Monster Magnet: Tab (Reissue)

ALBUM DETAILS

Tracklist:

1. Tab
2. 25/Longhair
3. Lord 13
4. Spine of God (live)

 
Platenlabel
Napalm Records
 
Labelnummer
Promo CD
 
Distributie
Niet gekend
 
Promo-agent
Claudia Steinlechner (Napalm Records)
 
Website artiest
Monster Magnet

Toen we Monster Magnet een paar jaar geleden in de AB aan het werk zagen, moesten we toch even slikken: frontman Dave Wyndorf heeft er nooit echt gezond uitgezien, maar was fysiek een vadsige, patserige schim van zijn voormalige zelf. Het hield hem evenwel niet tegen om een uitstekende prestatie neer te zetten. Ondertussen is de zanger/gitarist al wat langer clean en lijkt hij er weer wat bovenop, met een nieuw album dat in 2018 staat aan te komen. Eerst is het echter tijd voor twee heruitgaven: ‘Tab’ en ‘Spine of God’, meteen ook de eerste albums die de band op de menigte losliet. Hoewel ‘TAB’ voor ‘Spine of God’ werd opgenomen, werd ‘Spine of God’ een jaar eerder uitgebracht (in 1991), waardoor je de evolutie van het rockgeluid dat door Monster Magnet wordt voortgebracht eigenlijke enkel kunt begrijpen door naar de albums te luisteren in de volgorde waarin ze werden opgenomen. Die chronologie laat op deze eersteling een rauwe groep muzikanten horen die sterk is beïnvloed door de psychedelische rock, met evenveel knipogen naar Jimy Hendrix, Hawkwind en The Doors als naar Black Sabbath en Iron Butterfly. Monster Magnet kwam in dezelfde periode kijken als Kyuss, Sleep, Fu Manchu en gaat die andere geestesgenoten van Acid King met enkele jaren vooraf, maar heeft met die bands gemeen dat het gros van de songs op ‘TAB’ klinkt alsof het zwaar onder invloed van LSD is geschreven – al heeft Wyndorf zelf dat recentelijk nog ontkend. Nu, ja, het gaat hier eigenlijk maar om drie tracks plus een live opname, maar openingsnummer ‘Tab’ is wel meteen tweeëndertig minuten lang – iets wat tijdens de jaren negentig behoorlijk zeldzaam was voor dit soort muziek. ‘Tab’ staat vol met overstuurde gitaren, dissonante geluiden en de onverstaanbare praat- of klaagzang van Dave Wyndorf. Deze bizarre space jam vervaagt uiteindelijk om ruimte te laten voor ‘25/Longhair’, een duo song van twaalf minuten achtentwintig seconden. Beide nummers horen samen op een track, maar zijn toch enigszins van elkaar te onderscheiden. ‘25’ is een dwingend, iets sneller nummer dat vol staat met riffs, gitaargepingel en vreemde, nauwelijks hoorbare vocalisaties, waarna ‘Longhair’ meer structuur brengt en al een beetje laat horen wat voor band Monster Magnet enkele jaren later zal worden. Het is een instrumentaal nummer, maar de aanpak is onmiskenbaar voor deze band en dat wordt nog duidelijker met ‘Lord 13’, dat de evolutie naar een toegankelijker, melodieuzer geluid verderzet. Tenslotte is er nog een heel slechte live opname van ‘Spine of God’ die opzettelijk rauw klinkt – eigenlijk wel een leuke manier om de podiumenergie van deze rockers weer te geven.
‘TAB’ is niet de essentiële aanschaf die ‘Powertrip’ of ‘Dopes to Infinity’ wel is, maar vormt toch een interessante kijk op een band die doorheen de jaren een aantal absolute doompareltjes heeft afgeleverd.


Dirk Vandereyken (2 ½)

Not the essential Monster Magnet album, but a magnifying glass on how the band would evolve from an acid-infused psychedelic rock band to one of the most quintessential stoner bands/melodic proto doom metal powerhouses ever.