Fargo: Constellation

​DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Step Back
2. Leave It
3. Mind Your Own Business
4. Loser’s Blues
5. Buzz Buzz
6. Cross To Bear
7. Don’t Talk
8. Southern Breeze
9. Boozie Vivianne
10. What’s Wrong
11. Goddess Of Destiny
12. Good Night

​
Website Artiest
Fargo

​Fargo. Voor ons is dat die beroemde cultfilm uit 1996 van de gebroeders Coen waarin alle hoofdrolspelers elkaar beliegen en bedriegen en dan nog eens verraden daarbovenop met het uiteindelijke doel het geld te bemachtigen. De naam wordt dan ook gebruikt door vele bands over de hele wereld. Één van die bands is het Duitse Fargo, meerbepaald afkomstig uit Hannover. De band werd opgericht in 1978, reeds lang voor de Coentjes films begonnen te maken dus, en bracht in de eerste jaren van hun carrière vier albums uit waarvan het laatste, 'F' getiteld, alweer van 1982 dateert. De leden van Fargo zien er anno 2018 dus uit als een flink stel overjaarse rockers. Geen mannen in een midlife crisis die willen bewijzen dat ze nog wilde haren hebben, neen, volgens mij is dit als een bejaardenclub die hun oude hobby nog eens boven halen. Buiten drummer Nikolas Fritz dan, die is van een paar generaties later blijkbaar. Soit, wie zijn wij om de oudjes te zeggen wat ze nog wel of niet meer kunnen en mogen doen. Als ze er zelf nog maar plezier in hebben, nietwaar. Als we 'Constellation' de eerste draaibeurt geven, zonder op alle voorgaande info te letten, dan zouden we ons in een bar ergens in Texas kunnen wanen. Met op het kleine podium opzij een band bestaande uit mannen met stetsons, baarden, puntige boots en franjes aan de mouwen van hun jasjes. Tot de zang begint, dan vallen de heren door de mand als de Fritsen die ze zijn, door het vaak tenenkrullend ergerlijke keuken-engels waaruit hun lyrics bestaan. Muzikaal klinkt het allemaal best O.K. als een Americana mix van blues en country waarop line dancers zeker hun ding zouden kunnen doen. De openers 'Step Back' en 'Leave It' zijn leuke songs, catchy, snedig. Niet super origineel maar voor op een zaterdagavond bijvoorbeeld, zeer O.K. Ook verderop het album staan nog van die nummers maar als we teveel zinsneden als "Hanging out in a local bar, it's been a lousy day", "Buzz buzz buzz is what flies do", "I got my own fish to fry", “if I said it was Christmas tonight, you’d be looking for snow outside” moeten aanhoren komen onze haren ten berge te staan. De heren zullen het zelf waarschijnlijk geweldige ingevingen hebben gevonden maar voor wie de taal der Angelsaksen beter kent en vaker gebruikt staat dit niveau gelijk aan het tweede middelbaar of zo. En onze Duitse vrienden zullen het ongetwijfeld een enorm geestig idee gevonden hebben om de lyrics van 'Southern Breeze' als verwijzing naar The King vol met titels van Elvis Presley songs te steken maar na anderhalve keer beluisteren is het plezante er wel af, geloof mij vrij. Over het waarom de gasten van Fargo veertig jaar na hun debuut opnieuw een plaat besluiten uit te brengen, daar hebben wij het raden naar. Maar zoals gezegd, ze moeten vooral kunnen doen wat ze nog kunnen en willen. Alleen, de vraag blijft wie daar eigenlijk op zat te wachten. Leuk maar geen blijver. Entschuldigung meine Herren.
 
Jan Guisset (3)

​German pension fund rockers making a fun sounding Southern Rock album which surely will find its way in the right bars and pubs.