cd reviews
De Zweedse zanger Michael Erlandsson en de Duitse gitarist Andy Malecek (je misschien wel bekend van Fair Warning) zijn de twee oprichters van Last Autumn's Dream in 2002 waarmee ze besloten om melodieuze hard rock of AOR te maken (het is maar zoals je het wil noemen). Intussen zijn we zijn twaalf jaar en zo'n tien albums verder en is de band vooral bekend in Zweden en Japan en ook wel een beetje in Duitsland. Heel veel verder reikt de faam van de band nog niet. Intussen is door tal van omstandigheden de line-up ook al gevoelig gewijzigd. Enkel Michael is er nog steeds bij en hij laat zich nu omringen door drummer Jamie Borger (Treat, Talisman, Secret Service), basssist Nalley Pahlsson (Treat, Therion) en gitarist Peter Söderström. En zo komen we dus tot het elfde album van deze band waar je ook al elf nummers op terug. Voor AOR en/of melodieuze rock heb je steeds volgende ingrediënten nodig: een knappe en solide ritmebasis, een goede gitarist, keyboards en een goede vocalist. Wel, al deze ingrediënten zijn hier aanwezig, maar betekent dit dan ook dat we hier te maken hebben met een hoogstand album? Wel, op dat gebied moet ik, en dat is natuurlijk een persoonlijke mening, je teleurstellen. De solide en knappe ritmesectie is inderdaad voorhanden, de keyboards komen nergens “over the top” over, naast redelijke gitaarriffs komen er ook wel mooie gitaarsolo's langs (al hoor ik op andere albums in het genre sterker werk langskomen), maar het is vocaal dat dit me echt niet pakt. Michael heeft een lichtjes schorre en zelfs hese stem die me nergens “pakt”, die me nergens, opnieuw naar mijn bescheiden mening, naar meer doet verlangen. Voeg daaraan toe dat ik ook geen enkele track kan aanduiden als een “erg goede song” en je begrijpt dat deze 'Level Eleven' van Last Autumn's Dream niet echt tot mijn favorieten behoort en hier niet op nog meer draaibeurten zal moeten rekenen. Luc Ghyselen (3)
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|