Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Tucker Brothers: Two Parts

24/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Warm Heart
When Souls Meet
October Third
Lifely
Two Parts
Sundancing
Paisley
Heavy Drop
Return to Balance

Website Artiest
Tucker Brothers

Joel en Nick Tucker zijn allebei belangrijke leden van de jazzscène in Indianapolis. Beide geven tevens les in jazzstudies aan de Ball State University in Muncie, Indiana. Joel studeerde in 2012 af aan de Indiana University, en heeft al op 9 albums van anderen meegespeeld. Dat varieerde van straight ahead jazz tot Latin en hiphop. Samen hebben ze in 2015 The Tucker Brothers Group opgericht. Nu komt op 3 oktober dit nieuwe album uit, waarop ze samen met hun kwartet en verschillende gastmuzikanten, nieuwe jazzcomposities opgenomen hebben. Daarbij speelt Joel gitaar, Nick bas, Sean Imboden sax, en Brian Yarde drums. Op de opener ‘Warm Heart’ hoor je vocaliste Elene Escudero in een spookachtig lied, waarna op ‘When Souls Meet’ Walter Smith III ook sax meespeelt. De sax van Sean Imboden neemt het voortouw op ‘October Third’, terwijl verderop pianiste Ellie Pruneau komt invallen voor het fusion achtige ‘Two Parts’, dat staat voor de dualiteit van het leven. Amanda Gardier speelt altsax op ‘Sundancing’. De drie laatste tracks zijn originele composities, de stemmige jazzwals ‘Paisley’, het introspectieve ‘Heavy Drop’ en het relaxte ‘Return to Balance’. Deze derde release zal de groep op de kaart zetten!

Patrick Van de Wiele

Foto

This third album by The Tucker Brothers will definitely put them on the map!

Thee Scarecrows Aka: The Great Rook ‘N’ Crow Swindle

23/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Powder Keg
If I Only Had A Brain
The Ballad Of Ross The Highland Coo
Six Knuckle Shuffle
The Ballad Of The Boll Weevil
Freight Train
The Rook And The Crow
Crowman Shuffle

Website Artiest
Thee Scarecrows Aka

Met hun optreden in de Titty Twister tijdens de afgelopen editie van Sjock, sloegen deze heren iedereen met verstomming en bleef het publiek na hun set een beetje verweesd achter. Kortom Thee Scarecrows Aka behoorden zonder meer tot de revelaties van het festival. Het feit dat de band twee drummers in huis heeft, alsook hun vogelverschrikkervermomming maakten op de koop toe hun set ook nog visueel aantrekkelijk. Een prima liveband dus! Bij het ontvangen van hun recent album ‘The Great Rook ‘N’ Crow Swindle’ rees dan ook meteen de vraag of de band die allesoverheersende sfeer van hun live act ook in de studio weet te vast te leggen. Gelukkig kunnen we deze vraag met een volmondig JA beantwoorden. Meer zelfs het viertal, dat luistert naar tot de verbeelding sprekende namen als Thee Grass Verge Scarecrow, Thee Dablo Brothers Scarecrow, Sonny Boy Scrarecrow en Thee Wolfman Scarecrow, weet hun unieke sound probleemloos in te blikken. Verwacht je aan een eigenzinnige, bonte, maar vooral sublieme mix van blues, rockabilly en psychobilly. Ongepolijst, rauw, eerlijk en recht voor de raap zijn de sleutelwoorden die de sfeer op dit album perfect weergeven. Als tools hanteren ze een moordende ritmesectie, een hypnotiserende en huilende bluesharp en een stem, die de vruchten rovende vogels doet huiveren. Aftrapper ‘Powder Keg’ laat meteen horen waartoe deze gasten in staat zijn. In een door de slappin’ bass opgedreven tempo, bijgestaan door een tomeloze bluesharp en wat snarenwerk, slaat de zang je recht in het gezicht. Een stevige portie pure blues manifesteert zich tijdens ‘The Ballad Of Ross The Highland Coo’, waarna ‘Six Knuckle Shuffle’ de psychobilly snelheid aanbidt. Thee Scarecrows Aka zijn enorm veelzijdig. Tijdens ‘Freight Train’ hoor je het gevaarte bijna letterlijk over de rails denderen. Na een op speed drijvende mondharmonica in ‘Crowman Shuffle’, gebaseerd op Little Walters ‘Rocker’, zijn alle vogels verjaagd.
‘The Great Rook ‘N’ Crow Swindle’ is een album dat op geen enkel moment verveelt. De ‘next’ knop bleef tijdens de 8 tracks onaangeroerd, de ‘repeat’ daarentegen……..!
Het album is via, cd, digitale download of prachtige 10” picture disc te verkrijgen.

Lambert Smits

Foto

What a hell of an album! A unique, quirky mix of blues, rockabilly and psychobilly served by a murderous rhythm section, hypnotic crying bluesharp and an all-burning voice. ‘The Great Rook ’N’ Crow Swindle’ can safely claim the title of ‘most original album of the year’. Highly recommended!

Rod Picott: Tell The Truth & Shame The Devil

23/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ghost
Bailing
Mama’s Boy
Mark
Spartan Hotel
Too Much Rain
A Beautiful Light
A 38 Special & A Hermes Purse
80 John Walker
A Guilty Man
Sunday Best
Folds Of Your Dress

Website Artiest:
Rod Picott

Vanuit het mekka Nashville levert singer-songwriter Rod Picott ons een serie nieuwe verhalen. Zijn muziek is niet onbekend in de Lage Landen, regelmatig staat hij op de Nederlandse planken. Met alleen een gitaar en wat mondharmonica vertelt hij op poëtische wijze over zijn leven én overleven na hartproblemen. Vroeger een stukadoor en fysiek kapot gewerkt, nu een innemende persoonlijkheid waar de waarheid bloemrijk en toch ‘right in the face’ naar het publiek komt.
Rod Picott verhult niets, doet aan introspectie en tracht de aandachtige luisteraar in een spiegel te laten kijken. Een storyteller ‘pur sang’. Tekst en uitleg is dan ook heel belangrijk om zijn mooie metaforen ten gronde te begrijpen. Een reden te meer om de fysieke cd in handen te krijgen. Pakkende verhalen over hoe zijn vader bij een overstroming het meubilair probeerde te redden (later pas begrijpende hoe arm ze waren) (‘Bailing’), of hoe hij opgegroeid is in een familielijn van boksers (‘Mama’s Boy’). Zijn zachte melancholische songs staan in sterk contrast met zijn vorig harde leven.
Live zal hij zijn zielenroerselen muzikaal omlijsten op 18 oktober in Borger en op 19 oktober tijdens het Ramblin’ Roots Festival te Utrecht.

Marino Serdons

Foto

Honest poetic storeys with only one acoustic guitar and a harmonica. Rod’s inner voice reflects on us all.

Africa Express Presents: Egoli

23/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Welcome
City in Lights
The River
Bittersweet Escape
Johannesburg
Become the Tiger
Africa to the World
Absolutely Everything Is Pointing Towards the Light
Where Will this Lead Us to?
Mama
No Games
Morals
Taranau
The Return of Bacardi
Sizi Freaks
Twirl
I Can’t Move
See the World

Website Artiest
Africa Express

In 2006 werd het muziekcollectief Africa Express opgericht om het concept van muzikale samenwerking, die grenzen overstijgt, te promoten. Muzikanten uit verschillende culturen, genres en generaties nemen eraan deel. Zo bieden ze een nieuw perspectief aan Afrika en zijn muziek. Het collectief heeft trips gemaakt en concerten gespeeld in Nigeria, Congo, Ethiopië, Mali, de UK, Spanje, Parijs enz. Vorig jaar reisden ze naar Zuid-Afrika om daar een elektronisch album op te nemen, en dit is het resultaat. Er staan 18 nieuwe tracks op dit album met Afro Futurism. De titel ervan betekent gouden stad in het Xhosa. Onder de artiesten bevinden zich: Damon Albarn, Blue May, Gruff Rhys, Georgia, Ghetts, Mr. Jukes, Nick Zinner, Remi Kabaka, Otim Alpha en Poté, evenals Zuid-Afrikaanse muzikanten zoals BCUC, Blk Jks, Dominowe, Faka, Infamous Boiz, DJ Spoko, Mahotella Queens, Moonchild Sanelly, Muzi, Morena Leraba, Nonku Phiri, Radio 123, Sibot, Sho Madjozi, Zola 7, Zolani Mahola en gitaarlegende Phuzekhemisi. De 18 tracks vermengen dus Afrikaanse en elektronische muziek, duidelijk op de tracks ‘City in Lights’, ‘Johannesburg’, ‘Become the Tiger’, ‘Morals’ met de diepe basdreun, ‘The Return of Bacardi’ en ‘Twirl’. ‘Absolutely Everything Is Pointing Towards the Light’ is echter een akoestisch duet. Een album voor wie ngo twijfelt dat muziek een universeel gegeven is.

Patrick Van de Wiele

Foto

This collaboration between Western and African musicians proves that music is a universal language.

Miriam Makeba: Pata Pata

23/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Mono versie

Pata Pata
Ha Po Zamani
What Is love
Maria Fulo
Yetentu Tizaleny
Click Song Number One
Ring Bell, Ring Bell
Jol'inkomo
West Wind
Saduva
A Piece of Ground

Stereo versie

Pata Pata
Ha Po Zamani
What Is love
Maria Fulo
Yetentu Tizaleny
Click Song Number One
Ring Bell, Ring Bell
Jol'inkomo
West Wind
Saduva
A Piece of Ground

Website Artiest
Niet gekend

De Zuid-Afrikaanse zangeres Miriam Makeba werd geboren in Johannesburg op 4/3/1932 als Zenzile Miriam Makeba. Na het vroege overlijden van haar vader moest ze al vroeg werken. Op haar zeventiende trad ze in het huwelijk, en schonk daarna in 1950 het leven aan haar enige dochter. Tijdens die jaren ’50 zong ze bij verschillende groepen zoals The Cuban Brothers, The Manhattan Brothers en The Skylarks. Daarbij werden jazz, traditionele Afrikaanse melodieën en Westerse popmuziek vermengd. Door een korte rol in de antiapartheid film ‘Come Back, Africa’ werd ze in 1959 internationaal opgemerkt, en via Harry Belafonte verhuisde ze het jaar daarop naar New York City. De regering van Zuid-Afrika verhinderde haar echter nog terug te keren naar haar thuisland. Ondertussen floreerde haar carrière in de USA, en haar internationale doorbraak kwam er met de song ‘Pata Pata’ uit 1967, afkomstig van dit nu heruitgebrachte album, oorspronkelijk bij Reprise Records. In haar autobiografie herinnerde ze eraan dat ze deze wereldhit al in 1956 geschreven had. Producer Jerry Ragovoy gaf een lichter uptempo R&B arrangement aan dat nummer, en voegde wat Engelse tekst toe. En er werd zelfs een nieuw dansje voor uitgevonden. Deze cd bevat die elpee zowel in mono als in stereo versies, geremastered van de originele tapes. Verder staan hier nog op: een versie van Tilahun Gessesse’s ‘Yetentu Tizaleny’, de traditionele Xhosa klassieker ‘Click Song Number One’, en het atmosferische ‘West Wind’ (later gecoverd door wijlen Nina Simone). Voeg daarbij nog ‘What Is Love’ en ‘Ring Bell, Ring Bell’ en het plaatje is compleet. Dit is dan ook de definitieve remasterde versie. Miriam woonde in 1985 nog een tijdje in St. Lambrechts-Woluwe, en overleed in november 2008 tijdens een optreden in Italië. Een “must” voor wie houdt van wereldmuziek!

Patrick Van de Wiele

Foto

This remastered version contains the mono and stereo versions of the original album. A must for those who love world music!

The Louvin Brothers: Running Wild

22/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

In de jaren ’50 waren country en hillbilly doordrongen van vocale close harmony producties. Ook The Louvin Brothers zongen prachtig samen, maar hun nummers waren toch van een andere, zeg maar hogere klasse. Hun songs waren meer gepolijst, commerciëler en voorzien van professioneler arrangementen. Ira, de oudste van het duo speelde mandoline en nam als tenor de leadzang voor zijn rekening. Broer Charlie speelde ritmegitaar en zong een register lager. De stemmen vloeiden zo perfect in elkaar, dat je met zekerheid mag stellen dat The Louvin Brothers de weg uitstippelden voor de successen die The Everly Brothers zouden oogsten. Het duo bereikte met ‘I Don’t Believe You’ve Met My Baby’ de top van de country & western charts. Alhoewel het hun enige nummer 1 was, scoorden ze toch ook aardig met ‘Hoping That You’re Hoping’, ‘ Running Wild’, ‘Cash On The Barrel Head’, ‘My Baby’s Gone’ en ‘Knoxville Girl’.
In tegenstelling tot andere compilaties die zich richtten op de albums van het duo, bundelt dit schijfje de singles van het tweetal, waardoor je meteen alle hits op de plank hebt. Een aanrader voor liefhebbers van zingende duo’s zoals The Everly Brothers.

Lambert Smits

Foto

Beautiful close harmony singing by a duo that paved the way for The Everly Brothers. Highly recommended!

Session Americana: North East

22/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Riding On A Railroad
You’ll Never Get To Heaven
Here Comes Your Man
The Night
Trip Around The Sun
Dim All The Lights
Roadrunner
Goodbye
Driving
Merrimack County

Website Artiest:
Session Americana

Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog werd het continent verdeeld in Noordelijke en Zuidelijke Staten door de Mason/Dixon (landmeters) grenslijn. In het Noorden werden in de 17de en 18de eeuw grote stukken land toegemeten aan Engelse immigranten. De muzikale roots liggen daar dan ook grotendeels in Groot-Brittanië en Ierland. Enkele enthousiastelingen uit Boston namen jaren geleden het initiatief om via een collectief de songs uit de streek meer ruchtbaarheid te geven. Hun zevende album ‘North East’ schenkt aandacht aan bekende en minder bekende folk – en rocksongs van grootheden zoals James Taylor en Bill Morrissey, doch verrassend ook van Donna Summer of Carly Simon. De uitvoering ligt in handen van wisselende muzikanten en zangers, wat een verrassend palet aan stemmen en stijlen oplevert. Van akoestische folk, country over vlotte bluesy en jazzy americana tot zelfs een eigenzinnige (punk)versie van Joanathan Richmann’s Roadrunner. Een vrijgevochten sfeer met de nodige melancholie, viool en banjo, overheerst in de compilatie. Het album zou een idee moeten geven van een ooit beloftevol Amerika met dromen en utopieën. Honderden jaren later weten we natuurlijk beter. Op 13 oktober kan je ze live aan het werk horen in Brussel en op 26 oktober 2019 nog eens in Houffalize.

Marino Serdons

Foto

Never give up your dreams, believe in freedom and in human kind. Give Session Americana a warm welcome in Europe, they deserve our respect.

The Dave Howard Initiative: Infinite Blu

20/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Port Royal Dance
Ida and Paolo
Every Time You Go
Ginseng
Infinite Blu
Mo Hu Hazzu
Obsidian Beach
You and I
Three Day Week
Montepaone

Website Artiest
Dave Howard

Gitarist, componist, arrangeur en lesgever Dave Howard is een professor aan de het Berklee College of Music in Boston. Hij trad al doorheen zijn thuisland, Canada en Europa op, en werd beïnvloed door heel wat grote jazz, blues en funkartiesten zoals George Benson, Pat Metheny, John Scofield, Bill Frisell, BB King, Muddy Waters, Eric Clapton, James Brown en Aretha Franklin. Tevens leidt hij zijn band The Dave Howard Initiative in composities van eigentijdse groove, jazz, funk, blues en fusion. Naast hem maken Steve Gutherz (piano & keyboards), John DeBossu (bas) en George Correla (drums) deel uit van zijn groep. Deze cd dateert al uit 2017, maar ik krijg hem nu pas binnen. De leuke, opgewekte opener ‘Port Royal Dance’ doet me onmiddellijk denken aan het gitaarspel van George Benson, hier aangevuld met de sax van Jay Silva. Daarna klinkt ‘Ida and Paolo’ jazzier, waarna ‘Every Time You Go’ een zwierige, leuke bossa nova brengt, met zang van Green Line X-Tension. ‘Ginseng’ is jazz met wat fusion erin, gevolgd door de titeltrack, waarop Dave’s gitaar wat doet denken aan Carlos Santana. ‘Mo Hu Hazzu’ klinkt weer meer als fusion, en ‘Obsidian Beach’ is “straight ahead” jazz. ‘You and I’ is weer een gezongen track, waarna ‘Three Day Week’ de viool van Morgan Weldinger ten tonele voert op een erg dansbare manier. ‘Montepaone’ sluit dan af op minimalistische wijze. Dave wisselt dus af in zijn composities, maar blijft steeds “cool”. Best leuk!

Patrick Van de Wiele

Foto

Dave Howard covers a lot of ground on this album. Rather nice work!

Various Artists: Can You Feel It? Vol. 2 : Modern Soul, Disco & Boogie 1976-84

20/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cirt Gill & The Jam A Ditty Band – Put the Music in Your Ear
Tony Swamy & The Band of Executives – Disco Jiver
Ambros Seelos Orchester – In Orbit
Mr. Maurice – Love Me
Gangbusters – Can You Feel It
Mabin Brothers Band – Godzilla
Maxwell – Meltdown
Harry Hann – Bump and Run
Tyree Glenn Jr. – Jealous Love
Crown – Intercession
Cecil Lyde – Money’s Funny
Jeremy Power – Ombre De Plaisir
Dancer – Dear Wendy
Phoenix – Lover’s Fantasy
Grayson Street – Medicine Man
The Fantastic Shakers – The Wrong Side of Me

Website Artiest
Tramp Records

Vorig jaar verscheen het eerste volume van deze compilatie, waarop obscure, maar leuke disco, soul en boogie tracks bijeengebracht waren. Op 11 oktober aanstaande verschijnt dit tweede deel op een dubbelelpee, maar ook op cd en zelfs digitaal. De eerste 400 elpees krijgen zelfs een bonussingle erbij. Cirt Gill & The Jam A Ditty Band opent met de discotrack ‘Put the Music in Your Ear’, waarna Tony Swamy zijn enige single ‘Disco Jiver’ ten gehore brengt. De Duitse saxofonist en bandleider Ambros Seelos brengt funk met ‘In Orbit’, gevolgd door het al even funky, instrumentale ‘Love Me’ van Mr. Maurice. Gangbusters gaan er flink tegenaan op de onuitgebrachte discokraker ‘Can You Feel It’, waarna Mabin Brothers Band eerder Afro-funk brengen met het monster ‘Godzilla’. Het onuitgebrachte ‘Meltdown’ van Maxwell is de volgende track, gevolgd door ‘Bump and Run’ van Harry Hann uit 1977. ‘Jealous Love’ van Tyree Glenn Jr. is een recente heruitgave, en verderop staat het in het Frans gezongen ‘Ombre De Plaisir’ door Jeremy Power. Daarna gaan we de “mellow” toer op met 4 tracks in dat genre. Dancer, Phoenix, Grayson Street en The Fantastic Shakers sluiten af. In totaal dus 16 obscure tracks, die vooral voor verzamelaars interessant zijn. Op naar nummer 3? Afwachten.

Patrick Van de Wiele

Foto

This second volume of obscure soul, disco and boogie tracks is again worthwhile for collectors.

Indubious: Beleaf

19/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Here We Come
Fabric of Creation
Do the Best You Can
Years
Strong End
One by One
Here We Go
Arrow
Frequent See
Shuffle the Deck
Good Ol’ Days
Hocus Focus
Blessings Run
Here We Are

Website Artiest
Indubious

Het verhaal van de totstandkoming van de band Indubious is niet alledaags. Eyton en Skip, twee broers, werden geboren met de taaislijmziekte, en dokters waren ervan overtuigd dat ze niet lang zouden leven. Toch hebben ze zich erdoor geslagen en hun nieuwste album verscheen al op 16 augustus jl. De band opereert nu vanuit Bend, Zuid Oregon, en heeft al drie albums uitgebracht. Hun muziek situeert zich in het West Coast reggaegenre, maar er wordt wel wat geëxperimenteerd. Ze kregen daarbij hulp van gastmuzikanten Satsang, The Elovators en Michael Leslie. Opener ‘Here We Come’ wordt halverwege de cd verdergezet in ‘Here We Go’ en op het einde met ‘Here We Are’. ‘Fabric of Creation’ doet meer denken aan traditionele reggae, en ‘Do the Best You Can’ bezit een positieve tekst. In die trend gaat het verder, onder het motto “Our gift is music, and our mission is to reconnect the people of the world with rightful living. We wish to speak the truth in an effort to inspire others to do the same, to raise the positive vibrations of our planet, and to help others express the true loving nature within us all.” Positief ingestelde reggaemuziek dus.

Patrick Van de Wiele

Foto

West Coast reggae music with a positive attitude.

Espen Berg Trio: Free to Play

19/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Monolitt
Skrivarneset
Kestrel
Camillas Sang
Gossipel
Episk-Aggressiv Syndrom
Oumuamua
Meanwhile in Armenia
Furuberget

Website Artiest
Espen Berg Trio

Vorig jaar recenseerde ik hier de cd ‘Bolge’ van dit Espen Berg Trio . Onlangs was er de internationale release van hun nieuw album. Daarop staan nieuwe composities, nieuwe geïmproviseerde muziek. Espen Berg speelt piano en wordt bijgestaan door drummer Simon Olderskog Albertsen en contrabassist Barour Reinert Poulsen. Dit is hun derde album, dat geïnspireerd werd door het werk van Duke Ellington, Christian Wallumrod, Esbjorn Svensson, Keith Jarrett en vooral Brad Mehldau. En er zijn invloeden te bespeuren van romantische en impressionistische klassieke muziek. Melodische, vrije geïmproviseerde jazz dus, geschikt voor wie daarvan houdt.

Patrick Van de Wiele

Foto

Melodic, free improvisation jazz, inspired by Duke Ellington, Keith Jarrett and especially Brad Mehldau.

Wanda Jackson: Funnel Of Love

18/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Disc 1

Lovin’ Country Style (1962)

Lovin’ Country Style
Wasted
Nobody’s Darlin’ But Mine
You Won’t Forget (About Me)
I’d Rather Have A Broken Heart
If You Knew What I Know
Tears At The Grand Ole Opry
I Cried Again
It’s The Same World (Wherever You Go)
The Heart You Could Have Had
The Right To Love
You’d Be The First One To Know

Wonderful Wandy (1962)

In The Middle Of A Heartache
Seven Lonely Days
If I Cried Every Time You Hurt Me
Is It Wrong (For Loving You)
Don’t Ask Me Why
Let My Love Walk In
A Little Bitty Tear
I Need You Now
I Don’t Wanta Go
We Could
You Don’t Know, Baby
I’d Be Ashamed

Disc 2

Funnel Of Love (Non Album A’s And B’s 1954-1962)
If You Don’t Somebody Else Will (Wanda Jackson And Billy Gray)
You Can’t Have My Love (Wanda Jackson And Billy Gray)
Don’t Do The Things He’d Do
Step By Step
Half As Good A Girl
Silver Threads And Golden Needles
Cryin’ Through The Night
Let Me Explain
No Wedding Bells For Joe
Just A Queen For A Day
(Every Time They Play) Our Song
Sinful Heart
Savin’ My Love
A Date With Jerry
Reaching
I’d Rather Have You
(Is This) My Destiny
Please Call Today
Riot In Cell Block # 9
Little Charm Bracelet
Funnel Of Love
Misunderstood
Between The Window And The Phone
The Greatest Actor
You Bug Me Bad
One Teardrop At A Time
Whirlpool

Website Artiest
Wanda Jackson

Onlangs besliste de Queen of Rockabilly, zoals Wanda Jackson genoemd wordt, een punt achter haar carrière te zetten. De nu 81 jarige Jackson heeft dan ook één van de langste carrières achter de rug. Wanda zat nog op de middelbare school toen ze ontdekt werd door countryzanger Hank Thompson, die haar aanspoorde om wat opnames te doen. Ze ontmoette Elvis Presley, die haar tipte om de gospel die ze bracht, te vervangen door rock-‘n-roll. Dit wierp vruchten af, want toen Capitol in 1960, haar in 1958 opgenomen ‘Let’s Have A Party’ uitgaf, werd dit een megahit. In de jaren ’60 schakelde Jackson over naar country. Deze ‘Funnel Of Love’ focust zich op deze periode en is een aanvulling op de eerder door Jasmine uitgebrachte compilatie ‘Let’s Have A Party’. ‘Funnel Of Love’ bestaat uit de albums ‘Lovin’ Country Style’ en ‘Wonderful Wanda’, beiden uit 1962. Aanvullend krijg je nog alle A en B kantjes van de singles die zij opnam in de periode tussen 1954 en 1962. Beide cd’s baden hoofdzakelijk in de commerciële, honigzoete countrysfeer. Heel eventjes hult Wanda zich nog eens in haar rock-‘n-rolljasje tijdens de Leiber/Stoller klassieker ‘Riot In Cell Block # 9’.
‘Funnel Of Love’ is dan ook eerder een aanrader voor de liefhebbers van Wanda Jackson’s country producties.

Lambert Smits

Foto

With 'Let's Have A Party', Wanda Jackson instantly presented herself as the 'Queen Of Rockabilly'. In the 60s she went on the country side. This is apparent from the two albums from 1962, as well as from the singles that she recorded in the period 1954-1962. A must for the fans of Wanda's country recordings.

Stereo Total: Ah! Quel Cinéma!

18/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Einfach
Ich Bin Cool
Mes Copines
Cinemascope
Methedrine
Die Dachkatze
My Idol
Hass-Satellit
Brezel Says
Le Spleen
Sur Un Fil
Dancing With A Memory
Keine Musik
Elektroshocktherapie

Website Artiest:
Stereo Total

Berlijn, stad van de ultieme vrijheid en creativiteit, omarmt de elektronische muziekscène. Niks verwonderlijk want Duitsland was decennia geleden al een voorloper met de Krautrockers als Can, Kraftwerk, Neu!. Een halve eeuw later zet Stereo Total de experimentele flow verder met hun mix van chanson en elektronica gesausd met veel humor. Het verantwoordelijke duo luistert naar de naam Françoise Cactus (zangeres van Les Lolitas) en Brezel Göring. Spotgoedkope tiendehandse of afgedankte instrumenten en een 8-track recorder vormen het geheim van hun verslavende songs.
Natuurlijk hoor je soms de eighties door de sound, hun theatrale verslaving en hun fuck-the-rules oattitude. Veertien songs met knappe catchy uitslovers als ‘Die Dachkatze’, ‘My Idol’. Ook het Lou Reed-getinte ‘Brezel Says’ of het parlando Serge Gainsbourg-achtige ‘Le Spleen’ toont dat ze goed geluisterd hebben naar de klassiekers. Françoise is een taalverslaafde: speelt met woorden in diverse talen, humoristisch, professioneel amateuristisch en feministisch. Samen met haar drumsticks daagt het multi-instrumentalist Brezel uit om origineel uit de hoek te komen met een pietluttige ‘mouse’ piano, een baby orgel of zelfge(s)maakte gitaren van afvalmateriaal. Afsluiter ‘Elektroshocktherapie’ gaat nog hiermee de meest experimentele toer op. De albumtitel ‘Ah! Quel Cinéma!’ kon niet beter gekozen zijn. Live te bewonderen in de maand oktober doorheen heel Duitsland en uitzonderlijk in Nederland op 15 okt. 2019 in de Bitterzoet van Amsterdam.

Marino Serdons

Foto

When you think you’ve everything heard, Stereo Total takes you to another dimension: the cinematic world of entertainment with a ‘Elektroshocktherapie’. Very very nice!

The Vibrations: Talkin’ Trash

17/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

So Blue
Love Me Like You Should
Feel So Bad
Cave Man
Doin’ The Slop
So Little Time
The Watusi
Wallflower
Continental With Me, Baby
The Junkernoo
Talkin’ Trash- The Marathons
Peanut Butter- The Marathons
Down In New Orleans
Don’t Say Goodbye
Stranded In The Jungle
Stop Right Now
All My Love Belongs To You
What Made You Change Your Mind
Let’s Pony Again
Oh, Cindy
Over The Rainbow
The New Hully Gully
Anytime
Hamburger On A Bun
If He Don’t

Voor het ontstaan van The Vibrations, moeten we terugkeren naar midden jaren ’50 toen enkele hogeschoolstudenten de vocale doo-wopgroep The Jayhawks oprichtten. Deze kwamen onder de aandacht van Charlie Reynolds, eigenaar van het Flash label. Voor dat label had de groep in 1956 een smash hit met ‘Stranded In The Jungle’, een nummer dat zowel in de pop als de rhythm & blues charts scoorde. Het zou echter bij deze ene hit blijven, want opvolger ‘Love Train’ deed helemaal niets. Na wat personeelswisselingen veranderde de band in The Vibrations en evolueerden ze van een doo-wop groep naar een meer soulgerichte formatie. Hun eerste opname voor het Checker label ‘So Blue’, deed hen onderdak vinden bij Chess. Voor dat label hadden zij meerdere hits tot ze in 1963 ook Chess de rug toekeerde. Eén van die hits waarmee The Vibrations scoorden was de dansklassieker ‘The Watusi’, in 1961. Onder de naam The Marathons blikten ze ‘Peanut Butter’ in, wat andermaal een dikke hit werd. Midden jaren ’70 splitte de groep en ondanks het feit dat zij in Engeland geen grote hit hadden, waren hun platen toch zeer geliefd bij de UK clubs die de Northern Soul omarmden. Dat ze daar een goede reden voor hadden, valt te beluisteren op deze compilatie, die de A en B kantjes bundelt van de periode 1960-1962. Meerstemmige meeslepende ballades en pittige uptempo nummers, kortom soul met een grote S.

Lambert Smits

Foto

Polyphonic ballads and spicy up-tempo songs, in short soul with a big S from the 60s.

Nick Garrie: The Nightmare Of J.B. Stanislas

17/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Nightmare Of J.B. Stanislas
Can I stay With You
Bungles Tours
David’s Prayer
Ink Pot Eyes
The Wanderer
Stephanie City
Little Bird
Deeper Tones Of Blue
Queen Of Queens
Wheel Of Fortune
Evening

Bonus Tracks:

Queen Of Spades (Single A-side)
Close Your Eyes (Single B-side)
Nightmare Of J.B. Stanislas (Demo)
Bungles Tours (Demo)
Little Bird (Demo)
Deeper Tones Of Blue (Demo)
Evening (Demo)
Cambridge Town (Demo)
Stone And Silk (Demo 1968)

Website Artiest:
Nick Garrie

In 1969 bracht een jonge Nick Garrie, een alias om problemen met medestudenten te vermijden, een plaat uit die later een cultstatus verwierf. Nick een Fransman, Engelsman of toch een Rus? The Nightmare Of J. B. Stanislas is de creatieve uiting van een jongeman die verscheurd wordt in zijn identiteit. Feit is dat het album werd opgenomen in Brussel/Parijs doch niet veel daglicht zag omdat de Franse platenboss enkele dagen vóór de release zelfmoord pleegde. Het album verdween in de catacomben en wachtte geduldig tot juni van dit jaar om te herrijzen op Tapete Records. Twaalf songs van het originele album + negen bonus tracks zijn terug te vinden op cd/dubbel vinyl of download. Nick Garrie vindt zelf dat het geen goed album is (tegen zijn zin werd er orkestratie toegevoegd). Toch staan er enkele schitterende folk-popsongs op die de moeite lonen om het album aan te schaffen (en omdat de oplage beperkt werd). Met een Beatle-esque song start hij zijn persoonlijke verwerking in de titeltrack. De tijdsgeest van ‘love and peace’ in de sixties met wat violen of blazers verwondert niet en catapulteert je braafjes terug in de tijd. Vrolijkheid was nog zo’n kenmerk: zoete popsongs (vooral met Engelse invloeden) die soms aanschuren tegen psychedelica. Leuk zijn ook de bonus tracks. Vergelijk de (Belgische) demo versie van ‘Evening’ eens met de lp-versie: wedden dat je de demo prefereert? Of de nooit uitgebrachte single ‘Queen Of Spades’ met een leuk orgel en een catchy refrein….in 1969 een potentiële wereldhit, toch? Alleszins een juweeltje voor de huidige sixties fan. Tijd om Nick Garrie in 2019 terug wat aandacht te schenken, want nog steeds een pakkende singer-songwriter.

Marino Serdons

Foto

Sometimes hidden gems come to the surface. Better late than never to discover The Nightmare of J. B. Stanislas and certainly the never released single ‘Queen Of Spades’. Wonderfull!

Guido Belcanto 30 jaar: Een Zanger Moet Trachten Pijn Te Verzachten

15/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1: 30 Jaar Hits Live Met Het Broederschap

Op De Pechstrook Van Het Leven
La Pasionaria
O Wat Een Mooie Dag
De Vrouw Van De Bakker
Vlammetjes
Ik Zou Mijn Hart Willen Weggeven
Rome Bij Nacht
Ik Weet Niet Waar Mijn Meisje Is
Geef Me Liefde
Toverdrank
Droevig Is Deze Wereld
Op Het Zeildoek Van De Botsauto’s
Plastic Rozen Verwelken Niet
Een Zanger Moet Trachten Pijn Te Verzachten

Disc 2 & 3: Vergeten Parels, Weeskinderen en Rariteiten

Disc 2

Ragtime
Roll On Buddy
Spagetti Blues
Red Band Blues
Moon Of Mexicoboy
Home Sweet Home
Oowee Oowee Oowee
De Man Die Niet Kon Wenen
Bus En Tramlied
De Jeugd Van Tegenwoordig
De Dag Dat Mijn Meisje Mij Verliet
Niemand Zong De Blues Zo Mooi Als Ferre Grignard
Waarom Ik Van Honden Hou
Autobanden In De Slipstream
Puntschoenen En Een Zonnebril
Iedereen 1 (Ode Aan Den Antwerp)
Wat Moet Je Doen

Disc 3

Bottle Up And Go
I’m Sad And I’m Lonely
Le Méteque
La Chanson Du Prévert
Toverdrank
Elefantino
De Fles
Country Honk / Honky Tonk Woman
Het Levende Lijk
De Egoïst
Wijn Drink Ik Liefst Heel Alleen
Ik Ben Soldaat
Ik En Mijn Broer En Guiseppe
Zen Waai Misschien Minder Waard
Meneer De Psychiater
Het Meisje Zonder Naam
Zondereigen
Vive Le Tour De France

Website Artiest
Guido Belcanto

Toen Guido Belcanto in 1989 zijn debuutalbum ‘Op Zoek Naar Romantiek’ uitbracht, joeg hij de critici de stuipen op het lijf, omdat deze hem niet in een bepaald vakje konden onderbrengen. Erger nog was het feit dat het grote publiek hem onterecht al te vaak als doordeweekse smartlapzanger bestempelde. Niemand wist echter dat Guido toen reeds een rijke muzikale bagage met zich meedroeg. Een muzikale bagage die hem gelukkig deed doorzetten tot het bereiken van de status van een uniek artiest, zoals hij nu door het publiek wordt omarmd.
Inmiddels zijn we 30 jaar verder en het uitbrengen van een compilatiealbum is dan bijna onvermijdelijk. Gelukkig koos Belcanto ook nu niet voor de klassieke ‘Best Of’, maar verrast hij andermaal met een eigenzinnige en sublieme drie cd’s tellende box. Het eerste schijfje is gevuld met zijn hits die hij hier live brengt met zijn vaste band Het Broederschap. De tweede en derde cd bevatten, zoals Guido het zo prachtig verwoordt, ‘Vergeten Parels, Weeskinderen en Rariteiten’. Schitterende songs uit zijn beginperiode met zijn broer Dirk, die op 14 jarige leeftijd reeds een volleerd gitarist was. Jammer genoeg overleed Dirk, maar gelukkig staan het samen met Guido opgenomen ‘Ragtime’, ‘Roll On Buddy’, ‘Bottle Up And Go’ en ‘I’m Sad And I’m Lonely’ op deze compilatie. Daarna volgden bands als Riverboat Shuffle en Speedy King and his Feetwarmers, waarmee Guido knappe blues en rock-‘n-roll leverde. Ook van deze formaties tref je hier nummers aan. Net zoals trouwens van zijn prestaties met The Gigolo’s en The Scabs. Ontroeren deed Belcanto wanneer hij samen met accordeonist Jakke de Zeeman in de Antwerpse volkskroegen ‘De Man Die Niet Kon Wenen’, een bewerking van ‘The Man Who Couldn’t Cry’ van Loudon Wainwright III, bracht. Dit nummer werd nu voor de allereerste keer op dit album gepubliceerd.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan, want er valt nog meer te genieten met de hier samengebrachte 49 liedjes. Feit is dat Guido Belcanto een uniek artiest is, die wars van alles, en dat juichen wij toe, steeds zijn eigen ding is blijven doen. Veel van de hier opgenomen liedjes behoren trouwens tot het privé-archief van de zanger en werden nooit eerder uitgebracht. Inmiddels is hij 65 geworden, maar gelukkig denkt deze sympathieke man nog niet aan stoppen. Dat hij nog vele schitterende albums mag uitbrengen, want een artiest zoals Guido Belcanto, zo is er maar één. Bedankt Guido voor al dat moois!

Lambert Smits

Foto

Drivin N Cryin: Live The Love Beautiful

15/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Free Ain’t Free
I Used To Live Around Here
What’s Wrong With Being Happy
Step By Step
Spies
Live The Love Beautiful
If I’m Not There, I’ll Be Here
Someday
Ian McLagan
Over And Over
Sometimes I Wish I Didn’t Care

Website Artiest:
Drivin N Cryin

Zelf beweert zanger Kevn Kinney “the best kept secret of America” te zijn. Drivin N Cryin tourt al 35 jaar door Amerika met hun gitaarrock, de laatste 25 jaar zelfs zonder platencontract. Van doorzettingsvermogen gesproken. Veel releases zijn er dan ook niet. Het is trouwens van 2009 geleden dat ze nog een full album hebben gemaakt met de working-class rock opera ‘Whatever Happened to The Great American Bubble Factory’. De band mixt folkie ballads met southern gitaarrock en old school rock ’n roll. De schelle keelstem van Kevn Kinney vraagt wel wat aanpassing. Wat de band zo interessant maakt zijn de gitaarpartijen en onverwachte riffs. Luister eens naar ‘Spies’ of ‘ de titeltrack ‘Live The Love Beautiful’. Sterke songs waarbij de bijdrage van gitarist Laur Joamets niet onopgemerkt blijft. Psychedelisch gitaarwerk swirlt in ‘If I’m Not There I’ll Be Here’.
In ‘Someday’ knijpt Kevn nog harder op zijn strot, waarbij je hoopt dat hij er niet in blijft. Zijn stemtimbre blijft zowel een zwakte als een sterkte: heel herkenbaar voor lovers and haters. Gelukkig kan je ook live een oordeel gaan vormen op 16 oktober 2019 in het Paardcafé in Den Haag en 19 oktober op het Rambling Roots Festival in Utrecht.

Line-up:
Kevn Kinney (Vocals, Electric & Acoustic Guitar, 12 string acoustic, Harmonica)
Laur Joamets (Electric, Acoustic & Slide Guitar)
Tim Nielsen (Bass, Mandolin)
Dave V Johnson (Drums, Percussion)

Marino Serdons

Foto

Dynamic guitar driven rocksongs, very special with the voice of Kevn Kinney. Strong catchy songs with southern and weird psychedelic influences. See you in october in The Netherlands. Welcome!

Various Artists: Motorvatin’, Vol. 2

14/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Billy (The Kid) Emerson: Every Woman I Know (Crazy About Automobiles)
Lowell Fulson: Too Many Drivers
Bo Diddley: Road Runner
The Paramounts: Thunderbird Baby
Pete Johnson: Rocket Boogie ‘88’
Sonny Boy Williamson: Pontiac Blues
Jackie Brenston: My Real Gone Rocket
Chuck Berry: No Particular Place To Go
Clarence Garlow: Route 90
Guitar Tommy Moore: Your Car Machine
The Duals: Stick Shift
The Cadets: Car Crash
Richard Bros: Drunk Driver’s Coming
Nat King Cole: (Get Your Kicks On) Route 66
Chuck Berry: Jaguar And Thunderbirds
Sunnyland Slim: Highway 61
Hal Singer: Hot Rod
Albert King: Dyna Flow
Chuck Higgins: Motor Head Baby
Jerry Mccain: Courtin’ In A Cadillac
Todd Rhodes Orchestra: Rocket 69
Little Walter And His Jukes: Thunderbird
Willie Brown: Cadillac Boogie
Chuck Berry: You Can’t Catch Me
Howling Wolf: Riding In The Moonlight
Peppermint Harris: Cadillac Funeral
The Squires: S’ Cadillac
Mr. Bear And His Bearcats: Radar

Net zoals op vol. 1 wordt ook nu weer een gekend persoon uit de gouden eeuw van de ontwikkeling van de Amerikaanse auto-industrie in de bloemetjes gezet. Deze keer valt die eer te beurt aan Nick Dreysdadt (1889-1948), de man die de Afro-Amerikanen van Cadillacs voorzag. Het bezit van een Cadillac was een heus statussymbool, dat zoveel aanzien gaf dat het bijna gelijkgesteld werd met het bezitten van een vliegtuig. Aanvankelijk was een wagen van dit luxueus merk enkel weggelegd voor bepaalde Afro-Amerikanen zoals dokters, boksers, zakenmensen en artiesten. Rechtstreeks konden ze de wagen echter niet kopen. Daarvoor werden bevriende, kapitaalkrachtige blanken ingeschakeld, die de wagen aankochten. Het was, de van oorsprong Duitser Dreysdadt die hier verandering in bracht, al was het eerder vanuit economisch perspectief. De grote depressie in de jaren ’30 was de oorzaak dat General Motors, die Cadillacs produceerde, in nauwe schoentjes kwam. In 1933 opperde Dreysdadt het idee om Cadillacs rechtstreeks op de Afro-Amerikaanse markt aan te bieden. Het gevolg was dat het bedrijf in 1934 reeds uit de rode cijfers raakte, maar ook dat Cadillac het eerste merk werd dat zijn luxueuze wagens rechtstreeks aan de Afro-Amerikanen verkocht. Dit had natuurlijk ook een weerslag op de zwarte artiesten, die hun lof hierover niet onder stoelen of banken staken. Ook op dit volume bracht Little Victor Mac weer 28 songs samen die de vierwieler bewierookten. De Cadillacs, Pontiacs, Thunderbirds, Hot Rods en Dyna-Flows zijn volop van de partij. Maar ook het rijden onder invloed en de car crashes werden in een vocaal of instrumentaal rhythm & blues jasje gestoken. Ook nu weer herbergt dit blinkertje grote namen, waaronder Billy (The Kid) Emerson, Lowell Fulson, Bo Diddley, Sonny Boy Williamson, Chuck Berry, Nat King Cole, Albert King, Little Walter en Howling Wolf, om er maar enkele te noemen. Steek deze cd in je afspeelapparaat, waan je in de lederen zetel van een 1956 Eldorado Cadillac en zweef over het asfalt. Wedden dat het je bevalt?

Lambert Smits (5)

Foto

Once again Little Victor Mac did a great job compiling 'Motorvatin' vol. 2 '. This volume is dedicated to Nick Dreysdadt, the man who supplied the Afro-Americans with Cadillacs, is just like volume 1 full of vocal and instrumental rhythm & blues from the 'golden era of music'. Great album!

Geoff Palmer: Pulling Out All The Stops

14/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

This One Gonna Be Hot
Cha-Ching
I Like Murder Too
Giving In
Got The Skinny
We Can’t Do It
Everything Is Cool
All The Hits
Velcro Shoes
Walk Through
Paper Heart
Donut
Speed
Make It

Website Artiest:
Geoff Palmer

Eens punker, altijd punker? Klopt wel voor de Brit Geoff Palmer. In zijn tienerjaren slokte hij gretig de nonsens op, richtte zelf de band The Guts op en maakte zich ondanks de zwarte kledij zichtbaar in het contesterende wereldje. Tot op heden deelde hij het podium met fellow Brad Marino in The Connection, nu ook bassist op zijn soloplaat.
Het hele album rockt, zoals verwacht, stevig in de richting van brave pop punk en garagerock. Voelbare invloeden komen uit Ramones en de old school rock ‘roll. Je kan jezelf echter niet eindeloos herhalen, alhoewel....Geoff slaagt er toch in om het verleden telkenmale terug op te roepen. Enig verkneukelend genot kan je wel beleven in songs als All The Hits (he doesn’t want the other shit) of in het persoonlijke Velcro Shoes (I’m getting fat, i’m getting old.......wie niet?). Zelfkennis is een grote deugd. Wie niet vies is van rockende no-nonsense, “punk met een bubblegum sausje” (sic), is wel aan het goede adres bij Geoff Palmer.

Marino Serdons

Foto

Too fat to rock ‘n roll, too empty to die ? Maybe that’s the spirit of pop punk. Enjoy nevertheless.

Ray Obiedo: Carousel

13/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Jinx
Sharp Aztec
Villa Capri
Song for Jules
Modern World
Cho’s Cha
Lujon
Spark of Light
Sunset

Website Artiest
Ray Obiedo

Drie jaar geleden introduceerde ik hier de Amerikaanse gitarist Ray Obiedo. Dit is meteen zijn negende solorelease, waarop een eclectische mix van muziekstijlen aanwezig zijn. Er staan 8 originele composities op, plus één cover. Ray brengt contemporary jazz, Latin en Braziliaanse ritmes. Maar Ray is nooit ver weg van zijn geliefde R&B. Hij vroeg o.a. hulp aan Santana leden David K. Mathews en Karl Perazzo, percussionist Peter Escovedo, steel pan speler Andy Narell, Tower of Power drummer David Garibaldi, en Yellowjackets saxman Bob Mintzer. In totaal spelen er 32 muzikanten hierop mee. Ray opent met R&B op ‘Jinx’, gevolgd door heupwiegende Latin op ‘Sharp Aztec’. ‘Villa Capri’ neemt ons mee naar dat Italiaans eiland, op een zalig ontspannen golf. Onze eigen Toots Thielemans was te gast met zijn mondharmonica op ‘Song for Jules’, waarna ‘Modern World’ Bob Mintzer ten tonele voert op funky sax. ‘Cho’s Cha’ klinkt opgewekt en zuiders. Is het toeval of niet, maar enige tijd geleden schreef ik een artikel over de song ‘Lujon’ (ofwel ‘Slow Hot Wind’) van Henry Mancini, en Ray covert dit hier op een zwoele manier. De ballade ‘Spark of Light’ volgt daarop, waarna ‘Sunset’ afsluit met een Braziliaanse sound. Deze nieuwe release toont ons de passie en “couleur locale” van de baai rond San Francisco, waar Ray dit nieuwe project samenstelde. Ten zeerste aangeraden voor liefhebbers van eigentijdse jazz.

Patrick Van de Wiele

Foto

This new release shows us the couleur locale of the San Francisco Bay, and is highly recommended to lovers of contemporary jazz.

Lowell Hopper: Magic in the Air

13/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Magic in the Air
Just Like That
Still Standing
Shine
From Now On
Thoughtful
Expression
Perception
Tropical Feeling
Leave Your Worries Behind
Heart and Soul

Website Artiest
Lowell Hopper

Uit Panama City in Florida bereikt mij het nieuwe album van multi-instrumentalist Lowell Hopper. Hij begon zijn solocarrière in 1993 met het album ‘Bay View’, en heeft er sedertdien al 15 afgeleverd. Lowell speelt gitaar, bas, keyboards en programmeerde de drums. Hij kreeg hulp van saxofonist Chris Godber, bassist Derek Burrell en keyboardspeler G. Vernon Burrell, Jr. Lowell groeide op in Virginia en werd al vroeg aan muziek blootgesteld toen zijn vader akoestische gitaar speelde en zong. Hijzelf begon op zijn zesde met gitaar, en zat negen jaar later al in R&B en blues bands. Tijdens zijn legerdienst begon hij zijn eigen muziek te schrijven en te produceren. Hij trad dan ook op in Duitsland. Vandaag de dag maakt hij in Noord Florida regelmatig deel uit van jazz en funkbands. Voor dit nieuwe album componeerde hij alle tracks zelf, behalve ‘Tropical Feeling’, een samenwerking met G. Vernon Burrell, Jr. Dat album staat bol van de funky en soulvolle smooth jazztracks. Na de opgewekte titeltrack komt ‘Just Like That’, ook al een “feel good” track. ‘Still Standing’ vangt aan met een bas, waarna de gitaar invalt, en iets later de sax van Chris Godber aan bod komt. Het funky ‘Shine’ is de volgende track, en ‘From Now On’ klinkt rustig. ‘Thoughtful’ is een mid-temponummer, waarna het op ‘Expression’ er vrolijk aan toegaat. ‘Perception’ voelt ook weer als een “feel good” track aan, gevolgd ‘Tropical Feeling’, uiteraard met Caribische inslag. ‘Leave Your Worries Behind’ is opgewekt en hoopvol, waarna ‘Heart and Soul’ afsluit. Lowell brengt een frisse sound in smooth jazz, met zijn opgewekte en relaxte gitaarsound. Heel leuk!

Patrick Van de Wiele

Foto

Lowell brings a fresh sound to smooth jazz, with his joyful and relaxed guitar. Very nice!

Various Artists: I’m A Woman

12/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Donna Hightower: He’s My Baby
Mamie Bradley: I Feel Like A Million
Dolly Cooper: My Man
Varetta Dillard: That’s Why I Cry
Irma Thomas: Don’t Mess With My Man
Mickey Champion: Bam-A-Lama
Betty James: I Like The Way You Walk
Bonnie ‘Bombshell’ Lee: Fast Life
Little Esther: Wild Child
Eunice Davis: Work Daddy Work
Little Mary: You Don’t Want My Loving No More
Priscilla Bowman & Jay Mcshann’s Orchestra: Hands Off
Mabel Franklin: Unhappy Woman
Barbie Gaye: My Boy Lollipop
Terry Timmons: Got Nobody To Love
Baby Jean: Oh Johnny
Betty Everett: Tell Me Darling
Sally Stanley: I Have To Let You Go
Ella Reed: Sweet Man
Ann Cole: Each Day
Etta James: If It Ain’t One Thing
Mary Ann Fisher: Put On My Shoes
Lula Reed: Sick And Tired
Christine Kittrell: I’m A Woman
Sugarpie Desanto: Going Back Where I Belong
Sheryl Crowley: It Ain’t To Play With!
Mary ‘B’: Something For You Baby
Faye Adams: Somebody Somewhere

Op ‘I’m A Woman’, wat tevens de laatste release is in deze formidabele 24 uitgaves tellende Koko-Mojo serie, hebben de dames het laatste woord. En dat zij niet de duimen moeten leggen voor hun mannelijke collega’s, laten ze duidelijk horen. De tools die zij hiervoor aanwenden zijn stomende, opzwepende rhythm & blues en meeslepende blues, waarmee ze vaak hun ongenoegen over hun liefdes kenbaar maken. Een voltreffer van jewelste serveert een jonge Donna Hightower al meteen met ‘He’s My Baby’. Swingend met subliem saxwerk valt er te genieten op Mickey Champion’s ‘Bam-A-Lama’ en op ‘Work Daddy Work’ van Eunice Davis. Voor een iets meer bluesy aanpak kan je bij ‘Unhappy Woman’ van Mabel Franklin terecht, dat onmiddellijk gevolgd wordt door het poppy aandoend ‘My Boy Lollipop’ van Barbie Gaye. ‘Oh Johnny’ van Baby Jean leunt dan weer iets dichter aan bij de rock-‘n-roll, terwijl Ann Cole’s ‘Each Day’ wat gospel in zich heeft. Maar ook grootheden als Irma Thomas, Etta James en Sugarpie Desanto trekken op deze verzamelaar alle registers open.
‘I’m A Woman’ is een prachtige afsluiter voor deze Koko-Mojo reeks, waarvan je best alle 24 schijfjes in je collectie hebt.

Lambert Smits

Foto

This 'I'm A Woman' is the very last release in the beautiful 24 CD series of Koko-Mojo. 28 steaming rhythm & blues and compelling blues by ladies who belong to the greats of the genres. All 24 Cd’s in this series are full of high-quality rhythm & blues, so get them while there are still available.

Annie Keating: Can’t Stand Still

12/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Beholden
$20
Mother Of Exile
Sun And Moon
Boxes
Trouble (cover)

Website Artiest:
Annie Keating

Six-track mini album vanuit Brooklyn. De power schalt uit je boxen vanaf de eerste noot en laat je even naar adem happen. Annie Keating rockt nadien rustig verder op z’n ‘north americana way’ en graaft het losse zand weg onder de voeten van een Lucinda Williams en doet Emmylou Harris vergeten. Songs als ‘Mother Of Exile’ en ‘Sun And Moon’ meanderen gezapig op keyboard en gitaar, terwijl Annie haar voice inzet als vrouwelijke aantrekkingskracht. Met ‘Boxes’ mag het al wat ruiger: een catchy song vol energie in 2 minuten 49. Afsluiter ‘Trouble’ is haar persoonlijke interpretatie van eenvergeten Cat Stevens song. Zelf ben ik niet echt onder de indruk van haar zangkwaliteiten, doch toegegeven, de songs liggen leuk in het gehoor. Ook haar vroeger werk (dit is haar tiende album), fluctueerde in aanstekelijkheid. Ooit zal er een mooie verzamelaar uitgebracht worden, of nog beter, stel zelf samen op je favoriete muziekwebsite.

Line-up:
Annie Keating (Vocals, Acoustic Guitar)
Dan Mills ( Electric Guitar, Vocals)
Chris Tarrow (Electric, Acoustic and Slide Guitars)
Mark Goodell (Bass Guitar, Percussion, Vocals)
Adam Podd (Keyboards, Acoustic Bass, Vocals)
Jesse Humphrey (Drums, Vocals)

Marino Serdons

Foto

Not her most impressing release, but still a good mix of powerfull americana and enchanting ballads.

Richard Lindgren: Death & Love

11/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Death And Love
Down On My Luck
Turnstile
Jilted Love
Bad Habit
Travels With Johanna
Tell Dita (I Love Her)
Charley Battles Blues
First Kiss
Drunk Tank Boogie
Where Did You Go, Little Boy?

Website Artiest:
Richard Lindgren

Blues, roots, americana, folk? De Zweed Richard Lindgren is niet aan zijn proefstuk toe. Hier draait het om zijn 11de album Death & Love. Harde persoonlijke gebeurtenissen van de afgelopen jaren liggen aan de basis van dit prachtalbum. Opgenomen in 2017 na een periode van reflectie over ‘het leven’, weet Death & Love tijdloos te boeien met een mix van blues, country en pure naakte singer-songwriting. Verhalende lyrics (te downloaden op zijn website), al dan niet met eenzame piano of fingerpicking gitaar, altijd gezongen als een volwaardige Tom Waits. Composities ook die middelmatigheid overstijgen en je aan je zetel kluisteren. De opnames gebeurden in een snel tempo (bijna live)….de naturel drijft boven. Niet alleen muzikaal een must, ook de hoes getuigt van vakmanschap. Op de frontpagina een contrastrijke kleurencompositie, geschilderd door Richard himself, en op de achterzijde een talentvolle kinderlijke tekening van zijn 12-jarige nichtje.
Death & Love werd een heel persoonlijk album, met zeer herkenbare en toegankelijke songs, tijdloos in het genre.

Line-up:
Richard Lindgren (Vocals, Acoustic Guitar)
Jon Eriksson (Acoustic & Electric Guitars)
Nils Bondesson (Piano)
Janne Adolfsson (Mandolin)
Magnus Nörrenberg (Hammond Organ, Vox, Backing Vocals)
Kalle Johansson (Bass)
Hakan Nyberg (Drums)

Marino Serdons

Foto

Faced with death and love, really, an emotional personal album: recognizable, accessible… and timeless. Touching!!

The Library Sisters (10” EP)

11/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Believe In The Moonlight (remix)
You Are My Fuel (remix)
Sweet And Sour (remix)
(Reprise) Let Us Dream (remix)

Website Artiest:
The Library Sisters

Ok, het zijn geen zussen en zelfs geen familie. Misschien vertoeven ze dikwijls in een bibliotheek...toch iemand die nog leest dan! The Library Sisters worden gevormd door electronica instrumentalist Peter Clasen en zangeres/violiste Marlies Opsomer. De eerste zouden we nog moeten kennen als misdienaar (jaja, toen er nog kerkgangers waren) maar vooral van de elektrojazz band Neven. De Brusselaars maakten een tiental albums die voor geen meter verkochten doch kwalitatief boven het atomium uitstaken. Marlies Opsomer daarentegen, jong en onbevangen, zong ooit het (jazz) koor van de VUB en zag in in 2017 haar kans om heel toevallig met Peter het podium te delen. De liefde voor muziek leidde niet naar het altaar, wel naar de opnamestudio. Raar en bizar...onderhavige 10” draait 4 ge-remixte songs die na beluisteren doen hunkeren naar de originele versies én, vooral, wat het duo nog in petto heeft.
Down-tempo hoor je wel eens als stijlbenaming. ‘Believe in the moonlight’ klinkt als een jazzy lounge nummer met wat Hooverphonic gehalte (zei mijn lieftallige vrouw). In ‘You are fuel’ leeft Peter zich digitaal uit met een variatie aan industriële klanken: alsof Marlies om haar geliefde smeekt in een fabriekshal. De remixen zetten alleszins aan tot slowdancing. ‘Sweet and Sour’ kreeg wat te nadrukkelijk slagwerk ondersteuning, wat de voice van Marlies enigszins in de verdrukking duwt. Tijd dan voor wat vogelgeluidjes in ‘(Reprise) Let us dream’: een leuk niemendalletje met Marlies (eindelijk) op viool als vrolijke afsluiter van een lovenswaardig debuut.
The Library Sisters is een langverwacht nieuw project van de talentvolle Peter Clasen. Bij Neven kon je er niet naast kijken, ook hier drukt hij zijn stempel. Benieuwd wanneer Marlies haar beste snaren kan bespelen.

Line-up:
Marlies Opsomer (Voice, Violin)
Peter Clasen (Electronics, Guitar, Mix)

Marino Serdons

Foto

Just relax or cradle with your hips. Dance if you want, nice and smoothly. I love it!