THE  NIGHT  OF  THE  PROMS  2014

Night of the Proms 2014 • 7 november 2014 • Antwerps Sportpaleis


Het begon al ronduit slecht met file op de autosnelweg vanaf St. Niklaas, en tergend langzaam vorderden we richting Kennedytunnel, om na 3 uur het Sportpaleis te bereiken. Stel u voor een rit van 3 uur, die je normaal op 45’ afhandelt! Net op het nippertje haalden we de persbalie en konden we bijschuiven voor het muziekfeest op het snijpunt van pop en klassiek. Deze 30ste editie van de Proms moest voor de nodige vernieuwing zorgen, met eerder artiesten van de jonge generatie, want men wilde de jeugd aantrekken.

Maar het was de muziek die telde, en het huisorkest Il Novecento, onder leiding van Robert Groslot, samen met het koor Fine Fleur, opende met de ‘Ouverture NOTP 2014’. Aansluitend speelde het orkest de overbekende ‘Slavische dans nr. 1’ van Dvorak. Presentator Carl Huybrechts was al opgekomen met een karrenvracht Antwerpse pralines, waarvan hij er lukraak hier en daar een doosje van uitdeelde.
Ieder jaar staat er een instrument in de spotlight, en dit jaar werd er gekozen voor de accordeon, die bespeeld werd door Ksenija Sidorova uit Letland. Zij was slechts een week in ons land, maar sprak al een goed woordje Vlaams. Op bijna onherkenbare wijze bracht ze ‘Libertango’, een nummer dat we beter kennen als ‘I’ve Seen That Face Before’ in de versie van Grace Jones.
Il Novecento nam het daarna terug over met ‘Il trovatore’ van Verdi. En aansluitend kwam burgemeester Bart De Wever in beeld met een aangepaste oneliner: “Zet die ploat op!”.  Daarop kwam de in Australië geboren, maar in de USA wonende Sam Sparro huppelend het podium op met zijn overbekend ‘Happiness’. Hij vervolgde met ‘Black & Gold’, wat ik niet kende.
Een samengestelde wals was het onderwerp van het volgende nummer, ofwel ‘Copelia’s Donauwellen’, dat Il Novecento uitvoerde. We waanden ons in Wenen!
En dan was het de beurt aan onze Vlaamse topgroep Hooverphonic, die uit drie personen bestaat, zangeres Noémi Wolfs, Alex Callier en Raymond Geerts. Zij traden aan met de singles ‘The Night Before’, ‘Anger Never Dies’, dat mij wat James Bond muziek deed denken, en ‘Sometimes’.
Op 27 december aanstaande is er in het Sportpaleis een vertoning op een reusachtig scherm van het eerste deel in de filmtrilogie ‘The Lord of the Rings, nl. ‘The Fellowship of the Ring’. Die projectie zal ondersteund worden door het live Nationaal Orkest van België. Om dat evenement luister bij te zetten, koos Il Novecento samen met Fine Fleur voor een ‘Lord of the Rings Symphonic Suite’. Bij deze mooie muziek werden prachtige filmbeelden getoond, die mij alvast doen uitkijken naar dit concert.
En daarna koos de Letse accordeoniste Ksenija Sidorova voor een nummer van een Argentijnse componist ‘Adios Nonino’.
De met veel ophef aangekondigde hiphopsensatie Ceelo Green stond op het podium zijn hit ‘Crazy’ te zingen, verstopt in een glitterpak om zijn volumineus lichaam te verstoppen. En hij vervolgde met ‘Bright Lights, Big City’, waarna het al tijd was voor de pauze.

Met de ‘Ouverture la gazza ladra’ opende Il Novecento het tweede deel, waarna Bizet de inspiratie vormde voor een aparte versie van ‘Carmen’s spiel’ door Ksenija Sidorova.
Wij hadden al van bij de bekendmaking dat de Britse boysband Blue zou aantreden, er reikhalzend naar uitgekeken, want ik ben fan van het eerste uur. Maar tot mijn verbazing kwamen ze maar met 3 op. De neger Simon was er niet bij, en er werd ook geen uitleg gegeven waarom hij er niet bij was. Ik weet dat de leden een tijdje aan soloprojecten werkten, maar ze waren terug samengekomen. Een raadsel dus! Ze kozen voor twee van hun grootste hits, namelijk hun doorbraak ‘All Rise’ en de Elton John cover ‘Sorry Seems to be the Hardest Word’.
Een dode man die zijn echtgenote bespookt was het thema van ‘El amor brujo’ dat uitgevoerd werd door Il Novecento.
En nu kwamen we weer tot een hoogtepunt, want de fans was gevraagd welke rockklassieker ze graag Mr. Proms, John Miles, nog eens hadden horen zingen. Er werd gekozen voor de Queen topper ‘Bohemian Rhapsody’, en ik moet bekennen dat John dat nummer prachtig gebracht heeft. Uiteraard voegde hij daar het onvermijdelijke lieflied ‘Music’ aan toe, wat door iedereen gesmaakt werd. Nog maar eens een bewijs dat je de “old school” zomaar niet aan de kant moet schuiven!
De middeleeuwse drankliederen ‘Carmina burana (part 2 & 1) werden uitgevoerd door Il Novecento en Fine Fleur. Carl Huybrechts vertelde ons dat volgend jaar een tournee op poten staat doorheen 42 Amerikaanse steden. En dat de Amerikanen in zwijm vallen voor deze uitvoering van ‘Carmina burana’. In het koor, orkest, backing vocals, Electric Band samen zitten overigens 17 nationaliteiten!
Er stonden ons nu nog 5 wereldhits te wachten, en Ceelo Green zette alvast zijn ‘Forget You’ in dat eigenlijk ook ‘F**k You’ heet. Ik loop niet wil van zijn stijl van moderne hiphopmuziek, en dat geldt eigenlijk ook voor de dance muziek van Sam Sparro, die ons zijn ‘Virtual Insanity’ bracht.
Maar onze eigen Hooverphonic bracht verbetering met voor mij hun mooiste hit ‘Mad About You’ en het recentere ‘Amalfi’.
En dan was het tijd geworden om alle artiesten samen op de scène te roepen voor de finale, en dat werd gevierd met de Beatles cover ‘Let It Be’. Ik heb steeds gedacht dat de regel in de tekst “When I find myself in times of trouble, Mother Mary comes to me, speaking words of wisdom” ,dat dit over de maagd Maria ging, maar wat blijkt, het gaat over Paul McCartney’s overleden moeder Mary!

Ongeveer 15.000 mensen waren getuige van deze première van het de verjaardagseditie van The Night of the Proms, die tot mijn spijt geen grote naam uit de “old school” onderdak bood. Afwachten wat dat oplevert. De shows lopen dit jaar nog tot 15 november. Ga erheen en oordeel dus zelf!

Met dank aan www.sportpaleis.be en www.notp.com



Report: Patrick Van de Wiele – Photo’s: Alfons Maes ©