|
De tweede dag van Antwerp Metal Fest breekt aan. Onder een hete zon die het nodige zweet uit de poriën doet vloeien begeven we ons gewapend met camera naar de main stage. De eerste band die we aanschouwen en we benieuwd naar zijn is Sisters Of Suffocation. Dit vrouwelijk Nederlands viertal mag er op het eerste zicht dan wel leuk uitzien maar hun death metal geweld doet anders vermoeden. De dames zijn nu zo’n twee jaar bezig met de band en hebben reeds een overtuigende EP ‘Brutal Queen’ op hun naam staan. Met een verschroeiende zon op het gelaat was het aan Els, Simone, Puck en Amber om het volk te overtuigen van hun kunnen. Hun brutale death metal set zit technisch sterk in elkaar en weet menig festvalganger ook te verrassen. |
|
Vertical Divider
Dit is misschien niet wat je van vier leuke snoetjes zou verwachten maar ze doen het wel en op zeer overtuigende manier. Ondanks het warme weer weten ze vol enthousiasme een energieke set neer te poten die niets aan het toeval overlaat. Brulboei (Jawel) Els Prins tovert een diep strotgeluid uit de keel en ook dat verbaast menig toeschouwer. Simone Van Straten weet haar zeven snaren goed te beheersen en ook B
bassiste Amber De Buijzer plukt vol overtuiging aan de baskoorden ondersteunt door hakkende drumritmes van Puck Wildschut (laatste heeft haar naam zeker niet gestolen). De gemoederen op de weide raakte zo overhit dat de organisatie vanwege het warme weer en het enthousiasme moest overgaan tot besproeien van de eerste rijen met de tuinslang. Na de energieke set kon de band dan ook nog eens op de nodige aandacht rekenen tijdens een signeersessie in de merchandise tent waarbij dit sympathieke viertal de fans uitvoerig te woord stond. Marginal stond intussen opgesteld in de marquee. Door het praatje met vorige band kon ik hen slechts kort aanschouwen maar hun krachtige set die een mengeling vormt van grind en punk klinkt agressief en staat als een huis. Het klinkt vooral brutaal met een diepe grunt. Marginal klinkt als de naam doet vermoeden en doet de bandnaam alle eer aan. Nog meer brutaal geweld vinden we bij Do Or Die dat als volgende band de main stage mag betreden. Ze vormen na zestien jaar in de scene een vaste waarde in de hardcore scene en ondanks de vele bezettingswissels zien we zes man op het podium die sterk gemotiveerd te werk gaan. Met dubbel gitaargeweld en twee stevige brulboeien op het podium kan men niet anders dan een brok geweld verwachten. De warmte speelt hen blijkbaar wel parten want ze kunnen slechts rekenen op een matige opkomst en ontvangst. Dit is alvast te wijten aan de hoge temperaturen op de weide zelf waardoor de meeste een koeler plekje op de festival terreinen opzoekt. Voor diegene die dit brutale trommelvliezen tergende geweld toch trotseerde stond er alvast een watergordijn te wachten want ook bij hen was afkoeling op de voorste rijen nodig. Tangled Horns mag in de marquee voor wat afwisseling zorgen met hun mix van grunge, stoner en metal. Een op eerste zicht misschien vreemde combinatie maar bij deze mannen werkt het! Dit viertal weet met een nietsontziende vastberadenheid te overtuigen op gedreven manier en brengt wat melodie in het geheel van dit toch wel erg brutale metal festival. De entertainende rol van zanger/frontman geeft je ook een showaspect zodat er voldoende te beleven valt op het podium. Van stilstaan is er bij de man geen sprake. De eigen bewerking van ‘Come Together’ van The Beatles mocht dan ook op behoorlijk wat bijval van het publiek rekenen. Het Amerikaanse Pro-Pain stond vanwege groot succes op vorige editie dit jaar nogmaals op het programma met een langere set. |
Vertical Divider
De band bestaat intussen ook vijfentwintig jaar en heeft dus wat te vieren. Dat deden ze door middel van een energieke set die een mengeling is van hardcore en bay area thrash. Hoewel de band bij aanvang kampte met een technisch probleem aan de bas dat even duurde voor het opgelost raakte, wisten de andere leden toch de spanning op te bouwen alvorens de set van start kon. Een licht geïrriteerde Gary Meskil bij aanvang van de set dus maar eens op dreef was er van de stress nog weinig te merken en gaf de band er meteen een lap op. Met vijftien albums op hun palmares en slechts een klein uur om dit ten gehore te brengen bij het publiek moet men keuzes maken en mis je altijd wel een persoonlijke favoriet maar de set was weloverwogen opgebouwd en kon zeker overtuigen. Het koelde intussen ook wat af en dat leidde tot een energieke massa die overging tot crowdsurfing en moshpits. De security had met tijden de handen vol om de toestromende crowdsurfers op te vangen en weer richting weide te sturen. Ook de innerlijke mens dient gesterkt te worden en hierbij moet men keuzes maken… Hierdoor missen we de set van Fatal Move in de marquee. We maken ons op voor de main stage waar Entombed A.D. als volgende aantreed. De Zweden beklimmen goed voorbereid het podium om een energieke en afmattende death metal set ten gehore te brengen. Het elfde album ‘Dead Dawn’ volgt na anderhalf jaar het oude ‘Back to the Front’ op . Ook hier dus voldoende materiaal om de zestig minuten durende set te vullen. Ze spelen een strakke en overtuigende set.
Als laatste op de affiche en afsluiter van dit festival zien we het eveneens uit Zweden afkomstige Katatonia. De melodieuze doom metal die de band brengt is eigenlijk een ideale afsluiter om bij steeds dieper ondergaande zon dit festival sfeervol af te sluiten. Met een nieuw album ‘The Fall Of Hearts’ en klassiekers als ‘Dead End Kings’ en ‘Night is the New Day’, elf albums in totaal materiaal genoeg om de set te vullen. Katatonia doet niet zo vaak onze contreien aan en voor de fans is het dus een unieke gelegenheid om ze nog eens live te zien. Ook de nieuwe gitarist wordt aan het Belgische publiek voorgesteld. Ze brengen een evenwichtige set met krachtig en heavy materiaal dat afgewisseld worden met rustige en melodieuze passages om even tot rust te komen. Die rust weerspiegeld zich in een publiek dat geniet en even het crowdsurfen laat voor wat is. Knap solospel en voldoende ruimte voor melodie ook. Men kon geen mooiere afsluiter bedenken als Katatonia om deze vierde editie van Antwerp Metal Fest af te sluiten. Met dank aan Antwerp Metal Fest |