A trip down memory lane, which makes our inner child hope that we can still enjoy rock legends like these for many years to come ! |
21 juli 2016 |
|
Vertical Divider
Whitesnake, het geesteskind van voormalig Deep Purple-zanger David Coverdale, was oorspronkelijk een stabiele band met het gitaristen-tandem Micky Moody en Bernie Marsden, die in de jaren 70 en begin jaren 80 heavy rhythm 'n' blues klassiekers als "Lovehunter" en "Saints & Sinners" uitbracht. Maar Coverdale wou ook de Amerikaanse markt veroveren en begon aan de bezetting te sleutelen, wat in 1984 resulteerde in het misschien wel beste Snake-album "Slide It In". Met een bijna volledig nieuwe bezetting werd de muzikale transition verder doorgetrokken voor opvolger "1987", en was definitief wereldwijd megasucces verzekerd. Deze switch naar stevige arena-rock vereiste ook stergitaristen, die zich sedertdien met namen als o.a. John Sykes, Adrian Vandenberg en Steve Vai geregeld afwisselden. Dat Mister Coverdale daarbij telkens een goede neus had voor de gepaste snarenplukker moge duidelijk zijn, maar niet iedereen zal daar even tevreden over geweest zijn. Zo moest Night Ranger de laatse jaren telkens opnieuw op zoek gaan naar een gitarist toen eerst Reb Beach naar de witte slang vertrok en twee jaar geleden Joel Hoekstra ook al Doug Aldrich kwam vervangen. Vorig jaar stond hun tournee nog volledig in het teken van het toen verschenen "The Purple Album". Dit jaar wordt met "The Greatest Hits Tour 2016" dan eindelijk weer eens gegraaid uit het rijke verleden van de band met alleen maar de bekendste nummers, waarbij ook al eens uit de heel oude doos geplukt wordt. Dat Whitesnake nog altijd vol energie en verre van versleten is wil de band daarbij duidelijk bewezen hebben. De Best Of-set gaat deze avond namelijk direct van start met "Bad Boys", en zo'n song mag niet met stijve heupen ten tonele gebracht worden. Daarom tijgert David Coverdale ook direct veelvuldig van links naar rechts over het podium, om ook bij alle bezoekers eenmaal in het gezichtsveld te geraken. |
Vertical Divider
In het publiek heeft de generatie van de 45-plussers duidelijk de bovenhand en ze verwachten zichtbaar het beste van hun helden, en het ziet er volledig naar uit dat de verwachtingen zullen ingelost worden. Iets ingetogener gaat het daarna verder met "Slide It In", "Love Ain't No Stranger" en de ballad "The Deeper The Love", waarbij gitarist Reb Beach van de gelegenheid gebruik maakt om de songs een aantal nieuwe facetten te bezorgen. Inspirerend ook voor de fans die de nummers al blind uit het hoofd kennen! Met "Fool For Your Loving" verhoogt Tommy Aldridge achter de drums het ritme dan weer, waarna met "Ain't No Love In The Heart Of The City" voor de zoveelste keer bevestigd wordt dat ook witte jongens de blues in de vingers hebben. Het eerste hoogtepunt in deze set list vol hits! Direct gevolgd door het volgende met het al decennia niet meer gespeelde "Judgement Day". Daarna laat Coverdale de schijnwerpers ook volop schijnen op zijn muzikale partners - gitarist Joel Hoekstra soleert minutenlang in de beste stadion-rock-traditie, vooraleer ook Michael Devlin tijdens "Slow An' Easy" een aantal capriooltjes op de dikke snaren etaleert. En tijdens "Crying In The Rain" krijgt Tommy Aldridge de ruimte om zweet en tranen weg te trommelen tijdens een toch wat obligate drumsolo. Daarna wordt nog eens een rustmoment ingelast met "Is This Love", vooraleer nog eens alle kanonnen in gebruik worden genomen met "Give Me All Your Love" en het misschien wel mooiste Whitesnake-nummer "Here I Go Again", om dan de grote finale in te luiden met -hoe kan het ook anders- "Still Off The Night". Fantastisch! Een spetterend feest der herkenning, dat het kind in ons doet hopen dat we zulke rocklegendes nog lang mogen aanschouwen! |