ART. EERSTE SONG OP DE MAAN

Lang voordat iedereen een playlist samenstelde op Spotify, luisterden mensen ook naar hun favoriete muziek. Nu het precies vijftig jaar geleden is dat met Apollo 11 voor het eerst mensen op de maan wandelden, en daar nu overal op Tv aandacht aan besteed wordt, wou ik opnieuw dat in de kijker plaatsen. Ik zeg wel opnieuw, want heel wat jaartjes geleden schreef ik daarover voor ‘Cerberus’ (een sciencefiction tijdschrift van wijlen Alfons Maes) al een artikeltje.
Misschien gaat u nu denken aan songs zoals Elton John’s ‘Rocket Man’, David Bowie’s ‘Space Oddity’ of iets dergelijks, maar de eerste song die in de oren van astronaut Buzz Aldrin (de tweede man op de maan) weerklonk was ‘Fly Me To The Moon’, best bekend in de versie van Frank Sinatra. Toen bestonden nog geen MP3’s of cd’s, neen het was op een cassette.
Volgens Vanity Fair werd Mickey Kapp, de zoon van de stichter van Kapp Records, door de astronauten aangezocht om de songs die zij op weg naar de maan wilden horen, bijeen te brengen op een cassette. Kapp was bevriend met die astronauten en NASA had hen Sony TC-50 cassetterecorders bezorgd. En voorop stond ‘Fly Me To The Moon’.
Die song werd in 1954 geschreven door Bart Howard. Howard timmerde toen al 20 jaar aan de weg, speelde piano voor cabaret en schreef songs met Cole Porter. Op de vraag naar een simpeler liedje schreef hij de cabaretballade ‘In Other Words’. Howard werd onder druk gezet om van de tekst “fly me to the moon”, “take me to the moon” te maken, maar weigerde dat. Door zijn positie als cabaretpianist werd het algauw daar geïntroduceerd door Felicia Sanders. Datzelfde jaar nam Kaye Ballard het voor het eerst op voor Decca. Maar de bekendste versie is wel die van Frank Sinatra uit 1964. Frank nam het op met het Count Basie Orchestra, onder leiding van Quincy Jones. Quincy veranderde echter de 3 kwarts maat in een 4 kwarts maat. Vandaag de dag bestaan er honderden covers van, maar dat is hier nu niet aan de orde.
De song werd een favoriet bij de astronauten, want aan boord van Apollo 10, die net niet op de maan mocht landen, was die song ook al te horen.
Tijdens de begrafenisceremonie van Neil Armstrong op 13/09/2012 zong Diana Krall de song ook.
Maar op die cassette stonden ook nog andere tracks, zoals ‘Galveston’ van Glenn Campbell, ‘People’ van Barbra Streisand, ‘Mother Country’ van John Stewart, ‘Three o’ Clock in the Morning’ van Lou Rawls, ‘Angel of the Morning’ van Bettye Swann, ‘Spinning Wheel’ van Blood, Sweat & Tears, ‘Everyday People’ van Peggy Lee, ‘Everybody’s Gone to the Moon’ van Jonathan King.
Maar Neil Armstrong hield van exotica en koos voor ‘Music Out of the Moon: Music Unusual Featuring the Theremin — Themes by Harry Revel’. Dat was een amalgaam van lounge jazz en orkestrale filmmuziek uit de jaren veertig, met het elektronisch Theremin instrument.
Ondertussen heeft de NASA op sociale media het publiek om suggesties gevraagd voor songs op een toekomstige playlist, wanneer ze in 2024 teruggaan naar de maan.

Hierna vindt u de tekst van de eerste “maansong”:

Fly me to the moon
Let me play among the stars
Let me see what life is like
On Jupiter and Mars

In other words, hold my hand
In other words, darling kiss me

Fill my heart with song
And let me swing for ever more
You are all I long for
All I worship and adore

In other words, please be true
In other words, I love you

Fill my heart with song
Let me sing for ever more
You are all I long for
All I worship and adore

In other words, please be true
In other words, in other words, I love you