Gunhill Feat. John Lawton: Nightheat / One Over The Eight

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc One: Nightheat

1. Don't Stop Believing
2. Ready For Love
3. Wall Of Silence
4. Nobody Loves You The Way I Do
5. Far From Home
6. Eleanor Rigby
7. Don't Look Back
8. Waiting For The Heartache
9. When A Man Loves A Woman
10. Any Day Now
11. Clearwater Highway

Bonus Tracks:

1. Sympathy
2. Come Back To Me

Disc Two: One Over The Eight

1. Walking In The Shadow Of The Blues
2. Eleanor Rigby
3. Ain't No Sunshine
4. Can't Get Enough
5. Better By You Better Than Me
6. Stone Cold
7. Every Little Bit Hurts
8. Angel
9. Harlem Shuffle
10. Soldier Of Love

Bonus Track:

1. River Of Dreams

Platenlabel
JLB Media

Labelnummer
JLBM001CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
John Lawton

Gunhill was een band uit de jaren ’90 waarin we o.m. John Lawton (ex-Uriah Heep), Chris Jones (drums), Brian Bennett (gitaar) en Neil Kavanagh (bass) terugvonden. Ze maakten in 1995 ‘One Over The Eight’ en in 1997 volgde het even sterke album ‘Nightheat’ en als je hier nog een vinylexemplaar van vindt in uitstekende kwaliteit, dan mag je jezelf als gelukkige vinder beschouwen. Maar gelukkig is voor sommige onder ons de zoektocht over want we krijgen nu de beide langspelers, inclusief enkele bonustraks, aangeboden op digitale drager.
Wat meteen opviel, als je het albums niet kent, is dat ze bol staan met covers maar nu trekken velen ons ons een scheve neus omdat het woord ‘covers’ valt. Inderdaad, veel covers maar wel in zeer aanvaardbare uitvoering.
Als opener krijgen we een origineel nummer, nl. ‘Don’t Stop Believing’ waarbij met de intro mijn gedachten teruggingen naar de Moody Blues’ ‘On The Threshold Of A Dream’ maar snel gaan we een swingende richting uit. Een betere versie dan die van Bad Company gaan we nooit vinden van ‘Ready For Love’ maar Gunhill deed zijn best. Zelf de Fab Fours ontmoeten we nu met ‘Eleanor Rigby’ dat ook terug te vinden was op ‘One Over The Eight’. Van Melissa Etheridge werd ‘Like The Way I Do’ van onder het stof gehaald en Gunhill koos voor een extentie van de titel en dit werd dus ‘Nobody Loves You The Way I Do’, leuke versie maar wat te oppervlakkig gehouden. Het gitaaruitstapje van gitaarridder Brian Bennett maakt veel goed.
Nog andere leuke covers waren zonder meer het door Percy Sledge vereeuwigde ‘When A Man Loves A Woman’ en het van Jimmy Barnes/Desmond Childs geleende ‘Waiting For The Heartache’, terug te vinden op zijn ‘Freight Train’.
Dat Lawton nog steeds veel leuke herinneringen heeft aan zijn periode bij Uriah Heep, maakt hij duidelijk met twee fantastische covers. De twee bonustracks zijn dus herhalingen uit de glansperiode van Heep, nl. ‘Sympathy’ (uit ‘Firefly’) en ‘Come Back To Me’ (uit ‘Fallen Angels’) dat opent met knappe gitaarlicks van Bennett. Dat ‘Nightheat’ een knap album is, oordeel zelf maar, staat als een paal boven water. Gewoonweg schitterend…
Dat mag ook gezegd worden van ‘One Over The Eight’, het tweede album hier in deze nieuwe release, want meteen worden we overrompeld met de Whitesnake klassieker ‘Walking In The Shadow Of The Blues’.
Op deze langspeler heeft Brian Bennett plaats gemaakt voor Riki Robyns en zijn gitaarspel klinkt overigens helemaal anders dan dat van zijn voorganger. Dit klinkt meer penetranter en gaat reeds een échte metalrichting uit. Ook Chris Jones werd vervangen door Lloyd Coates en Mike Raxworthy kwam de band versterken op de keyboards. Bill Whithers schreef ooit het wondermooie ‘Ain’t No Sunshine’ en Gunhill maakt er nu een nog meer intimistische versie van.
Ook hier plaats voor enkele originele nummers. ‘Can’t Get Enough’, en niet te verwarren met het Bad Company-nummer, krijgt de eer als eerste original maar verzinkt zowat in de mooie covers die we tot hiertoe al gehoord hebben. Vreemd, neen niet echt, als je het werk van de veel te vroeg overleden Joe Cocker er op naslaat. Zelfs ‘Angel’ van hun hand kan het hoofd niet boven water houden maar weet zich wel te beredderen door de leuke close harmony vocalen.
Van Rainbow werd ‘Stone Cold’ geleend maar ook het nummer waarmee de Spencer Davis groep (onder de honderden anderen die dat ooit coverden) zich een beetje op de muzikale wereldkaart plaatste, ‘Every Little Bit Hurts’ kreeg een plaatsje op dit album. Zeer knappe versie en meteen een van de betere die ik gehoord heb. Zelfs van Spooky Tooth’s ‘Better By You, Better Than Me’ horen we een aangename versie maar ook dit origineel Tooth-nummer werd al door velen gecoverd maar helaas komen ze nooit dicht in de buurt van het origineel. Je kent het nog wel ongetwijfeld, ‘Harlem Shuffle’ van Bob en Earl, het dansnummer bij uitstek en dat ook de Stones op hun ‘Dirty Work’ plaatsten is een echt een versie om je te laten gaan in alle vormen. Kennelijk hadden de heren er erg veel in zin om dit te doen.
De bonustrack is ‘River Of Dreams’, geschreven door Richard Wagner, Dave White en Graham Hulme maar dat door Uriah Heep op plaat werd gezet. Om af te sluiten krijgen we dus deze prachtige ‘River Of Dreams’.
Gunhill was een sterke band maar blijkbaar klonk het meredeel van hun covers meer overtuigender dat hun eigen werk. Het waren vooral de echt melodieuze lijnen die de band een bepaald karakter meegeven en natuurlijk ook de wondermooie stem van Lawton. In 2013 verscheen nog zijn album ‘My Kind Of Lovin’’ met o.m. Simon Phillips (Toto) aan de drums.

Alfons Maes (4½)

Gunhill was a strong band but apparently their covers sounded more convincing than their own original work. It was mainly the really melodic lines that give the band a certain character and of course the wonderful voice of Lawton. In 2013, Lawton released a new album ‘My Kind Of Lovin’’ with Simon Phillips (Toto) on drums.
Gunhill: Nightheat/One Over The Eight is loaded full with excellent songs, songs to cherish and many of them brings back good memories and probably not only to me.