Killer: Monsters Of Rock

Het Belgische hard rock/metal trio rond vocalist/gitarist Paul “Shorty” Van Camp beleefde een eerste hoogtepunt begin jaren tachtig dankzij albums als 'Ready For Hell' (1980) en 'Wall Of Sound' (1981). Daarna verslapte mijn aandacht daar de band me iets te veel uit het zelfde vaatje tapte: een stevige en krachtige no-nonsense aanpak die me, waarschijnlijk ook omdat ze in een trioverband speelden, nogal erg deed denken aan Motörhead. Intussen zijn we tal van jaren verder en herbeleeft Killer een nieuwe jeugd. Samen met bassist Ian Anthony en drummer Ivan Opdebeeck blijft Paul zich als een vis in het water voelen in zijn geesteskind Killer waar hij nog altijd instaat van alle gitaarpartijen, het vocale gedeelte én het schrijven van nieuwe nummers. Vijftien nieuwe tracks werden goed genoeg bevonden om dit schijfje op te vullen. En ik moet mijn beoordeling van in de beginperiode toch wel wat bijstellen, want Killer zorgt hier voor een uitgebalanceerde set stevig, snel, hard en vooral meezingbare hard rock en metal die inderdaad raakvlakken heeft met Motörhead maar vooral op eigen benen staat. Naast het uitstekende titelnummer, dat het album opent en waarin Shorty al de veel te vroeg gestorven metalhelden op passende wijze eert, krijg je hier met 'Back To The Roots' een andere track die zijn idolen, of in ieder geval talrijke belangrijke rock en metal artiesten, eens extra in de verf zet. Naast al dat snel en meedogenloos gitaargeweld, want eigenlijk zijn zowat alle tracks een beetje op deze leest geschoeid, is er ook ruimte gelaten voor een stevige en pakkende ballade ('Danger Zone'), mag bassist Ian Anthony de vocale honeurs waarnemen in het snelle en superstrakke 'Deaf, Blind And Dumb' (hier is Motörhead echt niet zo ver weg), en mag Shorty bewijzen dat hij ook wel degelijk perfecte blues rock kan brengen met het slepende 'Making Magic'. Voor de rest dus meer stevige krachtig gebrachte uptempo tracks waarvan ik je zeker het energieke 'No Exception To the Rules' en het loodzware 'Rock City' niet wil onthouden. Killer bewijst hier andermaal dat de heren nog niets aan trefkracht zijn verloren en ik ben er dan ook rotsvast van overtuigd dat op dit album tal van tracks staan die luidkeels door het publiek zullen worden meegebruld tijdens hun live concerten.

Luc Ghyselen (4)

---

Mausoleum Records I 251160 I Killer