‘A Celebration Of The Blues’
|
|
11 FEBRUARI 2017 |
|
Vertical Divider
Blues is gelukkig weer ‘hot’ in Gent. Het schitterende project BoogieVille in de Balzaal van het Kunstencentrum Vooruit is middels toe aan zijn vierde jaargang. De bluesmuziek wordt er in heel wat facetten en aspecten belicht. Life music entertainment wordt geconcretiseerd met heuse danssessies, een leuke vintage en platenmarkt en door het enige Nederlandstalige blues magazine Back To The Roots. En als dit alles nog niet voldoende is, was er ook een uitgebreide keuze die onze smaakpapillen meer dan eens op proef stelden. De stuwende krachten achter dit gezellig blues avondje zijn ondermeer ‘Tiny Legs’ Tim De Graeve, Lightning Guy Verlinde, Marie Follebout, Sep Vermeersch, Leni Denorme, Jelle de Boevé en een heel pak medewerkers. De deuren opende pas om 20u00, maar wie zich bijtijds ingeschreven had, en met zijn akoestische gitaar tijdig naar Gent afzakte kon er in de late namiddag een onderricht krijgen in Masterclass Fingerpicking & Slide Guitar van Tiny Legs Tim. En die bleek een heel accurate leraar te zijn. Tim hoef je alvast de knepen van het vak niet meer te leren. Maar die specifieke technische fingerpicking stijl doceerde Tim in zijn eigen unieke stijl. Na deze wijze onderrichtingen mochten de Gentse Mother T & The Chicks het openingsconcert verzorgen. Met hun akoestische blues, gospel en soul brengen ze ons meteen in de juiste stemming. Zangeres Tessa De Vreese, Olivier Vander Bauwede (gitaar, harmonica), Bram Beelaert (gitaar) en contrabassist Quiten De Vlaeminck zorgen meteen voor heel wat intimiteit in de Balzaal. Tessa’s hemelse stem leent zich dan ook perfect voor low-down blues songs als ‘Cry Before I Go’, het swamp begeesterde ‘Satan’ en met de originele country blues song ‘I Want Your Love’. Tussen twee sets door komt Sweet Elle aka Els Houttequiet met haar dancing style ons wat verblijden. Ze katapulteert ons graag terug naar de pre-war jaren ’30 dansstijl. We wanen ons haast in de New Yorkse Cotton Club. The Chicks zijn nog even terug voor enkele nummers. Vooral met Muddy Waters’ ‘Rollin’ And Tumblin’’, origineel van Hambone Willie Newbern, zet Tessa De Balzaal naar haar hand. The Chicks mochten zelfs een bisnummer opdissen. Ook hier gingen ze bij Muddy ten rade voor het emotioneel geperformde ‘Mojo Working’. Mother T & The Chicks is een jonge meute die keihard werkt aan het muzikale blues pad. De Balzaal was inmiddels volgelopen en tussendoor snuffelen we even gezellig in de platenbakken. Regulier botsen we op een leuk ‘collectors item’. Tot de dance act van de ‘Blues dance initiation by MC Sep on live music’, even onze aandacht vasthoudt. Helaas moet ik noodgedwongen dit gezellig onderonsjes persoonlijk aan mij voorbij laten gaan. Maar we kijken wel geamuseerd toe hoe snel het jonge volkje de sexy moves wel onder controle en (in mijn geval dus niet) onder de knie hebben. Dit alles werd vakkundig ondersteund door The BoogieVille Bluesband. Lightning Guy en Tiny Legs Tim leiden de dans en zorgen nadien met hun geëlektriseerde Delta blues voor verhitte toestanden. Hound Dog Taylor is nooit ver weg en Guy liet ons zelfs even kennismaken met het nummer ‘I’Ve Been Waiting’ uit zijn nog te verschijnen nieuwe album ‘How How How’ (dat op 25 februari 2017 zal worden voorgesteld in zaal De Zwerver in Leffinge). |
Vertical Divider
Verder strooiden ze met het nummers als ‘Down The Line’ en ‘Goin’ Down To Missy Sippy’ heel wat ‘goose bumps’ uit over de Balzaal. En dan hebben we nog niet gehad over het funky ‘Soul Jivin’’ die heel wat fans inspireerden tot buitenaardse moves. Om het interludium wat op te vrolijken waren er ook nog de dj’s Andy Green en AZIZ die ons moeiteloos entertainen. En dit duo doet dit uiteraard graag tot in de vroege uurtje. Gelukkig bemerkten we ook heel wat jong volk onder de aanwezigen. En het kon ons eigenlijk nog meer plezieren dat dit gezellig onderonsje vlotjes uit de bol gingen bij tunes van John Lee Hooker, Howlin’ Wolf, Rod Piazza en andere Muddy Waters. Al lijkt dit mij meer iets voor gevorderden. Hoogtijd voor wat gerstenat aan de Missy Sippy Bluesbar. Ik laat mij door de steeds goedlachse Marie Follebout, uitbaatster van de Missy Sippy Blues & Roots Club in hartje Gent, overhalen om nog een fris getapte pint te nuttigen. We volgen maar al te graag haar propositie en nuttigen eigenlijk meer dan ons lief is. Maar het zal ons even worst wezen. Ja, nu je over worst spreekt! Er was ook nog Fredt’s Soulfood die niet te versmaden was. Southern Fried Chickenwings, Memphis-style Sticky ribs en andere niet te repudiëren Cajun en Creole food gaat er steeds vlotjes in. Wij genieten van een overheerlijke hamburger, ruim geserveerd met gekruide rijst en knapperige groentjes. Rond middernacht is het opnieuw hoogtijd voor wat live muziek. Shakedown Tim promootte vorig jaar het album ‘Hard To Catch’ met zijn band The Rhythm Revue. Tim was ooit samen met Steven Troch oprichter van het succesvolle Fried Bourbon. Tim’s rock grooves lijken de ideale begeleider te zijn voor enkele hoogstandjes van The Sugar Mama’s & The Blues Boys. Deze dansgroep tovert een brede glimlach op de aanwezige toekijkers. Al lijken deze kunsten mij meer iets voor gevorderden. Tim had Bart Mulders in de ritmesectie en als instrumentaal openingsnummer kon ‘Blues After Hours’ ons ook wel verleiden. Uit zijn laatste album ontleende Tim tenslotte het knappe ‘Red Hair’ en het aanwakkerende ‘This Ship’. Uiteindelijk kon ook saxophone 'honker' Tom Callens ons bekoren. Tom is bij het bredere publiek bekend als saxofonist bij Lady Linn & Her Magnificent Seven. Maar Lien De Greef aka Lady Linn hebben we wegens professionele beroepsbezigheden en het late aanvangsuur gemist. Maar collega reporters berichten mij over een levendige set met songs als ‘I Wanna Make Love To You’ en ‘Sea Line Woman’. Toen al waren we ruim over twee en haast tegen de klok van drie, was het uiteraard al zondag en hadden we nog een heuse autorit voor de kiezen. Dit evenement zou de deuren pas sluiten om vijf uur in de morgen. Maar zolang trokken wij het dus niet. Dit project slaagde er alweer in om de jeugd kennis te laten maken met de authenticiteit die de blues muziek reeds decennia lang uitstraalt. Schitterend toch? De vierde editie van BoogieVille was er alweer een om in te kaderen. Dit was een geslaagd Blues feest, een geslaagd totaalconcept! En gelukkig had ik mijn persoonlijk BOB bij. See you next year in De Balzaal, Ghent… |