|
Vocalist Zak Stevens startte deze progressieve power metal band op in 2002 nadat hij Savatage verliet. Het allereerste album van Circle II Circle, 'Watching In Silence', leunde dan ook verdacht veel richting een “nieuwe Savatage”, maar met de jaren en nodige wijzigingen in de line-up heeft Circle II Circle toch een eigen smoel ontwikkeld, al hoor je natuurlijk nog steeds nummers die zo uit het grote songbook van Savatage konden geplukt zijn, en daar zal vooral de stem van Zak wel voor veel gaan tussen zitten. 'Reign In Darkness' is ondertussen het zevende studio-album van deze band en telt elf tracks. De Instrumentale opener 'Over-Underture' waarin zware gitaren worden afgewisseld met fragiele piano-klanken en stevige orkestrale bombastische stukjes zet meteen de toon voor dit album. 'Victim Of The Night' borduurt daar op verder en meteen valt opnieuw de krachtige stem van Zak op die eigenlijk nog niets aan power en kwaliteit heeft verloren gedurende al die jaren. Ook de krachtige drumpatronen zorgen voor ene bijzondere ondersteuning. 'Untold Dreams' opent eerder kalm, maar dat wordt vrij vlug goedgemaakt en het mondt tot een meeslepende track. Bemerk hier ook de uiterst knappe en flitsende gitaarsolo. Het krachtige en aanstekelijke 'It's All Over' bevat duidelijk tal van knipogen richting Savatage, terwijl 'One More Day' verduiveld zwaar en gitzwart klinkt en invloeden uit doom metal laat horen. 'Ghost Of The Devil' verenigt alle kenmerken waar Circle II Circle voor staat tot een krachtig geheel. 'Somewhere' bevat naast krachtige passages ook ingetogen fragmenten zodat er een mooi samenspel ontstaat tussen de gitaren enerzijds en de piano anderzijds. Dankzij de vele wisselingen in ritme en tempo steekt het krachtige en energieke 'Deep Whitin' misschien nog net iets boven de overige tracks uit. 'Taken Away' is dan weer een track geworden waar de term “beuken” misschien het best tot zijn recht komt, al hoor je ook een erg rustige maar korte break langskomen. Het vlotte 'Sinister Love' gaat op dit elan verder al hoor je wel meer complexe drumpatronen langskomen. Eindigen doet Circle II Circle met een erg gevoelige noot: de ballade 'Solitairy Rain' waarin pianoklanken en de weergaloze vocalen van Zak Stevens perfect samensmelten. Ik ben al fan sinds het eerste album en Zak Stevens, en dan natuurlijk Circle II Circle, kan maar weinig verkeerds gaan doen zodat mijn waarderingscijfer misschien wat hoger uitvalt dan van een journalist die de band gewoonweg niet kent. Luc Ghyselen (4½)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|
RSS-feed