘Boogie Desease’, ‘Automatic’, ‘Take It Easy’ en ‘Devil Woman’ en daarmee bewijzen ze dat deze 44’s binken het ook zonder Kid Ramos kunnen. Duivelse boogie als bij ‘Hanging Tree’ is onontbeerlijk voor de nodige ambiance en zelfs ‘de witte’ van Chilly Willy is achteraf samen met Walter van Backyard Blues’ nog mogen komen mee jammen en toen was het feestje compleet. Nu nog werken aan de minpuntjes om zowel als bikercafé of als juke-joint hoge toppen te kunnen scheren en dan kunnen er nog van zulke pop-up concerten met stevige bands hun opwachting maken. Ik hoop maar dat van de band niemand gevolgen zal overhouden na een avond onder een enorme airco op volle toeren maar de eerste indruk was meer dan OK. In de week eens gaan praten met de Paddock en nu richting Hookrock. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025