cd reviews
Het Ierse Celtachor komt net als hun meer bekendere landgenoten van Cruachan uit Dublin. En net als Cruachan brengt dit vijftal opzwepende Celtic metal die een samensmelting is van Ierse folk, doom en black metal. Voeg daar teksten aan toe die handelen over de Ierse geschiedenis en mythologie en mijn interesse was gewekt. Het negen tracks tellende 'Nuada Of The Silver Arm' is het tweede full-album van deze band na twee demo's ('Signs Of War' (2008) en 'In The Halls Of Our Ancient Fathers' (2010)) en het debuutalbum 'Nine Waves From The Shore' uit 2012. En wat ik hier te horen krijg bevalt me enorm: gedreven black metal met accenten uit de Ierse folk dankzij het gebruik van “the Irish whistle” en bodhran (een Ierse lijsttrommel die bespeeld wordt met een soort van drumstick die zowel één als twee slageinden heeft). Openen doet het vijftal – vocalist Stephen Roche, gitaristen David Quinn en Fion Stafford, bassist Oliver Deegan en de Franse drumster Anais Chareyre – meteen heel kloek met het epische 'Arrival Of The Tuatha', een track waar de intro door mij slagwerk wordt bepaald om later uit te groeien tot een opzwepende track. Het krachtige 'The Mighty Sreng' gaat op de ingeslagen weg verder met bijpassende rauwe vocalen. Een heel kort rustpuntje krijg je tijdens de intro van 'King Eochaid's Fall' dankzij een akoestische gitaar, maar daarna gaat het vijftal er weer stevig en uiterst strak tegenaan. 'Bres' is een nummer met twee gezichten: enerzijds heel energiek en brutaal, maar ook heel rustig een weemoedig, een contrast dat dankzij ritmewisselingen tot een geheel wordt gesmolten. Het stevige titelnummer laat je vooral kennismaken met black metal met een een eerder log ritme die dan aan doom doet denken, maar dat wordt ook afgewisseld met passages waar het tempo wat de hoogte wordt ingestuwd en zelfs met een mooie passage waar de invloeden uit de folk de bovenhand nemen. Tijdens het instrumentale 'The Gathering At Teamhair' mag je eerst volledig tot rust komen tot drumpatronen je oproepen om er weer tegenaan te gaan. En dan is 'Second Battle Of Magh Tuireadh' een gedroomde track waarin brutaliteit en doom hand in hand gaan om uit te sterven in een opzwepende eindstrijd. Het opnieuw korte instrumentale 'Nuada's Burial' laat je nadenkend en ingetogen tot rust komen. Maar met het laatste nummer, 'Uaithne: The Dagda's Harp' worden weer alle remmen losgegooid en heb je na afloop maar een keuze: de repeatknop van je cd-speler terug indrukken en het album opnieuw beluisteren. 'Nuada Of the Silver arm' is voor mij een schitterende kennismaking geworden met deze Ierse band, die ervoor zal zorgen dat ik ook hun ouder werk aan mijn collectie wil toevoegen! Luc Ghyselen (4)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|