ART. BLACK MOSES

Ik ben sedert 1971 een fan van Isaac Hayes toen ik de single ‘Theme from Shaft’ kocht, en dat is door de jaren heen alleen maar sterker geworden. Wist u dat hij deel uitmaakte van de koninklijke familie van het Ada kustdistrict in Ghana (West Afrika)? Maar in plaats van een paleis bouwde hij een educatieve faciliteit via zijn Isaac Hayes Foundation (IHF). Hij was zonder twijfel de enige koning op Aarde met een Oscar, Grammy Awards, lid van de Rock and Roll Hall Of Fame, gouden platen, zijn stem in een animatie tv-reeks, een radio show, twee restaurants, een bestseller kookboek, en top secret barbecue sauzen.

In Memphis stond zijn vijf uur lang nachtradioprogramma op WRBO Soul Classics 103.5 FM jaren op nummer één. De stad had toen een nieuwe slogan aangenomen: “Memphis: Home of the Blues, Birthplace Of Rock ’n Roll”, die gesteund werd door het Smithsonian's Memphis Rock 'n Soul Museum in Beale Street, overigens de eerste maal dat het instituut een permanente tentoonstelling buiten Washington, DC, en New York opende. Op 2 mei 2003 was hij de voorzitter van de openingsceremonieën voor Soulsville, het Stax Museum voor American Soul Music, een project van twintig miljoen dollar. Dit museum is gelegen op het legendarische adres, 926 East McLemore Avenue, de originele plaats van de platenmaatschappij waar hij in 1962 startte. Hij zocht fondsen bijeen voor de Stax Music Academy, een faciliteit waar hij en anderen toekomstige muzikanten uit Memphis onderwezen.

Op 9 mei 2003 opende de documentaire film ‘Only The Strong Survive’ van D.A. Pennebaker, een eerbetoon aan Hayes en zijn collega’s zoals Sam Moore (Sam & Dave), Rufus & Carla Thomas, Jerry Butler, William Bell, Wilson Pickett, e.a. En dan was er nog de release van de cd ‘Isaac Hayes At Wattstax’ met niet uitgebrachte muziek uit de historische concertfilm uit 1972. Deze cd werd uitgebracht ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van de restauratie van de film ‘Wattstax - The Special Edition’. En zo’n zeven jaar geleden kwam de soundtrack uit van de nieuwe ‘Shaft’ film, met Isaac zijn ‘Shaft 2000’ thema.

Niet ver van het radiostation, in het Peabody Place Entertainment Center, was hij vaak te vinden in de 'Owners Booth' van zijn bekende restaurant, Isaac Hayes Music-Food-Passion (in samenwerking met Lifestyles of Memphis). Hij trad daar vaak op, of in het zusterrestaurant met dezelfde naam in Chicago, gelegen North Clark Street in de River North wijk). Uiteraard vond je daar ook heel wat memorabilia. Daaraan gekoppeld waren de Isaac Hayes Cooks & Wares winkels, waar u de ingrediënten kon open voor b.v. de Chocolate Salty Balls thuis te maken, overeenkomstig het recept in ‘Cooking With Heart & Soul: Making Music in the Kitchen with Family and Friends’. Dit autobiografische kookboek, (Penguin-Putnam), stond niet alleen vol met persoonlijke memoires en recepten, maar ook met die van vrienden als John Travolta, Lisa Marie Presley, Wesley Snipes – en die van Chef, het personage uit de animatiereeks ‘South Park’. De reeks liep al heel wat seizoenen en verschafte Isaac een hitsingle in 1998 met ‘Chocolate Salty Balls (P.S. I Love You)’, afkomstig uit de cd ‘Chef Aid: The South Park Album’. In 2002 beëindigde hij zijn zes jaar lange radioshow op KISS-FM in New York, en nam hij ‘Two Cool Guys’ op voor de ‘Beavis and Butt-Head Do America’ film. Het is dus overduidelijk dat Isaac de generatiekloof overbrugd had.

Isaac Hayes werd geboren op 20 augustus 1942 in Covington, Tennessee, zo’n vijfenveertig km ten zuiden van Memphis. Hij en zijn zuster Willette werden als wezen opgevoegd door hun grootouders. Ze brachten hun de liefde voor het plattelandsleven bij. Toen grootvader stierf, was Isaac maar elf, en diende hij katoen te gaan plukken. Ook deed hij boodschappen, maaide gazons, kuiste stenen op en blonk schoenen op. Later waste hij af in een restaurant waar hij af en toe ook een snack klaarmaakte. In zijn puberteit verliet hij de school, maar leraars overtuigden hem om zijn studies af te maken. Zijn huidige toewijding voor alfabetisering was daar een gevolg van. Vanaf vijfjarige leeftijd zong hij in het kerkkoor, maar stopte toen zijn stem oversloeg. Jaren later nam hij deel aan een talentjacht en dat trok de aandacht van de meisjes. Het was tijd om meer aandacht te besteden aan muziek. Hij vervoegde de schoolband en leerde saxofoon spelen. Hij zong gospel bij de Morning Stars, doo-wop bij Sir Isaac & the Doo-Dads, de Teen Tones, en de Ambassadors, zelfs jazz met de Ben Branch house band. Hij speelde sax en zong blues bij Calvin Valentine and The Swing Cats, en bij The Missiles. Hij volgde pianoles omdat hij het geld van de optredens nodig had.

Stax
In 1962 studeerde hij op éénentwintigjarige leeftijd af. Het was het jaar nadat de eerste plaatjes bij een nieuw label Stax Records uitkwamen, als onderdeel van Satellite Records en van de Satellite Record Store die opgestart was in 1958, in het oude Capitol Theatre. Isaac had zeven studiebeurzen gewonnen voor zang, maar hij verkoos om daar niet op in te gaan. In plaats daarvan speelde hij piano bij baritonsaxofonist bandleader Floyd Newman in West Arkansas. Newman was ook muzikant bij Stax opnamen en nam in 1963 ‘Frog Stomp’ op, zijn enige solo single, waaraan Isaac meeschreef. Tijdens zo’n sessie vroeg de eigenaar van Stax hem of hij niet wou inspringen als pianist voor Booker T. Isaac sprong erop en speelde mee bij Otis Redding in 1964. Niet lang daarna stelde zanger en componist David Porter hem voor om samen songs te schrijven. Hun eerste exploten waren ‘Can't See You When I Want To’ (David Porter), ‘How Do You Quit [Someone You Love]’ (Carla Thomas), ‘I Take What I Want’ (Sam & Dave). Onder de naam Soul Children schreef, arrangeerde en produceerde het duo Sam & Dave's ‘You Don't Know Like I Know’; ‘Hold On! I'm Comin’’; ‘Said I Wasn't Gonna Tell Nobody’; ‘When Something Is Wrong With My Baby’; ‘I Thank You’; ‘Wrap It Up’ en de R&B Grammy Award winnaar ‘Soul Man’. Voor Carla Thomas was dat ‘Let Me Be Good To You’; ‘B-A-B-Y’ en ‘Something Good (Is Going To Happen To You)’. Voor Johnnie Taylor werd het ‘I Had a Dream’ en ‘I Got To Love Somebody’s Baby’. Voor Mable John was het ‘Your Good Thing (Is About To End)’. Zijn debuutelpee ‘Presenting Isaac Hayes’, werd opgenomen als een trio (met MG's bassist Duck Dunn en drummer Al Jackson) na een Stax party. De intieme, sensuele met jazz gekruide sessie aanpak haalde de hitparade niet, maar legde de basis voor de volgende lp’s.

Isaac’s werk met Sam & Dave, Otis Redding, Booker T & the MG's, the Mar-Keys, the Bar-Kays, Rufus & Carla Thomas, en de volledige Stax familie werd bekend als de Memphis Sound. De geschiedenis leert ons dat met uitzondering van Booker T & the MG's, Isaac Hayes op meer Stax sessies meespeelde dan wie ook. Op vier april 1968 wanneer de verkoop van Stax aan Gulf & Western Corporation afgerond werd, werd Dr. Martin Luther King vermoord. Isaac had later die dag een afspraak met hem, en diens dood trof hem zo dat hij een heel jaar niet meer componeerde.

Enterprise
In de zomer van 1969 liet hij de baanbrekende ‘Hot Buttered Soul’ lp op ons los, en zijn carrière zou nooit meer dezelfde zijn. Op de lp stonden vier sensuele stukken, waaronder een twaalf minuten lange versie van ‘Walk On By’ en de achttien minuten lange afsluiter ‘By the Time I Get To Phoenix’. Beiden werden uitgebracht op dezelfde single, en beide kanten werden top veertig/R&B cross-over hits. Het trok de aandacht van de muziekindustrie die voor de eerste keer soulmuziek als een album kunstvorm gingen zien. Isaac’s kaalgeschoren hoofd werd een revolutionaire verklaring. ‘Hot Buttered Soul’ werd uitgebracht op het nieuwe Stax label Enterprise, ja genoemd naar het ruimteschip uit ‘Star Trek’, voor hetwelk Isaac de komende vijf jaar zou opnemen en maar liefst zeven nr. één R&B albums afleveren. In 1970 hernam hij dat formaat voor uitgebreide versies van origineel materiaal en herwerkte klassiekers op ‘The Isaac Hayes Movement’, zeven weken op één, met ‘I Stand Accused’, en op ‘...To Be Continued’, elf weken op één, met de originele versie van ‘Ike’s Rap’. Zijn zachte romantische rap werd zijn handelsmerk.

De komst van de ‘Shaft’ film, soundtrack op dubbel elpee, en titelsong in de zomer van 1971 was een mijlpaal in zijn carrière. ‘Shaft’ was de eerste plaat in de geschiedenis door een zwarte soloartiest die zowel op de eerste plaats in de Pop en R&B hitparade stond. Het jaar daarop won hij als eerste Afro-Amerikaanse componist, de Oscar voor de Beste Muzikale Score. Naast drie Grammy Awards won deze muziek ook een Golden Globe Award, de NAACP Image Award, en de prestigieuze Edison Award, de hoogste muzikale onderscheiding in Europa. Opnieuw had hij een hoge muzikale toon aangegeven die nog jarenlang zou nagalmen in de film en Tv soundtracks. Hij scoorde de Tv reeks ‘The Men’ uit 1972, welk thema een hit werd (één van mijn favoriete nummers) en twee film soundtracks in 1974, ‘Tough Guys’ (van de film ‘Three Tough Guys’, zijn eerste rol als een macho), en ‘Truck Turner’. In 1975 speelde hij zijn derde filmrol in de komedie ‘It Seemed Like A Good Idea At The Time’.

In 1971 lukte het hem weer om met een tweede dubbelelpee ‘Black Moses’ (met de hit ‘Never Can Say Goodbye’) te scoren. Deze naam zou hem bijblijven, als leider van de zwarten. Tijdens zijn live optredens was hij gehuld in een lange mantel en in gouden kettingen. Deze kettingen die eens symbolen waren van slavernij bleken nu ornamenten te zijn. Zo’n live optreden werd vastgelegd op de dubbelelpee uit 1973 ‘Live At the Sahara Tahoe’. Later datzelfde jaar verscheen ook het studioalbum ‘Joy’, waaruit de track ‘I Love You That’s All’ flink gesampled werd door TLC, Massive Attack, Eric B. & Rakim en Big Daddy Kane. Ondertussen is zijn muziek meer dan 200 keer officieel gesampled door Dr. Dre, Snoop Dogg, DJ Quik, Ice Cube, Destiny's Child, Tricky, Mase, Portishead, Yo-To, TuPac Shakur en Notorious B.I.G.

Een nieuw tijdperk
In 1974 waren zijn relaties met het Stax/Enterprise zodanig verslechterd dat hij ermee kapte. Dat jaar maakte hij zijn Tv-debuut in de reeks ‘The Rockford Files’. In 1975 lanceerde hij zijn eigen platenlabel HBS, ofwel Hot Buttered Soul (via ABC Records). Op de eerste lp hiervoor, ‘Chocolate Chip’, ging hij meer de discorichting uit, maar bleef toch trouw aan zijn handelsmerk. Een jaar later volgden maar liefst drie elpees: ‘Disco Connection’ (een instrumentale plaat met The Isaac Hayes Movement), ‘Groove-A-Thon’ en ‘Juicy Fruit’. Zijn live tournee met Dionne Warwick was de laatste release op HBS in 1977, de dubbelelpee ‘A Man And a Woman’, opgenomen in het Fox Theatre in Atlanta. Maar zijn zakenproblemen verplichtten hem om het faillissement aan te vragen. Naar het einde van dat jaar 1977 sloot hij een nieuw platencontract af met Polydor, en een nieuw album, ‘New Horizon’. De volgende plaat uit 1978 ‘For the Sake Of Love’ bracht hem terug in de hitparade met ‘Zeke The Freak’. Daarna volgde ‘Don't Let Go’, waarvan de titeltrack een hitsingle werd. Het laatste album uit jaren zeventig werd ‘Royal Rappin's’, in samenwerking met Millie Jackson. Naast zijn nieuwe releases in 1980 en 1981 ‘And Once Again’ en ‘A Lifetime Thing’, produceerde hij ook platen voor Linda Clifford, Donald Byrd, en The Masqueraders. Na zijn filmrol in 1981 als de slechterik in John Carpenter's ‘Escape From New York’, trok hij zich vijf jaar terug om die met zijn familie door te brengen. Daarna concentreerde hij zich meer op acteren op Tv in ‘The A-Team’ (1985), ‘Hunter’ (1986), ‘Miami Vice’ (1987), de tv-film ‘Jailbait: Betrayed By Innocence’, en twee bioscoopfilms, ‘Counterforce’ en ‘Dead Aim’ (1987). Sedertdien ging er geen jaar voorbij of hij was te zien in een acteerrol. Zo was hij onder meer te zien in ‘Fire, Ice & Dynamite’ (1990), ‘Guilty As Charged’ (1991), ‘Final Judgment’ (1992), ‘Posse’ (1993), ‘Robin Hood: Men In Tights’(1993), ‘It Could Happen To You’ (1994), ‘Once Upon A Time... When We Were Colored’ (1995), ‘Flipper’ (1996), ‘Six Ways To Sunday’ (1997), ‘Ninth Street ‘(1999, waarvoor hij ook de soundtrack maakte), ‘Reindeer Games’ (2000), ‘Shaft’ (2000), ‘A Man Called Rage’ (2002), en de Tv-film ‘Book Of Days’ (2003). Voeg daarbij nog rollen in tv-reeksen als ‘Tales From the Crypt’, ‘The Fresh Prince Of Bel-Air’, ‘Sliders’, ‘The Hughleys’, ‘The Education of Max Bickford’, ‘Fastlane’ en ‘Girlfriends’. In 1988 maakte hij deel uit van de komedie ‘I'm Gonna 'Git You, Sucka’, een satire op de Blaxploitation films. Op het muziekfront keerde hij in 1986 terug met een nieuw contract bij Columbia en een nieuwe plaat, ‘U-Turn’. De krachtige anti crack boodschap in zijn rap “Don't be a resident of crack city” werd als slogan door een rehabilitatiecentrum in Detroit overgenomen. In 1988 verscheen de tweede elpee voor dit label, ‘Love Attack’, en hij gaf lezingen in scholen en gevangenissen aan de mensen om te leven zonder drugs.

De lokroep van Afrika
In 1991 begon zijn rol als hulpverlener duidelijker te worden, toen hij en Barry White naar de Ivoorkust in Afrika reisden om de video voor ‘Dark & Lovely (You over there)’ te filmen, de single van Barry’s cd ‘Put Me In Your Mix’. Het jaar daarop gingen hij en Dionne Warwick in op een uitnodiging van de cultuurminister van Ghana om de slavenverblijven aan de kust te bezoeken. Het was hier dat hij de stem van zijn voorvaderen hoorde, die hem ertoe aanzetten om iets te doen. Hij realiseerde zich dat er werk in Afrika was. In New York ontmoette hij prinses Naa Asie Ocansey van Ghana. Zij stelde haar vader, Nene Kubi III, van Isaac’s plannen op de hoogte, die hem wou belonen voor zijn inzet. Eind 1992 werd hij gekroond in Cape Coast Castle en in Accra, de hoofdstad van Ghana. Hij kreeg een koninklijke naam: Nene Katey Ocansey I. Nene betekent koning in het Ga dialect. Katey betekent moedige krijger die de wilde dieren kan intomen. Ocansey is de familienaam van de machtigste clan in de streek Ada. Hij werd aangesteld als King For Development over de streek en kreeg grond om een paleis op te bouwen. Maar het paleis kon wachten: “You need education over here,” zei hij, “you need literacy”.

Alfabetisering
Isaac was ervan overtuigd dat alfabetisering en opleiding de sleutels tot vrijheid en welvarendheid zijn in deze wereld. In 1993 kwam hij in contact met Scientology. Datzelfde jaar werd hij voorgesteld als internationale spreker voor de Applied Scholastics' World Literacy Crusade, die momenteel meer dan twintig programma’s lopen heeft in vijf landen. Kort daarna stichtte hij de The Isaac Hayes Foundation (IHF), die als doel heeft om het niveau van mensen overal ter wereld te verhogen door de promotie van literatuur, muziek, voedingsleer en innoverende programma’s om de minderbedeelden en de jongeren leren te studeren. Hij was tevens de internationale aanspreekbuis voor de Sheppard Foundation, een non-profit organisatie uit Harlem die alternatieve behandelingen voor ontaarde ziekten onderzoekt. In 1995 tekende hij bij Virgin Records (het Pointblank label), en releaste tegelijkertijd twee nieuwe cd’s ‘Raw And Refined’, door The Isaac Hayes Movement, (nieuw opgenomen en oude instrumentale Stax tracks); terwijl ‘Branded’ nieuwe tracks bracht tracks, waaronder de zeven minuten lange cover van ‘Summer In the City’ (Lovin' Spoonful) en een zes minuten lange cover van Sting's ‘Fragile’. Voor de ‘Blues Brothers 2000’ film soundtrack uit 1998, vervoegde hij de groep Louisiana Gator Boys, met o.a. B.B. King, Gary U.S. Bonds, Eric Clapton, Bo Diddley, Dr. John, Billy Preston, Lou Rawls, Koko Taylor, Jimmie Vaughan, Steve Winwood, Grover Washington, Jr., om samen te jammen op Bobby Blue Bland's ‘Turn On Your Love Light’ en op Bonds' ‘New Orleans’. In de zomer van 1998 keerde hij terug naar Ghana om de ceremonie voor de school te leiden. De faciliteit die NekoTech heet, zorgt voor alfabetisering, opleiding, computertechnologie en Internet, en gezondheidsleer, maar biedt ook plaats aan een afdeling van World Literacy Crusade. Op het thuisfront nam hij in november 1998 deel aan de ceremonie voor de Central Library in Memphis. Samen met Lisa Marie Presley, zette hij een missiepost op voor Scientology in Memphis. Daar huist nu ook een LEAP center (Learning Education Ability Program).

“We have the knowledge, technology, research, resources, and experience”, zei hij. “Let's turn crime, illiteracy, unhealthy, unproductive poverty lifestyles around from the ground up... One child, one community at a time - we can change the world! Let's give our children our best”. Als vader van 14 kinderen, grootvader van 14 kleinkinderen, en 3 achterkleinkinderen zou hij het moeten weten. “At the end of the day”, zei hij, “we are responsible for our own lives. If anything happens to us, don't blame somebody else. Backtrack and look at what you did to contribute to that. You also contribute to your successes. Once you learn that, you're on your way”.

Hij werd in 2002 in de Rock and Roll Hall of Fame opgenomen en zei toen: “The new generation of popular musicians, could use a little more substance like we had in the day. They're standing on our shoulders. Some of them don't realize [it] because they sample me so much.” Het jaar daarop werd hij geëerd als een BMI Icon tijdens de 2003 BMI Urban Awards voor zijn aanhoudende invloed op generaties van muziekmakers.

Op 10 augustus 2008 werd hij door zijn vrouw bewusteloos aangetroffen naast een nog werkende tredmolen in zijn huis in Tennessee. Paramedici probeerden hem nog te reanimeren, en brachten hem daarna over naar het Baptist East Hospital in Memphis. Kort na twee uur in de namiddag werd hij dood verklaard. Hij was slechts vijfenzestig. Men dacht niet aan kwaad opzet, dus Isaac is een natuurlijke dood gestorven. Twee jaar voordien had hij nog een milde
beroerte gehad.

In 2010 besliste de Tennessee General Assembly om hem te eren door een sectie van Interstate 40 officieel “the Isaac Hayes Memorial Highway” te noemen. Het ging over een stuk autosnelweg in Shelby County vanaf Sam Cooper Boulevard in oost Memphis tot de scheidingslijn met Fayette County. Het werd officieel bekrachtigd tijdens een herdenkingsceremonie in augustus 2010.

Ik mis hem, want hij was toen aan het werk om een nieuwe cd uit te brengen. Gelukkig bezit ik het merendeel van zijn discografie. Ook werkte hij mee aan de nieuwe film ‘Soul Men’ met Samuel L. Jackson en Bernie Mac. Deze laatste overleed aan de gevolgen van longontsteking. Maar gelukkig is er nog steeds zijn muziek!

Nu heb ik contact met één van zijn dochters, Heather Hayes, die ik kon strikken voor een interview. Zij heeft een band, The Heather Hayes Experience die de kerstsingle ‘The Mistletoe and Me’ gemaakt heeft.

INTERVIEW MET HEATHER HAYES, DOCHTER VAN DE LEGENDARISCHE ISAAC HAYES

Hallo Heather,

Patrick: Ik heb gelezen dat uw vader viermaal gehuwd was. Uit welk huwelijk werd u geboren?
Heather: Ik werd geboren uit zijn derde huwelijk. Mijn moeder is Mingnon Hayes. Zij hebben mekaar ontmoet tijdens een blind date.

Patrick: Welke invloed had uw vader op u tijdens uw jeugd?
Heather: Hij beïnvloedde me muzikaal. Ik denk doordat ik steeds muziek hoorde en in studio’s kwam, dat dit ervoor zorgde dat ik zelf zangeres wou worden. Ik herinner toen ik nog een kind was, dat ik in slaap viel op de sofa in de studio. Mensen stuurden hem dozen met allerlei platen. Ik creëerde een show rond sommige van de songs en liet hem neerzitten en naar mijn optreden kijken.

Patrick: Hoe was de relatie met uw vader? Beïnvloedde hij uw muziekkeuze?
Heather: Mijn vader was erg disciplinair. Maar toch hadden we via muziek en fitness, een goede band.

Patrick: Moedigde hij u aan om aan de slag te gaan in de muziek business?
Heather: Neen, dat deed hij niet. Hij wou dat ik naar de universiteit ging en voor een andere carrière koos. Hijzelf was een grote student. Hij was op één na de beste van zijn klas en had aanbiedingen voor studiebeurzen. Hij wist hoe moeilijk het in de muziek business was. Ik denk dat hij wou dat ik iets minder meedogenloos & genadeloos aanpakte.

Patrick: Wat kan u me over uw muziekcarrière vertellen? Ik zag dat uw band op heel wat party’s speelt.
Heather: Mijn muzikale carrière startte eigenlijk als zangeres & danseres. Ik toerde gedurende verschillende jaren rond met James Brown (The Godfather of Soul). Ik heb opgetreden als achtergrondzangeres met Beyonce, en tevens met Arrested Development in Japan. Ook zong ik in het achtergrondkoor op één van hun albums. Ik danste in videoclips en tijdens Award shows. Ik besliste om een live band op te richten voor de privésector, The Heather Hayes Experience genaamd. Wij reizen rond om menigten van alle slag te entertainen, privé en publiekelijk. Ik voer ook een show op die ‘Hot Buttered Soul’ heet, en een eerbetoon aan mijn vader is. Ik zing daarin songs die hij schreef, produceerde en uitvoerde.

Patrick: Ik zag dat u afgelopen Kerstmis een single opnam. Zijn er ondertussen plannen voor een album?
Heather: Jazeker, we zullen later dit jaar meer muziek uitbrengen. Dat zal een EP worden. De Kerstsingle die ik afgelopen maand december uitbracht was een cover van mijn vaders song ‘The Mistletoe & Me’.

Patrick: Jaren geleden las ik dat uw broer Isaac bezig was om nieuwe muziek van uw vader uit te brengen. Kan u me daar iets over vertellen?
Heather: Neen. Maar in maart zal ik een nieuwe single, het duet ‘Over You’, uitbrengen.

Patrick: Ik was op Facebook bevriend met Emily Hayes, de tweede vrouw van uw vader. Zij was bezig om een boek te schrijven over haar leven met hem. Sedert de Corona pandemie verloor ik alle contact met haar. Kent U haar?
Heather: Ik ken haar van toen ik nog een kind was. Nochtans had ik nooit een band met haar. Wij spendeerden als kind tijd met onze vader, maar zij was daar nooit bij. Ik heb nu wel een band met haar twee dochters, mijn stiefzussen. Ik heb haar in jaren niet meer gezien.

Patrick: Wat is uw favoriete track van uw vader? De mijne zijn ‘Theme from Shaft’, ‘Theme from the Men’ en zo veel meer…
Heather: ‘Theme from Shaft’, ‘Do Your Thing’ en ‘A Few More Kisses To Go’.

Patrick: Wat zijn uw plannen voor de toekomst?
Heather: In de toekomst wil ik verder gaan optreden met mijn band, meer muziek uitbrengen, en mijn radioshow ‘Soul Sisters’ op Dash Radio app op het Pure Soul kanaal, gesteund door Isaac Hayes, verder zetten.

Dank u wel voor uw tijd Heather. Ik wens u het beste, blijf Corona vrij en hou verder contact!