Mysteyes: Creeping Time

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Last Knell (intro)
2. Creeping Time 
3. Brains In A Vat 
4. Inside The Golden Cage 
5. Lady Loneliness 
6. The Prey 
7. Destroy Your Past 
8. The Demon Of Fear 
9. A Fragile Balance (Awake The Beast - Part 1) 
10. Chaos (Awake The Beast - Part 2) 
11. Decapitated Rose 
12. Winter’s Judgment

Platenlabel
Maple Metal Records

Labelnummer
MMR025

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Maple Metal Records

Website Artiest
Mysteyes

De uit Turijn afkomstige Italiaanse band Mysteyes wordt bestempeld als een Symphonic Gothic metal band maar zelf houdt dit zevenkoppige gezelschap het liever op Light and Dark metal. 
De band werd opgericht in 2012 als een vijf leden tellende band die vooral een melodische death/black metal ten gehore brengt. Na de eerste single ‘Brains In A Vat’ kende hun geluid in 2014 een lichte wijziging en ze trokken daarom een toetsenist en vrouwelijke vocaliste aan. Als zevenkoppige band brachten ze de demo ‘Lady Loneliness’ uit. Mysteyes deelde het podium reeds met Arcturus, Cadaveria, Opera IX, Whyzdom, Rublood en speelden op meerdere metal festivals in eigen land. Eens ze hun nieuw geluid verder ontwikkeld hadden, startte de band in 2015 met het schrijven, arrangeren en opnemen van een full length album dat nu op het publiek losgelaten wordt. ‘Creeping Time’ kende een lang en complex proces dat de band gedurende een hele tijd bezighield en waarbij ook nagedacht werd over het visuele aspect van hun live shows.
Wat de groep met deze term Light and Dark metal bedoelt, wordt meteen duidelijk als je de intro ‘The Last Knell’, met vriendelijk deuntje en een baby die weent, hoort omkeren naar een onheilspellend orgel met koorzangen. Het echte contrast moet dan nog komen en eens ‘Creeping Time’ goed op dreef is worden we eerst vergast op hoge sopraanzang maar al snel breken ook de grunts los. Het nummer klinkt gevarieerd en kent inderdaad symfonische elementen en tempo veranderingen die met tijden zelfs vreemd aanvoelen. Ook ‘Brains In A Vat’ klinkt snel en stevig, kent zowat dezelfde ingrediënten als reeds vernoemt. De nummers zijn voorzien van snelle riffs, beukend bas- en drumwerk met in de achtergrond een orgel of synth-tapijt. Zowel Edoardo zijn growls en grunts, alsook Denise haar cleane en opera zang komt vrij overtuigend over. ‘Inside The Golden Cage’ neemt bij aanvang wat gas terug en kent wat melodische power metal invloeden met een sterke riff, maar ook hier gaat het al snel terug een versnelling hoger en krijgen we zowat dezelfde koek voorgeschoteld. Voor’ Lady Loneliness’ ligt dit anders. We krijgen een piano met orkest onder en het is de cleane zang van Denise Manzi die dit nummer tot een gevoelige balled verheft. Nu ja… tot het aan het einde toch verder losbarst. ‘The Prey’ is weerom van het snelle soort met beukend ritme en vingervlug toetsenwerk. Het is mee één van de langere nummers op het album en klokt een zeven minuten af. ‘We komen aan bij ‘Destroy Your Past’ en hoewel het nummer zijn mooie en knappe momenten kent is er toch iets dat me stilaan begint te storen aan het geheel. De nummers zijn zeker niet slecht geschreven en ook de muzikanten weten allen van wanten maar iets zit niet helemaal goed. Is het de variatie die nog wat te wensen overlaat of is het dan toch Denise die in de hoge regionen veelal hetzelfde klinkt? Nou ja… we zien wel! Bij ‘The Demon Of Fear’ krijgen we weer wat afwisseling en dat komt net op tijd. Niet enkel muzikaal is er meer variatie maar ook op vocaal gebied. Het klinkt verstaanbaarder en gevarieerder in toonhoogtes. Roberto Pasolini, zanger bij Embryo, zorgt hier ook voor extra backing vocals. Met ‘A Fragile Balance’ komen we bij het eerste deel van ‘Awake The Beast’ dat uit twee delen bestaat (alvast toch voor dit album) en start alvast veelbelovend en melodisch. We krijgen piano, koorzangen, orgel, synths, hoge sopraan, orkestratie,… Dit is wat ik symfonisch noem. Met zijn drie minuten veertig seconden vormt het de intro voor ‘Chaos’ – het tweede deel van ‘Awake The Beast’. Die barst meteen los en toont hoe chaos klinken moet. Stevige riffs, beukende bas en dubbel basdrumwerk is de hoofdbrok in het nummer en wordt afgewisseld met enkele breaks. Ook hier klinken de grunts gevarieerd, alleen jammer dat het orkestrale gedeelte ver in de achtergrond gemixt zit. Ook in dit conceptnummer is de vroegere death/black stijl van de band nog duidelijk hoorbaar wat ik persoonlijk jammer vind. Van conceptnummers valt zoveel meer te maken zelfs in het death/black metal genre (denk bvb aan ‘At War With Satan’ van Venom). Met   ‘Decapitated Rose’ is er weer afwisseling in het vocale gedeelte want hier is het Björn Strid (Soilwork) die een gastvertolking heeft en extra cleane zang en screams toevoegd. Muzikaal klinkt het zoals vorige nummers voornamelijk zwaar en donker maar kent aan het einde een rustiger akoestisch stukje. We komen aan bij het laatste en tevens langste nummer van het album ‘Winter’s Judgment’. Meteen horen we viool en orkestratie die door Nicole Ansperger (ex-Eluveitie) ingespeeld werd. Het kenmerkt een duister horror sfeertje bij aanvang maar heeft ook zijn rustige passages. Het is zonder twijfel het meest symfonische nummer van dit album en een geschikte afsluiter om deze schijf zijn meerwaarde mee te geven.
Het album werd opgenomen, gemixt en gemastered door Alessio Sogno in de Alarm Studio te Turijn, Italië. Artwork voor het album werd gemaakt door een gekend Italiaans artiest Alessandro "Dooms" Alimonti

Line up:

• Edoardo “Irmin” Iacono (Scream/Growls)
• Denise “Ainwen” Manzi (Clean/Opera zang)
• Daniele “Insanus” Poveromo (Lead gitaar)
• Riccardo “Decadence” Tremaioni (Rhythm gitaar)
• Gabriele “Hyde” Gilodi (Keyboards en orkestratie)
• Andrea “Hephaestus” Gammeri (Bas en Fretless Bas)
• Federico “Krieger” Tremaioni (Drums)

Johan Kaethoven (3)

The band bio speaks of “Light and darkness, two sides of the same coin. And it is the same for our music, where these two worlds continuously meet and clash. As the day could not exist without the night, even our music wouldn't have meaning without one of these two elements and neither of them is secondary to the other.” This are also the correct balanced words to describe the whole album perfectly!