Bloody Hammers: Lovely Sort of Death

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Bloodletting On The Kiss
2. Lights Come Alive
3. The Reaper Comes
4. Messalina
5. Infinite Gaze To The Sun
6. Stoke The Fire
7. Ether
8. Shadow Out Of Time
9. Astral Traveler
10. Catastrophe 

Platenlabel
Napalm Records
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
PIAS/Rough Trade
 
Promo-agent
Napalm Records
 
Website artiest
Bloody Hammers

Je ooit al eens afgevraagd hoe het zou klinken als Adrian Hates (Diary of Dreams) en The Birthday Massacre samen een plaat zouden maken? Nee, ik ook niet; maar mocht het ooit gebeuren, dan zou het vergelijkbaar zijn met ‘Lovely Sort of Death’ van Bloody Hammers denk ik. Muzikaal wordt Bloody Hammers geleid door multi-instrumentalist Anders Manga, ingedeeld in het dark wave hoekje. Een redenering die ik grotendeels kan volgen. Vergelijkingen met eerder genoemde bands (Diary Of Dreams, The Birthday Massacre), als ook Blutengel en The Sisters Of Mercy zitten er zeker wel in. Al is de muziek van Bloody Hammers wel voorzien van een stevige hard rock/metal rand. Al vanaf de opener weet je meteen wat voor band dit is. De goth rock/metal ontvouwd zich langzaam in duistere, sfeervolle nummers. De keyboards, baspartijen, gitaarlijnen, alles is tot in de puntjes uitgewerkt. Ze zitten allemaal hoorbaar is de mix, maar zitten elkaar nergens in de weg. Daarnaast voelen veel nummers aan alsof ze zo uit de jaren 80 zouden kunnen komen. Manga’s stem is duister, laag en diep en past perfect bij de muziek. De nummers bevatten een erg duistere sfeer, wat me wel aanspreekt. Zo is er het langzaam opbouwende ‘Bloodletting On The Kiss’, het melodieuze ‘Lights Come Alive’, het zwaarmoedige ‘The Reaper Comes’ en het stevigere ‘Infinite Gaze To The Sun’, dat zo op ‘Born Villain’ van Marilyn Manson had kunnen staan. En dan is er nog ‘Ether’, met zijn Black Sabbath achtige riffs. En zo weet Bloody Hammers elk nummer wel een eigen identiteit te geven, zonder teveel af te wijken van het geluid van de band. Het album klinkt nostalgisch, maar tegelijkertijd ook verfrissend. Iets zegt mij dat dit album nog regelmatig de weg naar mijn cd speler zal vinden. De melancholische sfeer spreekt me namelijk erg aan.
 
Hans Goossenaerts (3½)

The beauty of darkness caught on tape