8Kids: Denen Die Wir Waren

DETAIL ALBUM

Track:

1. Intro
2. Bordsteinrand
3. Über Den Berg
4. Ich Kann Die Welt Spüren
5. In Den Sternen
6. Zeit
7. Zerbrechen
8. Blitzschlag
9. Geist
10. Karmintrophäe
11. Kann Mich Iemand Hören
12. Vis-à-Vis
13. Winter In Dir

 
Platenlabel
Napalm Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo-Agent
Nasrin Vahdani (Napalm Records)
 
Website Artiest
8Kids

8Kids is een post-hardcore band uit het Duitse Darmstadt. Veel is er over deze driekoppige band online niet te vinden dus is het behelpen met de weinige info. Het opvallendste aan deze band is het feit dat ze in hun eigen landstaal zingen. Zo ook op hun nieuwste langspeler ‘Denen Die Wir Waren’. Na de 'Intro' die zich kenmerkt door hoog gepitchte gitaartonen opgevolgd door laaggetunede krijgen we met 'Bordsteinrand' de eerste echte track en kunnen we horen wat deze band te bieden heeft. Muzikaal klinkt het zeker niet slecht, het is wel wennen aan de Duitse taal en dan vooral omdat ik dit niet gewoon ben in dit genre. 'Über Den Berg' is best wel een aanstekelijk nummer en heeft soms meer weg van een harder punkrocknummer dan van een hardcore track. Dat gevoel blijft nog wat hangen als ik 'Ich Kan Die Welt Spüren' door de speakers hoor klinken. Met z'n ietwat melodische intro en ook doorheen de track blijven ze wat hangen in te zoete klanken. Naar het einde toe wordt het wat snediger maar niet wat ik van een (post-) hardcoreband verwacht. Op 'In Den Sternen' is er nergens nog een spoor te vinden van wat ik dacht te zullen horen buiten de schurende, schreeuwende zangstem. Dit is geen post-hardcore in mijn oren. Een tikkende klok en semiakoestische gitaartonen zetten 'Zeit' in dat het gevoel dat ik had na de voorgaande tracks enkel maar versterkt. Noem dit maar softcore dan. 'Zerbrechen' begint er eindelijk al wat meer op te trekken, een lekker snedig up-tempo nummer. DAT is wat ik, en ik denk elke liefhebber van het genre, wil horen. Zowaar een breakdown kan voor de eerste keer tijdens het beluisteren een glimlach op m'n gezicht toveren. Zetten ze deze trend verder op 'Blizschlag'? Helaas niet. We keren terug naar het gevoel van de eerste nummers en ook 'Geist' doet me meer denken aan een doordeweekse rockband dan aan een post-hardcore band. Neen deze band is naar als wat ze gelabeld worden een grote teleurstelling ondanks hun muziek helemaal niet slecht klinkt. Er zitten best leuke tracks tussen maar ik zou deze band nooit als post-hardcore omschrijven, of ik moet m'n visie over het genre bijstellen. Er zitten wel kenmerken in van hardcore maar ze blijven nooit echt hangen, luister maar naar 'Karmintrophäe'. Naar het einde van de track voel je de melodie oppompen naar wat een hoogtepunt zou moeten worden maar net dat blijft dan weg, waardoor de track gewoon uitsterft. 'Kann Mich Iemand Hören' en 'Vis-à-Vis' brengen ons stilaan naar het einde van dit album dat helaas zonder echte uitschieters zit. Zorgt het afsluitende 'Winter In Dir' nog voor een verrassing? Niet echt, hoewel wel naar het einde toe het nummer een vette schop onder de kont krijgt. Na overwegend melodieus te klinken wat dit een aangename verrassing. Helaas blijf ik toch wat teleurgesteld achter.
 
Peter Smet (2)

Not what I expected from a band labeled post-hardcore.