Architects: All Our Gods Have Abandoned Us

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Nihilist
2. Deathwish
3. Phantom Fear
4. Downfall
5. Gone With The Wind
6. The Empty Hourglass
7. A Match Made In Heaven
8. Gravity
9. All Love Is Lost
10. From The Wilderness
11. Memento Mori

Platenlabel
Epitaph Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Architects

Architects is een Britse metalcore band uit Brighton, Engeland. Ze bestaan momenteel uit zanger Sam Carter, gitarist en keyboardist Tom Searle, diens tweelingbroer drummer Dan Searle, bassist Alex Dean en gitarist Adam Christianson. De band's eerste naam was Inharmonic, later hernoemd naar Counting The Days om dan na enkele jaren hun huidige naam Architects aan te nemen. Ze hebben voor het meeste recente album, ‘All Our Gods Have Abandoned Us’ reeds zes studio albums uitgebracht. Leuk weetje, alle leden van de band zijn vegetarisch en steunen ook Sea Shepherd. Sam Carter is hiervan Brits ambassadeur. Ikzelf leerde de band kennen dankzij hun vorige release, ‘Lost Forever // Lost Together’ en een geweldig optreden op Graspop Metal Meeting 2014. 
Ik heb dikwijls gedacht dat ze nooit ‘Lost Forever // Lost Together’ konden evenaren, laat staan overtreffen. Maar toen was daar ‘All Our Gods Have Abandoned Us’. Opener 'Nihilist' laat er geen twijfel over bestaan, ze gaan keihard en zonder enige rem. Lyrics die straight to the point zijn, Architects is kwaad en teleurgesteld in de huidige gang van zaken in de wereld. Ze zijn niet alleen, zo bewijst de door merg en been snijdende tekst “I found God clutching a razor blade, He said Look at the fucking mess they've made. They'd trade their hearts if they were made of gold
But they're as worthless as the souls they sold.” De volgende track 'Deathwish' blijft in het zelfde thema, lyrics gewijs en muzikaal. Trillende gitaren, beukende drums en de schreeuwende zang van Sam Carter afgewisseld door hier en daar een clean geluid. Maar ik hou zo van die schreeuw gewoon omdat die zo doordrenkt is van pijn en emotie en ik me er mee vereenzelvig. 'Phantom Fear' laat ons verder genieten van dit meesterwerk, een meesterlijk verbond tussen lyrics, stem en instrumenten. Architects verlegt grenzen en limieten waarvan ik dacht dat ze die met hun vorige album reeds hadden bereikt. 'Downfall' is een schreeuw naar de wereld om te reageren, om de mensheid te doen opstaan tegen de tirannie en de uitbuiters. Is het niet hoog tijd om hen naar beneden te halen. Een van m'n favorieten op het album is 'Gone With The Wind'. Hoe een boodschap kan overgebracht worden door lyrics en muziek en hoe een nummer gevoelens in je losweekt die de nooit ziet aankomen bij zo'n hard nummer. Ik heb gehuild bij het aanhoren van dit nummer, een tekst die je aanvalt bij de ziel. Zeker bij het zuivere stuk naar het einde van het nummer toe. Beluister en je weet direct waarover ik het heb. De intro van 'The Empty Hourglass' is er zo een die live wat langer mag duren dan hier op het album. Om het publiek op te peppen en de circle pit voor te bereiden. Hoewel het nummer zachter klinkt dan de voorgaande, gaat het nog steeds vooruit en zal het zeker een deftige pit veroorzaken op de komende zomerfestivals. De geweldigste intro van het album zet 'A Match Made In Heaven' in. Een gitaarrif die voor mij gerust nog even langer had mogen duren, maar de input die volgt met Sam's stem laat het nummer losbarsten in al z'n furie. Geen tijd om te bekomen op dit album, volle gas vooruit is de enige richting die deze Britten kennen. Laag getunede gitaren, beukende drums en hier en daar een elektronische sample maken 'Gravity' tot het zoveelste briljante nummer op deze plaat. 'All Love Is Lost' is een van de rustigste nummers van het album maar is zeker geen zeemzoete balad. 'From The Wilderniss' begint vrij rustig en doet je zelf een beetje melancholisch wegdromen tot het nummer je bij de keel grijpt en terug de mensenmassa insleurt. Dit is geen passief album, dit album smeekt om actie. De boodschappen in de teksten moeten tot ons doordringen en dat doen ze met zoveel passie en gedrevenheid dat je niet kan tegenstribbelen maar mee volgt. Het meest indringende nummer dat ze misschien ooit hebben gemaakt is de afsluiter. Elektronische achtergrondgeluiden en begeleiding. De metaldrums die plaats ruimen voor een drumcomputer tijdens de eerste minuut van 'Memento Mori' en de schreeuw die plaats ruimt voor een emotionele, zuivere stem. Architects zou natuurlijk zichzelf niet zijn moest dit nummer niet ergens losbarsten en dat doet het dan ook, de schreeuw, de instrumenten alles neemt terug z'n plaats in. Om dan toch nog eens een samenspel te creëren met de elektronische snufjes en gesproken woorden. Uitfadende gitaren en een tikkende klok lijken het einde inzetten maar niets is minder waar. De outro is één van de knapste die ik in de laatste jaren heb gehoord vooral de gesproken tekst op het einde blijft nazinderen.
‘All Gods Have Abandoned Us’ is een meesterwerk en voor mij zonder enige twijfel album van het jaar. Opnieuw zit ik weer met de vraag, kunnen ze dit nog evenaren of overtreffen ?
‘All Our Gods Have Abandoned Us’ werd gereleased op 27 mei 2016 via Epitaph Records

Peter Smet (5)

Without any doubt is this the album of the year 2016