|
Onlangs las ik een boek over Ufo’s. Nu, je gelooft er in of niet, maar de onverklaarbare gebeurtenissen blijven zich opstapelen. Heel wat meldingen krijgen een redelijke verklaring, zoals weerballonen, weerfenomenen, drones enz., maar Ufo’s worden zelfs gesignaleerd nabij het ISS, het Internationale Ruimtestation. Het zijn, zoals de naam zelf zegt, onverklaarbare fenomenen in de lucht. Wat het precies zijn, weet niemand. Om zo ver te gaan, en te zeggen dat het bezoekers van een andere planeet zijn, zal bij de ene op begrip kunnen rekenen, maar bij de andere op verzet stuiten. Is het immers niet allemaal begonnen met de vermeende Ufo crash nabij Roswell, in de staat Nieuw Mexico in 1947? Nu nog steeds blijft de complottheorie rond Area 51 bestaan, waar de gecrashte Ufo en de lichamen van de (dode) aliens zouden geborgen zijn.
Ik heb ooit een wetenschappelijke verklaring voor het Ufo fenomeen gehoord, ik meen mij te herinneren dat die van Seth Shostak kwam, momenteel de topman van SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence), en die luidde als volgt: “Ufo’s zijn bezoekers uit onze toekomst, die naar het levende museum komen kijken.” Dat ze onze afstammelingen zouden zijn, zou uiteraard kunnen verklaren waarom ze mensen ontvoeren, en zelfs koeien verminkt achterlaten. Ja, want het zou hen om ons DNA te doen zijn. Zouden we dan misschien in de verre toekomst een stuk van ons DNA verliezen? Of houdt u het toch beter op buitenaardse bezoekers? Het blijft me alleszins fascineren. Maar op deze site draait het allemaal om muziek. En wees gerust, Ufo’s zijn de inspiratiebron geweest voor songs daarover. In het verleden heb ik voor Cerberus, het sciencefictiontijdschrift van wijlen Alfons Maes, daarover al bericht. Een opfrissing volgt, klik uw gordel vast, we vertrekken… Ik weet niet precies meer wanneer ik voor het eerst de song ‘Calling Occupants of Interplanetary Craft’ gehoord heb. Het moet ergens in de jaren ’80 geweest zijn, toevallig op een compilatiealbum van The Carpenters. Na opzoekingen bleek dat dit een cover was, want het origineel is van de hand van de groep Klaatu, een Canadese prog rockgroep. De naam Klaatu zegt u misschien niks, maar deze komt uit de Amerikaanse sciencefictionfilm ‘The Day The Earth Stood Still’ uit 1951 (ja, nog in zwart/wit). Klaatu is een buitenaardse bezoeker, die met zijn vliegende schotel en enorme robot, in Washington landt, om ons Aardbewoners komen de les te spellen over onze gewelddadige inborst. Deze band kreeg de bijnaam, de Canadese Beatles, en op hun eerste album ‘3:47 EST’ uit 1976 stond deze track. Hij werd geschreven door groepsleden John Woloschuk en Terry Draper. De song diende als openingstune voor het nachtprogramma van piratenzender Radio Caroline. John Woloschuk, één van de auteurs zei erover: The idea for this track was suggested by an actual event that is described in The Flying Saucer Reader, a book by Jay David published in 1967. In March 1953 an organization known as the "International Flying Saucer Bureau" sent a bulletin to all its members urging them to participate in an experiment termed "World Contact Day" whereby, at a predetermined date and time, they would attempt to collectively send out a telepathic message to visitors from outer space. The message began with the words..."Calling occupants of interplanetary craft!" Het jaar daarop werd de song door The Carpenters gecoverd, omdat Richard een fan van Klaatu was. Zij gebruikten voor de opname ervan maar liefst 160 muzikanten! Het stond op hun elpee ‘Passage’ en kroop wereldwijd de charts binnen. De single kreeg als ondertitel: "The Recognized Anthem Of World Contact Day", en dat leidde tot een briefschrijfcampagne met vragen wanneer die “contact day” zou plaatsvinden. Dat leidde dan weer tot een Tv-special met als naam ‘The Carpenters… Space Encounters’. Deze cover oogstte dan ook meer succes dan het origineel. Terwijl Klaatu’s versie opende met geluiden van verschillende geluiden van levende wezens, begon de versie van The Carpenters met de stem van een radio Dj, die een verzoekje kreeg van een alien. Wijlen Karen Carpenter zong dit prachtig in. Zij overleed spijtig genoeg al op 4/2/1983. Hierna volgt de tekst (versie The Carpenters): All Hit Radio! Alright, you're listening to All Hit Radio And it's 53 degrees at 30 minutes past the hour And right now on our all request line I've got Mike Ledgerwood on the phone Hey, babe, what would you like to hear? We've been observing your Earth Hey babe, I'm sorry, I can't hear you too well You're gonna have to speak a little closer into the phone Okay, babe? What would you like to hear again? We are observing your Earth Hey Mike, I'm sorry babe, but that's not on our playlist And by the way, you sound great over the phone Anyway, if you'd give us your request We'll be glad to play it for ya, babe So let's hear it! We are observing your Earth Uh, listen Mike, I'm sorry babe but we can't- And we'd like to make I'm sorry Mike, we there's- A contact (uh) With you, baby In your mind you have capacities, you know To telepath messages through the vast unknown Please close your eyes and concentrate With every thought you think Upon the recitation we're about to sing Calling occupants of interplanetary craft Calling occupants of interplanetary, most extraordinary craft Calling occupants of interplanetary craft Calling occupants of interplanetary craft Calling occupants of interplanetary, most extraordinary craft You've been observing our Earth And we'd like to make A contact with you We are your friends Calling occupants of interplanetary craft Calling occupants of interplanetary, ultra-emissaries We've been observing your Earth And one night we'll make A contact with you We are your friends Calling occupants of interplanetary, quite extraordinary craft And please come in peace, we beseech you Only our love we will teach them Our Earth may never survive So do come, we beg you Please, interstellar policeman Oh won't you give us a sign Give us a sign That we've reached you Oh do With your mind you have ability to form And transmit thought energy far beyond the norm You close your eyes, you concentrate Together, that's the way To send the message we declare World Contact Day Calling occupants of interplanetary craft Calling occupants of interplanetary craft Calling occupants of interplanetary, most extraordinary craft Ah ah ah ahh Ah ah ah ahh Ah ah ah ahh Calling occupants Calling occupants Calling occupants of interplanetary, anti-adversary craft Covers kwamen er uiteraard ook. Ik stuitte op verschillende versies:
Communiceren met aliens door middel van muziek? Dat was het thema van de bioscoopfilm ‘Close Encounters of the Third Kind’ uit 1977 van regisseur Steven Spielberg. Even ter verduidelijking: er waren oorspronkelijk 3 types van waarnemingen en/of ontmoetingen met Ufo’s en aliens. De eerste is een waarneming van een Ufo in de lucht. De tweede behelst dan weer een fysiek bewijs ervan, en dat kan een verstoring van een voertuig zijn, een psychologische of fysieke reactie van de waarnemer, een fysiek bewijs op de grond (van een landing), enz. Bij de derde is er sprake van waarneming van aliens, humanoïden, robots die de Ufo blijken te besturen. Bij uitbreiding zijn er nog verschillende types, waaronder een vierde type, waarbij een mens ontvoerd wordt door een Ufo. En er is zelfs een vijfde waarbij er directe communicatie is tussen mens en alien. Bij de zesde is er sprake van de dood van een mens of dier. En bij de laatste, de zevende wordt een hybride gecreëerd, t.t.z. een afstammeling van mens & alien. U gaat me niet geloven, maar in de USA bestaan er speciale praatgroepen voor mensen die menen ontvoerd te zijn door een Ufo. En het gaat zelfs zover dat er sprake is van een “missing baby” syndroom, waarbij vrouwen koortsachtig op zoek gaan naar een baby, die ze zouden gebaard hebben. Aliens zouden hen zwanger gemaakt hebben, maar bij een latere ontvoering het kind weggenomen hebben. Vreemd zeg nu zelf. Om nu terug te keren naar de muziek van die film ‘CE3K’, wel die werd gecomponeerd door de bekende filmcomponist John Williams. Hij werd destijds zowel op vinyl, als op 8-track en op cassette uitgebracht. Later ook op CD. Het was een commercieel succes en behaalde zelfs goud. Er werden daarna zelfs discoversies van gemaakt, en ik bezit er daar van. Ik som even de coverversies op: Richard Groove Holmes (1977), Meco (1977), Cameron (1978), Los Valentinos (1978), Capuano (1978), The Galactic Force Band (1978), Blue Galaxy & his Orchestra (1978), Living Strings (1978), Gene Page (1978), Rob McConell & the Boss Brass (1978), The Les Reed Orchestra (1978), Frank Pourcel Orchestra (1978), Andre Kostelanetz (1978), Montana (1978), The Second Foundation (1979), Jonas Nordwall (1979), Neil Norman & his Cosmic Orchestra (1979 & 1983), The Croad Terry Grand Orchestra (1979), The Bud Noble Trio (1980), Birchwood Pops Orchestra (1980), The Now Sound Orchestra (1980), The Film Studio Orchestra (1982), Walter Murphy (1982), Erich Kunzel & The Cincinnati Pops Orchestra (1984), Frank Sidebottom (1986), Spectrum (1991), Dr. Fink (1995), Space Sounds Unlimited (1996), The Film Score Orchestra (1997), Electric Synthesizer (2009). Het thema, ofwel de conversatie tussen de mensen (op synthesizer) en het moederschip bestaat hoofdzakelijk uit 5 tonen. In de finale wordt die uitgebreid met lichten en kleuren. Je zou het kunnen beschouwen als een soort IQ test voor de mensheid. Ik herinner me nog de zin “if everything’s ready on the dark side of the moon, play the five tones”. Die vijf tonen gaan doorheen verschillende variaties, en zo leert het moederschip hen met hen communiceren. Eigenaardig genoeg bestaat er zo’n systeem, bedacht door de Hongaarse componist Zoltan Kodaly om jonge kinderen de beginselen van muziek aan te leren. Componist John Williams zocht hulp bij een wiskundige om de combinaties van die 5 tonen te berekenen. Dat bleken er zo’n 134.000 te zijn! Williams en Spielberg opteerden echter voor zo’n 350 variaties. Waarschijnlijk kent u de Britse groep Hot Chocolate. Ik leerde ze in 1974 kennen met hun single ‘Emma’ en ben ze blijven volgen. Ze bestaan nog steeds, maar in gewijzigde vorm. Hoe dan ook in 1980 dook hun single ‘No Doubt About it’ op in de charts. De track werd geschreven door Mike Burns, Steve Glen en Davis Most (de broer van hun manager Mickie Most). De song gaat over de ervaring van een man die een UFO landing meemaakte. Frontman Errol Brown, die overleed aan kanker op 6/5/2015, zei erover: "This was written by two guys who thought they saw a UFO over Hampstead Heath." Tevens verklapte hij dat er zoveel exemplaren van verkocht werden toen de song nummer 2 in de charts bereikte, dat de fabriek niet meer kon volgen. Dat weerhield hen van de eerste plaats. Tekst: If someone tells you there's no other form of life And you believe in that too. I'm gonna tell you 'bout the other night I swear that true. A cloud of white and green and flying ships I've never seen Came into my view. Was I frightened Was I scared Was I thrown into confusion. As they glided down so silently It wasn't an illusion. Oh No doubt about it. Oh No. No doubt about it. What kind of magnetism kept me in this place Was it out of my control? What was this ship from out of space? What was the creature that appeared before my eyes? Was it good Was it evil On this ship from other skies? I was frightened I was scared I was thrown into confusion. As they stood right there in front of me What can they be No illusion. Oh No doubt about it. Oh No. No doubt about it. Stood right there in front of me What can they be No illusion. Oh No doubt about it. Oh No. No doubt about it Wat Ufo’s nu precies zijn, laat ik voorlopig in het midden. Wel is het zo dat het Pentagon in april van dit jaar drie video’s vrijgegeven heeft, waarop Ufo’s te zien zijn. Het bestaan ervan wordt dus niet langer ontkend. Ondertussen kan u zich er met deze songs muzikaal op voorbereiden. |
Patrick Van de Wiele © 2020 for Keys and Chords
|
|
|
|
|
|