Support: Mariachi Flor de Toloache • 9 november 2015 • Ancienne Belgique, Brussel
Een enorme stijlenmix en meer variatie dan The Black Keys.
Dan Auerbach van The Black Keys, is een bezige bij, naast The Black Keys werkt hij aan ontelbare projecten als producer van o.a. Bombino, Valerie June en Dr. John. Nu hij The Black Keys even op non-actief heeft gezet kon hij het niet laten om een zijproject op te starten. Al is het niet echt een zijproject. Hij benadrukte eerder in interviews dat dit een bandproject is en dat we The Arcs ook zo moeten zien. En dat is het ook, een hechte band vol multi-instrumentalisten, die hoofdzakelijk hun sporen verdienden in de Daptone-stal, aangevuld met drie hemelse Latina-stemmen.
Voor het zover was mogen eerst deze dames uit New York, ‘Mariachi Flor De Toloache’ het publiek wat opwarmen. Een heuse Mariachiband, waarbij drie dames zingen, viool, vihuela (een klein vijfsnarig familielid van de gitaar), trompet en guittaron (met een zessnarige bas) bespelen. Drie soepele en krachtige stemmen brengen het publiek vanaf het eerste nummer in vervoering met hun opzwepende Latinomuziek. Al zou het ook wel eens kunnen dat de meeste mannen ze bejubelen omwille van hun exotische schoonheid. Dat terzijde kan het publiek vaststellen dat deze dames doorgewinterde muzikanten zijn. Ze werden enkele dagen daarvoor genomineerd voor de Latin Grammy’s met hun ‘Mariachi Flor De Toloache’-cd en binnenkort sieren ze de cover van de Rolling Stone, zo vertelde de bassiste me na de show. Al zal daar de samenwerking met Auerbach ook wel voor een stukje meespelen. Ze brengen een zeer mooie en eigenzinnige versie van ‘Besame Mucho’ waarin een heel kort stukje van Led Zeppelins ‘Kashmir’ verborgen zit. Het publiek krijgen ze mee met het van de cd afkomstige ‘Dicen’ “Zijn hier Spaanstalige mensen aanwezig?” Het bleek maar één iemand te zijn. “Dit lied is in het Spaans, maar je hoeft de taal niet te spreken. Je hoeft alleen maar ‘aiaiai’ mee te brullen en het ritme te klappen”. Een sterk voorprogramma en helemaal niet verwonderlijk dat Dan Auerbach ook deze dames koos om hem te begeleiden. Iets na negen gaat het podiumgordijn omhoog en zetten The Arcs het soulvolle ‘Stay in my corner’ in. Een zweverige soulsong gedragen door Nick Movshons sixtiesorgeltje en de stuwende bas van Leon Michels. |
Het eerste kippenvelmoment is een feit. Terwijl de voorstellingen achter de band op het doek vergelijkbaar zijn met de vloeistofprojecties van de jaren zestig, krijgen we met ‘Keep on dreaming’, wat Phillysound met Mariachi-invloeden. Dan is een meester in het combineren en vermengen van verschillende stijlen en het oppoetsen van oude sounds. ‘Pistol made of bones’ is daar een goed voorbeeld van. Motownsoul vermengd met psychedelica en Zuid-Amerikaanse invloeden.
Auerbach en co komen los en hij bedankt het publiek voor de talrijke opkomst en kondigt wat steviger werk aan. En dat gebeurt met het psychedelische en jaren zeventig aandoende ‘Put a flower in your pocket’, dat een geweldig sing-along refrein heeft. Het ruigere en uptempo ‘The Arc’ wordt gedreven door Auerbachs reverbgitaar dat een beetje wegheeft van het gitaarwerk bij Quicksilver Messenger Service. Het dromerige ‘Nature’s child’ geeft een rustpuntje en andermaal een verwijzing naar vroegere tijden is de country en bluegrass-achtige song, ‘Little Baby’ met een geweldige Bo Diddley break en solo! Verdere hoogtepunten zijn de soulvolle popsong ‘Chains of love’ met de softe en warme backingsvocals van de dames. En ‘Everything You do (you do for you)’ met een prettig gestoorde orgelsolo, komt in de grote zaal van de AB duidelijker en sterker over dan op cd. The Arcs sluiten de set af met hun radiohit ‘Outta my mind’ dat niet veel afwijkt van de studioversie, maar wel een sterke indruk nalaat. Het publiek is enthousiast en juicht om meer. Het is eventjes wachten, maar de aanhouder wint en de heren van The Arcs bissen met twee covers. Eerst poetsen ze het oude gospelnummer van pastor TL Barrett ‘Like a ship (without a sail)’ op, om daarna te eindigen met ‘Too young to burn’ van Sonny & The Sunsets. Het krijgt een Beach Boys en jaren zestig ‘girls band’-geluid. Een geslaagd concert dat misschien hier en daar wat overtuigender en hechter had mogen klinken. Maar om eerlijk te zijn een stuk gevarieerder dan we tot nu toe van Auerbach gewend zijn. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025