|
Een kwart eeuw Vlaamse liedjes maken. |
|
Een titel die nog steeds in één adem genoemd wordt met zijn naam. Nu 25 jaar en vele succes albums later staat Stef Bos nog steeds even graag op het podium. Liedjes schrijven doet hij echter niet meer alleen, hiervoor laat hij zich bijstaan door Martin de Wagter (Drums), Lene te Voortwis (Bas), Steven Cornillie (Piano) en Rene van Mierlo (Gitaar). Samen werken ze aan een nieuw hoofdstuk in zijn zangcarrière en een nieuw repertoire.
Zij die dachten dat deze show een aaneenschakeling zou worden van zijn grootste hits stonden voor een verassing. Het werd een theatraal levensverhaal, afgewisseld of beter gezegd aangevuld met liedjes uit 1991 en 2016. Anekdotes uit zijn jeugd dagboeken, over zijn vader en zijn zoon en zijn bewondering voor John Wayne zijn een greep uit de monologen die de avond vulden. De verhalen met een soms toch wel erg predikende stijl (hij las zelfs teksten voor uit de bijbel) werden afgewisseld met nummers zoals ‘Papa’ en meer recente nummers als ‘Ruimte in mijn hoofd’ en ‘Slaapwandelaar’. De rode draad in zijn verhaal was dat hij best een goed leven heeft gehad en dat hij met het ouder worden beseft dat hij niet meer is dan een blaadje aan de boom des levens. De verzoening met deze gedachte zorgt volgens hem voor dat hij nu nummers schrijft die hij nooit geschreven zou kunnen hebben toen hij nog jong (en onbezonnen) was. |
En dit is duidelijk te merken in de teksten van deze nieuwe liedjes, ‘Jong in mijn kop’ is een ode aan het ouder worden en het aanvaarden hiervan, terwijl hij met ‘Mijn tijd’ wilt duidelijk maken dat je soms dichter bij de kern bent dan je denkt als je even de weg kwijt bent in het leven.
Tussen deze levensbeschouwingen was er ook wel tijd voor enkele vrolijke liedjes met ‘Ik zie u graag’, een ode aan ons Belgen landje, waar we volgens hem allemaal trots op mogen zijn en ‘Wodka’, dat hij met zijn theater ervaring een extra dimensie gaf. ‘Wij maken een sprong in de tijd’, met deze zin sprongen we van 2016 naar 1991 en terug… van nieuwe naar oude liedjes en terug. Of het publiek, dankzij de levenslessen van Stef Bos, met een goed gevoel naar huis is gegaan laat ik in het midden, ik denk dat de meeste er een goed gevoel aan over gehouden hebben dankzij de warme stem en de spontaniteit waarmee Stef Bos op het podium stond. Met dank aan CC de Muze |