cd reviews
Blessthefall is een metalcore band uit Phoenix, Arizona (US). Blessthefall is actief sinds 2003 en bracht reeds vier studio albums uit ('His Last Walk' met Craig Mabbit als frontman die later vervangen werd door Beau Bokan, 'Witness', 'Awakening' en 'Hollow Bodies'). Leden zijn Beau Bokan als zanger, Jared Warth als bassist en backup vocals, Elliot Gruenberg en Eric Lambert als gitaristen en Matt Traynor als drummer. Het vijftal voorziet ons nu met een vijfde studio album met als titel To Those Left Behind. Het album heeft een thema die in de nummers aangehaald wordt. Omgaan met een verlieservaringen hoe de mensen die achterblijven ermee omgaan. Het album begint met de track 'Decayer'. Een ijzersterk nummer dat je vanaf de eerste noot meesleept. Het nummer begint met een dreigende ondertoon waarbij het nummer langzaam opbouwt. Wanneer het hoogtepunt van de intro bereikt word, barst het nummer volledig los met een breakdown geleidt door Jared die alle energie en adrenaline doorheen je lichaam pompt. Het tempo krijgt meteen een extreme boost en het energiegehalte blijft zeer hoog. Jared voorziet ons voor het eerste deel va het nummer met prachtig uitgevoerde unclean vocals. Beau neemt het over met clean vocals en voorziet ons van een refrein die je verder mee het nummer in sleurt. Doorheen het nummer blijft het tempo zeer hoog, de occasionele breakdown voorziet ons van een wat trager tempo van tijd tot tijd maar pompt op zijn beurt weer een groot deel energie door je lichaam. Dit nummer is perfect om dit album in te leiden, stilstaan of stilzitten is een grote uitdaging wanneer je dit nummer beluistert. Het tweede nummer van het album is 'Walk On Water', de tweede single die op 7 augustus 2015 gereleased werd als een lyric video. Op 21 september 2015 werd de muziekvideo voor het nummer de wereld ingestuurd. 'Walk On Water' is een nummer dat tot de hardste nummers op het album behoort. De stevige intro maakt je duidelijk dat het nummer je voor een tweede keer zal volpompen met adrenaline. In dit nummer neemt hoor je Jared het nummer openen met unclean vocals. Het tempo ligt alweer zeer hoog, niet bewegen is ook bij dit nummer geen optie. Beau neemt het refrein voor zijn rekening. Het nummer wordt in het begin van het refrein wat rustiger, je kan als het ware even ademhalen. Maar dit doe je best snel want ook het refrein zit boordevol energie. Ook in dit nummer zit vindt je een breakdown die je van kippenvel voorziet, op dit moment kan je even alle energie kwijt die je doorheen het nummer opgespaard hebt. Wat merkwaardig en zeer verfrissend is aan dit nummer is dat we op het einde van het nummer mogen genieten van de screams van Elliot. Dit is de eerste keer dat hij, ook al is het maar zeer kort, zijn stem laat horen in een nummer. 'Dead Air' is de derde track op het album. 'Dead Air' begint zeer stevig, hierdoor weet je dat het Blessthefall is waar je naar luistert en dat er aan energie geen gebrek is. Beau neemt het zangwerk voor zich in dit nummer. 'Dead Air' is een zeer sterk nummer, dit omdat Beau zijn stem zo krachtig is in dit nummer. De track bevat veel rustige stukken die telkens weer opbouwen naar een harder gedeelte, hierdoor worden de vocals van Beau extra in de verf gezet. Op instrumentaal vlak is dit nummer ook zeer sterk. Zoals eerder aangehaald zitten er verschillende tempo's in dit nummer, ook hoor je zeer duidelijk nieuwe elementen zoals synthesizer die voor een extra melodische input zorgt. Dit is ook een perfect “meezing nummer”, dus je kan tijdens het beluisteren van dit nummer zeker en vast je stembanden eens laten resoneren. 'Up In Flames' is de vierde track van het album. Dit nummer was de eerste single die gereleased werd voor het album werd uitgebracht op 9 juli 2015. Dit nummer begint met een zeer korte intro waarbij je wat snaarwerk kan horen. Dit is echter van korte duur, want het nummer barst na luttele seconden los. Jared leidt het nummer weer in samen met het slagwerk van Matt. Al snel wordt er een zware breakdown jouw richting uitgeslingerd waarbij het energiepeil alweer zeer hoog staat. Beau neemt het refrein voor zich en het nummer wordt wat rustiger, maar ook tijdens het refrein bewijzen de mannen dat het nog geen tijd is om tot rust te komen. Naar het einde van het nummer wordt de ene breakdown na de andere op je oren losgelaten. De neiging om rond te springen en in het wilde weg luchtgitaar te spelen is zeer sterk aanwezig tijdens het beluisteren van dit nummer. 'Looking Down From The Edge' is de zesde track die je pad kruist wanneer je 'To Those Left Behind' beluistert. Dit nummer is een zeer experimenteel nummer. Je merkt dit door de intro die een zeer opvallend element bevat. Er wordt namelijk een synthesizer gebruikt om extra klanken toe te voegen. Ook later in het nummer hoor je duidelijk nieuwe elektronische klanken. Deze nieuwe klanken zijn zeker en vast een prachtige additie aan dit nummer, ze zorgen voor een extra aandeel energie die ervoor zal zorgen dat wanneer dit nummer live gespeeld wordt de ganse zaal zal springen tot ze erbij neer vallen. 'Keep What You Want & Burn The Rest' is de zevende track sluit perfect aan bij het vorige nummer. Dit is een nummer dat zeer rustig begint en opbouwt naar het einde toe. Maar in dit nummer zijn de nieuwe, experimentele, elementen prominent aanwezig. En ook in dit nummer zorgt de synthesizer voor die extra klanken die het nummer omvormen tot een nummer dat zelfs door de engeltjes aanbeden wordt. Dit nummer is zeer rustig, maar de combinatie van Beau zijn stem en de elektronische klanken zorgen toch voor een bepaalde energie die zich wil uiten tijdens het beluisteren van dit nummer. Dit nummer is een korter nummer en voorziet je als luisteraar van een adempauze, je kan een beetje tot rust komen tijdens dit nummer. Maar zoals reeds aangehaald bouwt er zich een zekere vorm van energie op tijdens dit nummer. Deze energie kan dan bij de volgende tracks zonder enige problemen volledig losgelaten worden. 'To Those Left Behind' is het tiende nummer en de titeltrack van dit album. Het nummer begint met een intro die voor de fans eerder bekend klinkt, het lijkt namelijk zeer sterk op de intro die in 'Buried In These Walls' gebruikt wordt op hun vorige album 'Hollow Bodies'. Maar in tegenstelling tot 'Buried In These Walls' bouwt dit nummer op tot een zeer krachtig nummer. Jared neemt de leiding na de intro met de unclean vocals samen met enkele zware breakdowns. Beau neemt het refrein voor zijn rekening met clean vocals. Ook dit nummer bevat de typische Blessthefall-elementen, er wordt namelijk weer een hoop adrenaline en energie doorheen je lichaam gedreven. De outro van dit nummer is, in vergelijking met de rest van het nummer, zeer rustig. Die ligt namelijk in de lijn van de intro. Doordat de intro en outro zo mooi aansluiten met elkaar voelt dit nummer zeer goed aan. Je hoort een begin en een einde die elkaar aanvullen, hierdoor voelt het nummer aan als een geheel. En dat geheel wil je zeker niet missen wanneer je dit album beluistert. De laatste track op het album heet 'Departures'. De titel op zich geeft aan dat het om het laatste nummer gaat. Het nummer begint met een zeer vredevol klinkende intro. In dit nummer neemt Beau een groot deel van de lyrics voor zich. En wanneer Beau het grootste deel van de teksten voor zijn rekening neemt weet je op voorhand dat je zal meezingen voor je het zelf goed en wel beseft. Jared vult Beau aan met enkele unclean vocals. Op de achtergrond hoor je vioolklanken die ervoor zorgen dat dit nummer een episch laatste nummer wordt. Naar het einde van het nummer wordt het nummer zeer rustig. Beau zingt en Matt zorgt voor perfect aanvullende klanken op zijn toms, snare en basdrum. Na dit rustig stuk laat het vijftal nog eens zien wat ze allemaal in hun mars hebben, het nummer barst voor een laatste keer los, met alweer de episch klinkende synthesizer op de achtergrond. Het nummer eindigt met Beau die het nummer rustig uitzingt en daarna de deur van de ruimte sluit. Een beter einde van een album kan je jezelf niet inbeelden. Kortom je kan onmogelijk niet enthousiast zijn over 'To Those Left Behind'. Dit album is zowat een hoogtepunt in de geschiedenis van Blessthefall. De nummers zijn stuk voor stuk uniek, er wordt gespeeld met nieuwe elementen en er is een thema die alle nummers kan samenhouden. Je krijgt dus geen album voorgeschoteld met zomaar elf tracks. Integendeel, je krijgt een waar kunstwerk die het beluisteren meer dan waard is. Voor de oude fans is het zeer aangenaam om de nieuwe invloeden te horen, maar toch de oude Blessthefall-tunes te herkennen. En voor de nieuwe fans is dit een goed voorbeeld van hoe een band experimenteert. Voor de niet-fans is dit album ongetwijfeld een reden om wel fan te worden. Wat er zeker niet uit het oog verloren mag worden is het album artwork. Op dat vlak is dit album een prachtwerk en laat het de vorige albums ver achter zich. Dit album heeft het dus allemaal, van A tot Z. Robin Vandenbulcke (5)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|