Support: Maverick - Rebellious Spirit • 22 oktober 2015 • De Kreun, Kortrijk

Zijn er te veel concerten? Is het aanbod werkelijk zo groot dat dit aan de basis ligt dat er maar een beperkt aantal toeschouwers kwam opdagen voor dit nochtans uitstekende concert van de Zweedse melodieuze glam rock(metal)/heavy metal band The Poodles?

Maar de fans die dan wel kwamen opdagen kregen een knap concert te zien van dit viertal – vocalist Jakob Samuel, gitarist Henrik Bergqvist, bassist Johan Flodqvist en drummer Christian Lundqvist – dat vooral in Zweden zelf waanzinnig populair was tussen 2005 en 2010 dankzij hits als 'Night Of Passion', 'Metal Will Stand Tall' (beiden uit 2006), 'Raise The Banner' (dé officiële song voor Zweden tijdens de Olympische spelen in 2008) en 'One Out Of Ten' (2009). Het viertal had er, ondanks de wat flauwe opkomst, duidelijk zin in en startte dan ook energiek met het krachtige en toch melodieuze 'Before I Die'. En die drive hield de band aan tot de laatste noten van hun toegiften: 'Echoes From The Past' en 'Seven Seas'. Om het spannend te houden tijdens deze concertreeks beslisten de heren ook om een akoestisch deeltje ('Crying', 'One Out Of Ten' en 'Leaving The Past To Pass') in hun show te verwerken. En dat slaagde wonderwel: het brak een beetje de routine van hun melodieuze glam/heavy metal en het zorgde ervoor dat er een soort van “break” in hun show kwam. Zodoende konden de heren er dan weer met volle energie tegenaan. En al die tijd aten de fans werkelijk uit de handen van dit kwartet.

Daarvoor hadden we reeds kennis kunnen maken met het, voor mij althans, Noord Ierse Maverick.
Dit vijftal brengt een muziek die ergens neigt naar de heavy metal/hard rock van Y&T, maar dan net nog iets zwaarder, iets harder gebracht. Ik moet zeggen dat ik toch wel onder de indruk was van de prestatie van dit gezelschap en ik noteerde dan ook een drietal tracks die ik wel eens op een album tegen komen: 'I wanted', 'Whiskey Lover' en 'In Our Blood'. Achteraf hoorde ik ook nog opmerkingen als: “die zijn beter dan sommige headliners”. En, ... daar kan ik soms wel eens mee instemmen.

Het Duitse Rebellious Spirit, een viertal uit de buurt van Bisingen, kon me een pak minder overtuigen. Het kwartet heeft nochtans al een behoorlijke cv met twee full-albums ('Gamble Shot' (2013) en 'Obsession' (2014) en als openingsband voor o.a. Europe, Accept, Lordi en Alice Cooper. Maar van hun ook al melodieuze heavy metal/hard rock  kreeg ik het warm noch koud ook al omdat je duidelijk hoort dat Engels niet de moedertaal is van de zanger. Ook het feit dat ze in een aantal nummers ook duidelijk invloeden van pop en zelfs wat dance music verwerken is niet echt aan mij besteed. 

Toch kan ik dit best een geslaagde avond noemen want als je kan genieten van twee bands op de drie en als je daarbij dan ook nog een band “ontdekt” dan mag je gerust van een geslaagde avond spreken. Spijtig, en dat vooral voor de organisatoren, was de opkomst niet echt overweldigend te noemen.