Machine Head: Catharsis

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Volatile
2. Catharsis
3. Beyond The Pale
4. California Bleeding
5. Triple Beam
6. Kaleidoscope
7. Bastards
8. Hope Begets Hope
9. Screaming At The Sun
10. Behind A Mask
11. Heavy Lies The Crown 8:48
12. Psychotic
13. Grind You Down
14. Razorblade Smile
15. Eulogy

 
Platenlabel
Nuclear Blast
 
Labelnummer
Promo-CD
 
Distributie
Nuclear Blast
 
Promo-agent
Jaap Wagemaker
 
Website Artiest
Machine Head
Facebook

Vanaf het debuutalbum ‘Burn My Eyes’ bleven Robb Flynn en zijn troepen tegen de stroom in roeien met een strijd om artistieke vrijheid met zowel voor- of als tegenstanders. Fans en vooral critici zijn nu eenmaal moeilijk te plezieren en toen die klaagden dat Machine Head teveel van hetzelfde bracht, wijzigde de koers van de groep iets en dan werd de kritiek dat de stijl teveel bokkesprongen nam. Op ‘Catharsis’ krijg je een nog grotere variatie met een hoop verschillende stijlen die door Robb gewoon als Machine Head bestempeld worden. Een groep die een evolutie doormaakt kan volgens mij alleen toegejuicht worden. Wat sommigen een allegaartje noemen, klinkt volgens mij toch eerder als een mooi geheel. Akkoord, de zijsprongen zijn legio, maar alles is vakkundig afgewerkt. Enkel de nu-metal hiphop uitstap vind ik minder geslaagd. Rappen, zoals in ‘Triple Beam’, is niet Robb’s sterkste punt en dat is het enige dat hij beter zou achterwege laten. En toch blijft dit nummer tegen drugsdealing één van de hoogtepunten van het album als je het gangsta stukje wegdenkt. De CD bevat vijftien nummers en duurt vijfenzeventig minuten, maar dat valt niet op door de grote afwisseling. De plaat opent met ‘Volatile’ en de woorden ‘Fuck the world’, wat meteen het hardste van het album is. Samen met het titelnummer, ‘Grind You Down’ en ‘Razorblade Smile’ benaderen die nummers het meest het oude Machine Head. Jammer dat de schitterende gitaarsolo’s van weleer zowat verdwenen zijn. We krijgen folk in ‘Bastards’, een protestsong tegen Trump. ‘Eulogy’ is dan weer eerder psychedelisch. Voor het eerst vind je op een Machine Head album een volledig akoestisch nummer, namelijk ‘Behind A Mask’, waarin Robb en Jared een Lennon/McCartney harmonie met succes afronden. Robb bewijst meermaals dat hij een hele mooie cleane stem heeft. Tijdens de coupletten van ‘Bastards’ klinkt hij als Eddie Vedder en in andere nummers dan weer als Mikael Åkerfeldt. Je bent gewaarschuwd dat je verwachtingen voor de hardheid van dit album niet te hoog mogen zijn. Met heel veel cleane vocals en heel veel verschillende stijlen krijg je het meest gevarieerde Machine Head album ooit, wat een heel wat grotere uitdaging is dan een nieuwe ‘Burn My Eyes’ of ‘Unto The Locust’. Hopelijk wordt dat ook de mening van de fans.

​Line-up:
Robb Flynn: zang, gitaar
Dave McClain: drums
Phil Demmel: gitaar, achtergrondzang
Jared MacEachern: bas, achtergrondzang

 
Danny Focke (4)

A lot of different styles, blended into one Machine Head sound!