The Golden ’70s • 12 december 2014 • Lotto Arena Antwerpen

the golden '70s

Slade
The Sweet
The Rubettes feat. Alan Williams
The Tremeloes
Mud II

Nadat Daniel Gardin, de organisator die ons een goede kwart eeuw pure nostalgie bezorgde en vorig jaar aankondigde er mee te stoppen, krijgen we nu een ietwat meer afgestroopte versie van wat The Golden Years ooit in het Sportpaleis waren.
Met een ook ietsje afgeslankte affiche, geen zeven maar vijf bands, stonden vanavond, en nu in de Lotto Arena, enkele leuke seventies bands weer hun talenten tentoon te spreiden. Ze zijn er weer en nog steeds zijn ze niet uitgezongen alhoewel er bij ene band toch al wat kwaliteitsverlies te horen was.

Sweet, Slade, The Rubettes feat. Alan Williams, The Tremeloes en Mud II, het is slechts een kleine greep uit het omvangrijke aanbod bands van weleer, gaven vanavond weer het beste van zichzelf en namen ons weer mee op een nieuwe nostalgische trip doorheen die onvergetelijke maar vooral onverslijtbare jukebox muziek.

Het publiek droop druppelsgewijs binnen en helaas voor de organisator konden we niet spreken van een full house, zelfs de VIP zitjes waren niet compleet bezet. Had dat iets te maken met de aankondiging van vorig jaar, misschien wel, of had het publiek niet voldoende aan vijf bands om hun avond op te vrolijken? Als er 4.000 tickets verkocht zijn dan mocht de organisator van een succes spreken maar helaas geen verder zetting van de Golden Years dat toch steeds voor een uitverkocht Sportpaleis zorgde.

Dus ook geen champagnetafels zoals voorheen, ook geen jongedames die na enkele glaasjes champagne het noorden kwijt waren, enfin… zeg maar, misschien de start van een nieuw begin Golden Seventies?

Mud II mocht het feestje op gang trekken en ze deden dat weer met brio. Toch een talentvolle band die eigenlijk enkele plaatsen hoger op de affiche had mogen staan. Hun klassiekers waaronder ‘Dynamite’, ‘Tiger Feet’ ‘Lonely This Christmas’ waarop alle bandleden een kerstmuts op het hoofd kregen, zette de jukebox nu in gang. Zanger Les Gray stierf in 2004, zijn groepsleden blijven sinds 2005 zijn muziek vertolken onder de naam MUD II.

Met de Tremeloes krijgen we toch een mooi raakvlak met de sixties gezien voor hen alles begon begin jaren zestig. Brian Poole is er allang niet meer bij en de band telt nog welgeteld één origineel lid, nl. Dave Munden, drummer en zanger. Vorig jaar haakte Rick Westwood (of ook gekend als Ricky West) af. Hij had er genoeg van na jarenlang touren en Mud II gitarist Syd Twynham, die dus vandaag dubbelloon kreeg, kwam in zijn plaats in de band.
Zoals ik reeds zei zit er bij de Tremeloes helaas een beetje sleet op, zij draaien dan ook al het langst mee in dit circuit. Bij sommige nummers was het soms niet meer te doen. Ze speelden al hun nummers een kwartmaat trager dan het origineel. ‘Even The Bad Times Are Good’, ‘(Call Me) Number One’, ‘Silence Is Golden’ rolden uit de luidsprekers en het publiek? Zij vonden het toch nog allemaal leuk.

Teenybopper, glamrock of hoe je deze muziek moet noemen, de Rubettes slagen er nog steeds in een fijn, afgewerkte show te brengen. Ze hebben eigenlijk hun succes te danken aan de hoge falsetstem van… neen niet Alan Williams maar wel Paul Da Vinci die net na de opname van hun eerste single ‘Sugar Baby Love’ uit de band stapte en de rest is geschiedenis.
Nog steeds in de strakke witte pakjes met dito petjes en zwarte bedrukte T-shirt kregen we vandaag weer een hoog gehalte aan kwaliteitsmuziek.
‘Foe Dee O Dee’, ‘Jukebox Jive’, ‘Tonight’ en nog meer leuke herinneringen bulderden uit de luidsprekers en klonken zo alsof ze de nummers pas gisteren hadden opgenomen. Na hun set kwam drummer John Richardson even naar de micro en liet ons even terugdenken aan een man die enkele weken plots is overleden nl. Alvin Stardust. Een ingetogen moment.

De voorlaatste band is er weer eentje die in het straatje van de bubblegummuziek mag geplaatst worden maar die naam hebben ze te danken aan het feit dat ze in hun beginperiode niet van de grond raakten met hun rockmuziek en noodgedwongen voor het commerciële pad (de Nicky Chinn en Mike Chapman-periode) moesten kiezen. Dit heeft hen geen windeieren opgeleverd en meteen stootten ze door naar de absolute top. Ook hier slechts nog een origineel lid: Andy Scott. Met Tony O’Hora (gitaar, keys, vocals) hebben ze reeds jaren een sterke pion in hun gelederen.
Van de Sweet kregen we weer strakke versies van ‘Blockbuster’, ‘Hell Raiser’, ‘Ballroom Blitz’ en ‘Teenage Rampage’ om er maar enkele uit mijn mouw te schudden. Op deze manier kunnen ze nog een tiental jaartjes doorgaan.

Afsluiter van dit afgeslankte ‘Golden Years’-spektakel eveneens een band die net als de Sweet in datzelfde commerciële circuit rondhangt is Slade. Hun charismatische zanger Sir Noddy Holder is er al jaren niet meer bij en werd vervangen door Steve Whalley die maar een korte tijd bij de band verbleef en op zijn beurt de zangmicro doorgaf aan Mal McNulty. Zeker geen partij voor Holder, zou ik zeggen. Wie Slade ooit in originele bezetting heeft gezien, net als ondergetekende, weet verdomd goed wat voor een uitstraling Noddy wel had. En dat had hij niet alleen te danken aan zijn speciaal stemgeluid. Met nummers als ‘Coz I Luv You’, ‘Take Me Bak ‘Ome’, ‘Mama Weer All Crazee Now’, ‘Merry Xmas Everybody’, ‘Gudbuy T’Jane’, ‘Cum On Feel The Noize’ bestormden ze destijds de hitparades en vanavond kregen we hier een mooie blauwdruk van. Meer moest dan ook niet zijn.

Mogen we spreken van een geslaagde avond. Ja, voor hen die aanwezig waren wel want al snel werd duidelijk dat op je kont blijven zitten geen optie was. Sommige bezoekers werden kennelijk met een teletijdsmachine vanuit de jaren zeventig richting Lotto Arena 2014 getransporteerd: de kleurrijke, blitse hemdjes van toen en de platvormzoolschoenen waren vanavond weer van de partij. Let’s dance en het publiek kreeg de dansmicrobe te pakken.

Hopelijk heeft de verkoop van drank toch voor een extra inkomen gezorgd. En voor hen die er eentje te veel ophadden, de WODKA-controles waren die dag, en in de buurt van het Sportpaleis (waar Clouseau zijn openingsconcert gaf) en de Lotto Arena, reeds aan de gang. Toeval?

Tussen de acts is zorgden presentator Carl Huybrechts en een discjokey voor de juiste pauzemuziek. Dus ook geen prijzen meer te winnen dit jaar. En wat is er gebeurd met het goede doel?

Vorst Nationaal – zaterdag 13 december = concert werd geannuleerd

Report & Photo’s: Alfons Maes ©