Consider The Source: World War Trio (Parts II & III)

DETAIL ALBUM

Tracks:
PART II

1. Aquarians
2. Many Words of Disapproval
3. This Dubious Honor
4. One Hundred Thousand Fools
5. Up to, But Not to Exceed... Whoa
6. You Are Obsolete
7. Absence of a Prominent Tooth (Intro)
8. Absence of a Prominent Tooth
9. Brother Nature
10. 40% Gentleman, 60% Scholar

PART III

1. A Monument to Compromise (Faux Clarinet)
2. Ninjanuity
3. So Say We All I
4. So Say We All II
5. So Say We All III
6. More Than You'll Never Know
7. I'll Fight for the Imp
8. White People Problems
9. Tsim Sha Tsui
10. You Are Disappearing

Platenlabel
Techne Records

Labelnummer
Niet gekend

Distributie
Kyle Hannon

Promo-agent
Glass Onyon

Website artiest
Consider The Source

De muziek van Consider The Source wordt wel eens 'Sci-Fi Middle Eastern Fusion' genoemd, en dan nog heb je nog steeds geen vlag die de hele lading dekt. Met enkele instrumenten uit de wereldmuziek – er zijn Midden-Oosterse of zelfs Indiase invloeden te horen – en met een eigenzinnige opbouw van twintig instrumentale tracks die we voor het gemak maar 'progrock meets metal meets jazz' zullen noemen, is dit dubbelalbum, het tweede en derde deel van hun 'World War Trio' (deel I verscheen enkele maanden eerder) zeker een bijzonder beestje, met bijzondere titels waar we alvast meer dan fan van zijn (doe uzelf een plezier en leest u even de tracklist aan het einde van deze recensie).
Waar duidelijk het meeste zorg aan is gespendeerd, is de compositie. Nu eens vind je intelligent opgebouwde nummers à la Tool, dan klinkt het weer heel jazzy met verschillende solo's en thema's en melodieuze afwijkingen die bijna geïmproviseerd lijken. Constante variatie staat hier centraal. De gemiddelde lengte van de nummers ligt rond de zes à zeven minuten, en binnen die tijdsspanne gebeurt er veel, heel veel. Het is verfrissend om een band tegen te komen die nog zoveel tijd en moeite spendeert aan het opstellen van zulke vaak complexe structuren, zonder onsamenhangend of in de verste verten abstract te worden.
Het is dan ook jammer dat de indrukwekkende composities hier en daar wat impact missen. We willen natuurlijk de laatste zijn om te beweren dat een band bezieling mist, maar toch... klinkt het soms wel zo. Alsof Consider The Source hun eigen nummers op dit album wel speelt, maar ze niet altijd belééft. Dat maakt het voor de luisteraar eveneens moeilijker om er helemaal in op te gaan, terwijl de composities zelf daar eigenlijk wel om vragen. Lange, fluctuerende nummers zoals deze, daar zou je volop in moeten kunnen verdwijnen. Nu verdwijnt de muziek zelf een beetje. Het kan aan de productie liggen – het is misschien gewoon allemaal wat te vlak en plastiekerig terwijl het wat scherper, harder en akoestisch-zuiverder mag – maar slechts zelden bereiken de nummers je botten, en blijven ze op de huid rusten. Onaangenaam is het allemaal zeker niet, en puur voor de structuur van de nummers scoren deze albums extra punten, maar een muzikale wereldoorlog wordt het nooit. Helemaal jammer is dat je na een vijftal nummers bijna onvermijdelijk de aandacht begint te verliezen, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.
En toch, en toch. Misschien ligt het vooral aan de eerder onzichtbare geïmpliceerde locus van dit album: waar ga je hiernaar luisteren? Het is te complex om in de auto op te zetten, het is qua klank niet sterk genoeg om met de ogen dicht naar te luisteren in de woonkamer, het is te krachtig voor serene hoofdtelefoonmomenten, en te complex om als muzikaal behang te dienen. En dan besef je dat het onbewuste gevoel waar dit album je het meest mee laat zitten, is dat het vooral fantastisch moet zijn om deze nummers live te mogen horen. Ongetwijfeld gaat daar de grote sterkte van Consider The Source liggen, want al klinkt het op deze trilogie af en toe (productioneel?) wat mak: als ze bij u in de buurt spelen, ga dan kijken. Zonder aarzeling. Het wordt ongetwijfeld de méér dan vette moeite.

This double album, parts two and three of Consider The Source's 'World War Trio', is a special creature (take a moment to read the track titles, it's worth it) (seriously, do it). Most impressive is the care spent on the composition of the twenty tracks. You can find intelligently structured songs in the vein of Tool, and at other times we find ourselves almost entirely in jazz territory, with solos and themes and melodic deviations that sound like improvisations. The key words here are 'constant variation'. The average song length is about six to seven minutes, and in those time periods a lot (a lot!) happens. It's refreshing to listen to a band that spends so much time and effort on composing such often complex song structures, without sounding incoherent or even abstract.
It's a shame, though, that the impressive compositions miss some impact here and there. Is it the somewhat flat production, or were the tracks played too 'nicely' during the recording sessions? Whatever the case: the music tends to disappear from time to time, and rarely do the tracks reach your bones; far too often the music clings to your skin, but doesn't go deeper. This 'World War Trio' never becomes a full-on musical world war.
Still, if there's one thing this reviewer is convinced of, it's that it must be fantastic to hear these songs live. In all probability, this is where the band's biggest strengths will lie. If they ever play in a venue near you, go watch them. Without a doubt. It will surely be worth it.