Invoker: Four Wall Nightmare

DETAIL ALBUM
 
Track:

1. Slave
2. Waste
3. Lost
4. Alone
5. Glass
6. Haunt Me
7. Deathwish
8. Idyll
9. Asleep
10. Awake

Platenlabel
Independent
 
Labelnummer
Niet Gekend

Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Tom Brumpton (Polymath PR)
 
Website Artiest
Invoker

​Je komt zelden Zwitserse metalbands tegen en al zeker niet in het hardcore genre. Invoker is zo één van die zeldzame bands. Opener 'Slave' doet me nog even twijfelen door de indie aanvoelende gitaarintro maar wanneer de vocale screams door de speakers worden gejaagd weet je dat dit wel goed komt. Deze korte intro is een voorbode voor de strakke hardcore die nog komt. De band doet me door de screams wat denken aan een hardere versie van Being As An Ocean of de hardcore versie van Architects. 'Waste' klinkt strak en zo hoort het wat mij betreft in dit genre. Niet teveel tierlantijntjes, gewoon alles geven. De screams blijven deze track voortstuwen terwijl de drums en gitaren deze track nog de nodige impuls geven. 'Lost' begint dan weer met een paar korte, rustige gitaarnoten voor de schreeuwende zang het nummer in handen neemt. De zweverige gitaartonen voeren je bijna naar een andere dimensie, vooraleer een hardere riff en een duister gesproken stukje je met je voeten op de grond houd. Na dit toch wel vreemde nummer is er terug ruimte voor wat ouderwets gedreun met 'Alone'. Na wat verrassende tempowisselingen in deze track is het vooral de stevige breakdown die lang blijft nazinderen. Dit is voor het stevigere beuk en knokwerk in de circlepits het ideale nummer. Luid en hard, dat is zeker wat we te horen krijgen op 'Glass' en 'Haunt Me', waar we zelfs op 'Haunt Me' semi-cleans te horen krijgen. Eens iets anders dan die snijdende screams. 'Deathwish' is zo'n nummer dat makkelijk kan uitgroeien tot fan favorite en perfect weergeeft waar deze band tot in staat is. Een melodieuze intro die losbarst in bulderend hardcore geweld. Circle pits gegarandeerd in deze dynamische track. Als er één nummer is op dit album dat je zeker moet beluisteren is het zonder twijfel deze. De handrem wordt dan stevig aangetrokken op het rustige, melodieuze 'Idyll'. Hier enkel sprake van gesproken tekst begeleid door melancholische gitaartonen. Een totale genrebreuk zeg maar, maar zeker niet slecht. Terug naar het gebeuk doet de band op de volgende track 'Asleep'. Deze wordt afgelost door afsluiter 'Awake'. Een perfect tweeluik als afsluiter van dit zeer degelijke album.
 
Peter Smet (4)

​Beware of avalanches when you play Invoker on the slopes of the Swiss mountains