Charcoalcity : Greyscale

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Darkness Rules
2. Feed Me
3. Gasoline
4. Democracy
5. Leave
6. Greyscale
7. You Can’t Take My Soul
8. There Is No God
9. Catkiller
10. Face The Truth
11. Killing is A Virtue
12. Selfcontrol

Platenlabel
Deezee Records (independent)
 
Labelnummer
promo CD
 
Distributie
niet gekend
 
Promo-agent
Mike de Coene (Hard Life Promotion)
 
Website Artiest
Charcoalcity
Facebook

 

In December 2016 presenteerde het Belgische Charcoalcity ons hun debuutplaat ‘Greyscale’.
Het verhaal van Charoalcity begint echter reeds in 2012 wanneer Peter De Zutter (aka Deezee) (vocals/guitar) in zijn thuisstudio in Eeklo bij Gent de songs van wat later dus ‘Greyscale’ zal worden volledig zelf in elkaar knutselt. Deezee is het duidelijk niet eens met de manier waarop de Mensheid bezig is en zoekt op die manier een creatieve uitlaatklep voor zijn gedachten en mening. De boodschap die Mr. De Zutter wil uitdragen is er zeker geen die bestaat uit frustratie of opgekropte woede, integendeel, het is het relaas van een man die zichzelf afvraagt waar het allemaal fout is beginnen lopen en waarom de mensheid er blijft in slagen om steeds dezelfde fouten te maken en achter onbestaande of idiote ideologieën te blijven aanlopen. Tussen ons gezegd en gezwegen, ik zou maar al te graag eens met deze man een pint (voor hem, voor mij een bruiswater) gaan pakken om met hem dieper op zijn gedachten in te gaan. Doch we dreigen af te wijken. Twee jaar later was het met de Staat van de Wereld enkel maar van kwaad naar erger gegaan en besloot Peter om met Charcoalcity naar buiten te treden. Hij riep er zijn kompanen Timo De Vreese (T-Mo voor de vrienden) (bass/backing vocals) en N-Thony (Anthony Hooft voor zijn mama en papa) (drums/backing vocals) bij. Eind 2014 wordt er een videoclip gedraaid voor het nummer ‘Leave’ waarbij de kerk van Waarschoot als decor fungeert. Zowel het nummer als de clip gaan over fundamenteel, religieus terrorisme en Deezee verzoekt alle dommeriken die zich laten leiden door een blind en idioot geloof in één of andere onbestaande Godheid vriendelijk, doch beleefd om op te hoepelen. Vanaf 2015 en doorlopend in 2016 zet de band zijn opmars verder middels verscheidene optredens en het uitbrengen van de CD. Dit hebben ze dan uiteindelijk toch in eigen beheer moeten doen nadat een bijna-deal met Mausoleum eerder afsprong. Het geluid van Charcoalcity laat zich catalogeren onder Industrial Rock maar er wordt ook duchtig geflirt met hardrock en post-rock. De boel komt nogal traag op gang met een heel uitgesponnen intro in ‘Darkness Rules’ waarna uw dienaar zich een hoedje schrok omdat de eerste zanglijnen die we horen heel erg doen denken aan Marilyn Manson (en laat ondergetekende nu een fundamentele, haast religieuze haat koesteren jegens die geschminkte vogelverschrikker). Even doorbijten dus. Gelukkig is er al snel verbetering met ‘Feed Me’ dat een beetje de poppy feeling uitstraalt van Depeche Mode maar halverwege een prachtig uitgewerkte hardrock gitaarsolo etaleert. Het industrial element van Charcoalcity’s muziek wordt doorheen het hele album vooral tentoongesteld door middel van het typisch voor het genre drumgeluid en de zangwijze van Deezee. Het gitaargeluid leunt wat mij betreft meer aan bij (post)hardrock. Vooral vanaf het nummer ‘Gasoline’ wordt dit duidelijk uitgewerkt. De Zutter verwoord zijn boodschap doorheen de hele plaat klaar en duidelijk en bij het titelnummer (‘Greyscale’ dus) bewijst hij zelfs dat lyrics niet per sé nodig zijn. In dit voor het overige instrumentale nummer horen we enkel samples uit speeches van voormalige presidenten Bush Jr. en Obama met betrekking tot hun reactie op Islamitisch terreur tegen de USA. Een andere wijze om de boodschap klaar en duidelijk over te brengen is zoals in het nummer ‘There Is No God’ met sloganeske leuzen zoals “There is no God, there’s only me and you. There is no God, believing is for fools” (ik ben met u broeder) dat ik hierbij nomineer tot nieuw Nationaal (en internationaal ook zo u wilt) lijflied der atheïsten. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat Industrial niet onmiddellijk mijn meest favoriete subgenre binnen de heavy rock is maar op dit album heeft het Industrial gehalte mij nergens gestoord. Ik was meteen mee met de besognes van de heer De Zutter en zijn companen en heb dit plaatje dan ook menige luisterbeurten gegeven. Muziekliefhebbers die zich ook zorgen maken over de richting waarin onze maatschappij uitgaat raad ik zeker aan om hetzelfde te doen met dit ‘Greyscale’.
 
Jan Guisset (4)

Charcoalcity makes up the State of the World for us.