|
|
22 oktober 2016 |
|
Vertical Divider
Cultuurfunctionaris Tom Coppers is een man die van uitdagingen zijn handelsmerk heeft gemaakt. Enkele jaren geleden boekte hij blues- en rootsartiesten, die hij een podium bood in de kleine zaal in Cultuurcentrum Palethe. Ondertussen kan die kleine zaal het belangstellende publiek al lang niet meer huisvesten en gaan alle blues- en rootsconcerten door in de grote zaal De Zinne. Tijd voor een nieuwe uitdaging moet Tom gedacht hebben. Die uitdaging vond hij in het genre singer/songwriters met een optreden van de Amerikaanse Allen Hunter en diens landgenote Kathryn Claire. Hunter verwierf ondertussen wereldbekendheid als bassist van de band Eels en de uit Portland afkomstige Claire heeft zich in een mum van tijd een plaats weten te bemachtigen in de folkwereld. Zowel Allen als Kathryn zijn schitterende muzikanten. Allen op zijn vertrouwde elektrische bas en Kathryn op elektrische gitaar en viool. Kathryn is bovendien gezegend met een enorm sterke en emotierijke stem. Een stem waarmee ze moeiteloos folk en roots aankan. Maar ook als songschrijfster heeft ze heel wat in haar mars. Haar werk in de bakkerij, waar ze reeds voor het ochtendgloren aan de slag moest, gaf haar ruimschoots de tijd om na te denken. Die gedachten heeft zij perfect in de folksong ‘Baker’ geordend. Van haar grootvader met Nederlandse roots kreeg ze zijn viool. Inmiddels is dit instrument een verlengde van haar lichaam geworden en tovert ze schitterende instrumentale nummers uit het instrument. ‘Paris Night’ een schitterende musette of een ‘Barndance’ die van wal steekt als een Ierse folkinstrumental en overgaat in een opzwepend klassiek countrynummer, geen probleem voor Claire. |
Vertical Divider
Haar eigen nummers weeft ze moeiteloos tussen covers. Zo een schitterende cover is het oude Amerikaanse bluegrassnummer ‘Cuckoo’. Claire en Hunter hebben geen volledige band nodig om het publiek in dit nummer tot meezingen aan te zetten. Nog minder hebben zij het uitgebreid instrumentarium van een bluegrassband nodig om dit nummer te laten schitteren. Een avondje Hunter & Claire is bovendien ook een beetje reizen. Songs als het eerder genoemde ‘Paris Night’, de sfeer van ‘Barndance’ en ‘Canada’ fungeerden als muzikale gidsen. Kathryn Claire werd dan ook terecht teruggeroepen voor een bisnummer, wat voor haar dan weer de aanzet was om Allen over te halen een nummer te zingen. Dat deed hij met een tot de essentie herleid ‘Evening’ van T-Bone Walker, dat mede door de viool van Kathryn een heel persoonlijke touch meekreeg. De kleine zaal in Cultuurcentrum Palethe is de ideale plaats voor luisterconcerten als dit van Allen Hunter & Kathryn Claire. De uitmuntende akoestiek en de intieme sfeer laten de prestaties van de artiesten extra goed tot hun recht komen. Dat bevordert dan weer de interactie met het publiek. Tom Coppers is met dit concert weer een nieuwe richting ingeslagen. Een richting die toch wel wat te weinig aan bod komt. Het zou mij niet verwonderen moest in de toekomst de kleine zaal te klein worden voor de optredens van singer/songwriters en zo de evolutie van de blues- en rootsconcerten volgen……! |