The Autumn Almanacs: As Far As The Eye Can See

DETAIL ABUM

Tracks:
 
Side 1

1. Summer Of Love
2. Deep End
3. Horror Movie
4. The Market
5. The Zodiac

 
Side 2

1. The Fall
2. Alice Should Go
3. Flowers In Your Hair
4. Belfast Boy
5. Harry Bay
6. Apocalypse

 
Website artiest
The Autumn Almanacs
 

​Een band genoemd naar een hit van The Kinks en met een prachtige hoes die knipoogt naar deze van de sixties, kreeg ik al onmiddellijk een heerlijk nostalgisch gevoel. Aangezien de zestiger jaren muzikaal mij meer dan eens een super goed gevoel gaven, belandde ‘As Far As The Eye Can See’ al vlug op mijn platendraaier. Tussen haakjes, ik vind het ook lovenswaardig dat The Autumn Almanacs het album op vinyl (nog steeds mijn geliefkoosde geluidsdrager) uitbrachten en bovenal de moeite namen om, gezien de stijgende levensduur, het album in dat formaat te bezorgen.
Wie zijn de tot heden voor mij onbekende The Autumn Almanacs? Wel de groep werd in 2016 opgericht door de Nederlandse songschrijver en bassist Casper van Beugen. Hun basis ligt in Keulen wat meteen al voor een internationaal karakter zorgt. Zanger is de Britse maar in Keulen residerende Ian Maxwell, die jammer genoeg op 15 juli overleed en ook gekend was als vocalist bij KEEGAN. Overige bandleden zijn gitarist Marcus Brand, toetsenist Stephan Jacobs en drummer Marrick Verhoeven. Bassist is zoals reeds eerder vermeld Casper van Beugen. Met ‘As Far As The Eye Can See’ is de groep reeds aan hun tweede album toe. Hun debuut kwam in 2018 op de markt en bevatte 6 tracks. Voor hun tweede worp werd de band uitgebreid met gastmuzikanten Lorenzo Ludemann op trompet en trombonist Tim Hepburn. Trombonist Tobias Wember vervangt Hepburn dan weer op de song ‘Alice Should Go’. Met uitzondering van de songs ‘Deep End’ en ‘Flowers In Our Hair’ die door Ian Maxwell werden gepend, zijn alle tracks van Caspers hand.
Opener ‘Summer Of Love’ katapulteert je meteen terug naar die heerlijke door psychedelica en flower power gekenmerkte sixties. Authentiek klinkende toetsen en mooie samenzang roepen zo de beelden van Woodstock weer op. Mooie Britse sixtiespop zit dan eerder vervat in opvolger ‘Deep End’ dat mij vooral aan The Move doet denken, net als trouwens later ‘Flowers In Our Hair’ op kant 2. En wat te denken van dat kippenvel bezorgend gebruik van het ‘wah wah pedaal’ in ‘Horror Movie’. ‘The Market’ dompelt mij eerder onder in de sfeer van The Tremeloes. Wat een sublieme samenzang! Met ‘The Zodiac’, dat invloeden van The Who niet onder stoelen op banken steekt, sluit  kant 1 af. En is Marric Verhoeven de reïncarnatie van Keith Moon? Naar Marrics energiek drumwerk in deze afsluiter van kant 1 te oordelen……!
Kant 2 volgt moeiteloos het op de eerste kant ingeslagen pad van catchy, met schitterende samenzang naar de sixties refererende songs. Zo doet ‘Alice Should Go’ mij onverbiddelijk denken aan de early Small Faces. De zin ‘Georgie found The Beatles so good lookin’’, verraadt meteen de voedingsbodem voor ‘Belfast Boy’. Psychedelisch gaat het verder met ‘Harry Bay’.
Het album sluit af met ‘Apocalypse’, wat makkelijk op ‘Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band’ had kunnen staan, indien het nummer ‘Lennon/McCartney’ als componisten zou vermelden. Luister vooral ook naar de laatste groeven voor een lekker typisch zestiger jaren smakend dessertje. Niet alleen deze song, maar gelijk het hele album is een ware openbaring.
Enorm positief is dat The Autumn Almanacs niet de hits uit de jaren zestig coveren, maar er volop voor kiezen om de sfeer van die jaren op te roepen met eigen nummers, waarin ze bovendien op een meesterlijke manier in slagen.
‘As Far As The Eye Can See’ doet je wegdromen naar de golden sixties met composities die dit voor de volle 100% waarmaken. En let ook eens op de mixing. Zelfs hier werd niets over het hoofd gezien om dat authentieke geluid van de zestiger jaren te bekomen. Ik ben alvast fan!
 
Lambert Smits (4 ½)

​A band named after a hit by The Kinks and with a beautiful cover that nods to those of the sixties, I immediately got a wonderful nostalgic feeling. Since the sixties musically gave me a super good feeling more than once, 'As Far As The Eye Can See' quickly ended up on my record player.
Who are The Autumn Almanacs unknown to me until now? The group was founded in 2016 by Dutch songwriter and bassist Casper van Beugen. Their base is in Cologne, which immediately ensures an international character. The singer is the British but Cologne resident Ian Maxwell, who unfortunately passed away on July 15th and was also known as a vocalist with KEEGAN. Other band members are guitarist Marcus Brand, keyboardist Stephan Jacobs and drummer Marrick Verhoeven. Bass player is Casper van Beugen as mentioned before. With 'As Far As The Eye Can See' the group is already on their second album. Their debut came out in 2018 and contained 6 tracks. For their second pitch, the band was expanded with guest musicians Lorenzo Ludemann on trumpet and trombonist Tim Hepburn. Trombonist Tobias Wember then replaces Hepburn on 1 song. What to expect? Catchy songs that revive the heyday of psychedelic sounds, flower power and the British sixties pop sound.
It is extremely positive that The Autumn Almanacs do not cover the hits from the sixties, but choose to evoke the atmosphere of those years with their own songs, in which they also succeed in a masterful way.
'As Far As The Eye Can See' makes you dream away to the golden sixties with compositions that make this 100% true. And also pay attention to the mixing. Even here nothing has been overlooked to achieve that authentic sixties sound. I'm already a fan!