12 december 2015 • 100 Club, London (GB)
Met: Stone Foundation & Eddie Phillips (The Creation)
|
Sinds enige tijd organiseert Small Faces aficionado John Hellier jaarlijks een “Mod Ball” in Londen. Op zo’n bal komen piekfijn uitgedoste dames en heren – zo hoort dat bij Mods - dansen op R&B en soul, zoals een halve eeuw terug. Vorig jaar werd het hoofdprogramma verzorgd door P.P. Arnold, een lieveling van The Small Faces. Dit jaar speelde Stone Foundation ten dans, een zevenkoppige groep die de Britse traditie van white soul op hoog niveau verder zet. Wij waren echter naar de 100 Club afgezakt voor de special guest en dat was niemand minder dan Eddie Phillips, medeoprichter van The Creation en als gitarist en componist in hoge mate verantwoordelijk voor hun originele geluid. |
Hij omschreef de muziek van Creation ooit treffend als “red with purple flashes”. Ze waren de enige Op Art-groep die gedurende korte tijd - we schrijven 1966-67 - The Who naar de kroon stak, met eigen werk als ‘Making Time’ en ‘Painter Man’ nog wel. Kenners herinneren zich dat Eddie Phillips zijn gitaar met een strijkstok bewerkte om er nieuwe geluiden uit te toveren. Pete Townsend en Jimmy Page waren grote fans.
Ondanks succes op het vasteland, bleef de grote doorbraak uit. Phillips hield The Creation in 1967 al voor bekeken en speelde daarna een tijdje in de begeleidingsgroep van P.P. Arnold. Optredens van de man zijn sindsdien dun gezaaid. “Er staan maar zes nummers op de set-list”, geeft Hellier ons nog mee, maar voor deze legende hebben we alles over. Halverwege de stomende soul- en funkset van Stone Foundation, treedt Eddie Phillips aan. Rustig, zonder blabla, gereserveerd genietend van de directe herkenning en verwonderd dat fans uit België, Italië en Duitsland naar Londen zijn afgezakt. Hij loopt onverwijld van stapel met ‘Biff Pang Pow’, de b-kant van ‘Painter Man’, hun enige echte hit. Phillips schittert nog altijd op gitaar en klinkt zelfs harder dan toen! Tot groot jolijt van de zaal, volgt meteen ‘Painter Man’ zelf. Meezingtijd. Tijd ook om de strijkstok boven te halen voor die complexe en ongeëvenaarde solo. Onze special guest maakt het zichzelf niet gemakkelijk en vervolgt met alweer een b-kant, het tragere ‘Through My Eyes’. setlist
|
Voor wie zich afvraagt wat de gitarist van een Op Art-groep op een Mod Ball komt doen, brengen we even de soul- en R&B-invloed van The Creation in herinnering. Trouwens, ook The Who begon als een Mod-groep met covers van Amerikaanse soul, zoals James Browns ‘Please, Please, Please’. ‘Cool Jerk’ uit 1967 past dus perfect. Phillips kiest voor twee kleppers om te eindigen: ‘How Does It Feel To Feel’ en de a-kant van hun allereerste single, ‘Making Time’.
Allemaal pareltjes van echte pop, dansbaar, ritmisch, niet vreemd van R&B, psychedelisch gekleurd, vaak meezingbaar, bijna allemaal eigen composities, meestal bijzondere teksten. Kortom: Op Art! Denk aan The Who toen ze nog vier steengoeie singles per jaar uitbrachten in plaats van ingewikkeld te doen met een zogenaamde opera. Wat een onderschat gitarist, is die Eddie Phillips. Hij beschikt niet over dat nasale stemgeluid van de originele zanger van The Creation, maar hij neemt met succes het grootste deel van de vocalen voor zijn rekening, hierbij gesteund door de fantastische zanger van Stone Foundation. “Zes nummers” had Hellier me op het hart gedrukt. En daar houdt het inderdaad bij op. Het publiek vraagt meer, veel meer. De ondertussen 73-jarige Phillips glimlacht lief, maar valt niet te vermurwen. Kort en krachtig, nog geen twintig minuten. Om nooit te vergeten. Line-up:
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025