Negura Bunget: Tau

Het Roemeense Negura Bunget werd in 1995 en telt met Negru (drums, percussion, dulcimer en xylofoon) nog een origineel bandlid. Toch wijkt de band al die jaren niet af van zijn mix van black metal met, vooral Roemeense, folkinvloeden. Traditionele hoorns en panfluit zijn dan ook twee opmerkelijke instrumenten in de sound van deze band. 'Tau' is het zevende studio-album van de band en het telt acht tracks waar de woorden weemoed, grimmigheid en brutaliteit de sound van de band het best omschrijven. Het is ook het eerste deel van hun driedelig project dat de naam “Transilvanian Trilogy” meekreeg over het geboorteland van de band. 'Nametenie' – dat je waarschijnlijk reeds kent dankzij de videoclip op youtube – opent het album. Deze iets meer dan tien minuten durende track start met heel weemoedige folkmuziek terwijl er rustige teksten hun opwachting maken die bijna gefluisterd worden. Tot er een uitbarsting komt aan kracht en het tempo toch wel de hoogte wordt ingejaagd. Vanaf dan wisselt de track in ritmes en tempo's zodat je contrasten verkrijgt tussen weemoed en brutaliteit. Ook 'Izbucul Galbenei' start met die folkinvloeden, maar ditmaal duurt het niet lang vooral black metal de bovenhand neemt en brutaliteit, grimmigheid en zelfs agressiviteit het weemoedige naar de achtergrond verbannen in een track die zeer heftige en gedreven momenten bevat. Voor 'La Hotaru Cu Cinci Culmi' werden de invloeden van black metal zo goed als langs de kanten geschoven daar folkinstrumenten hier regeren en de zang eerder beklijvend te noemen is. Aan een rustige tempo kabbelt deze track voorbij als een riviertje in een vlak landschap. 'Curgerea Muntelui' opent met drumpatronen en hoorns, wordt voorzien van rustige vocalen en zorgt door gebruik van keyboards voor een weemoedig sfeertje tot een grimmig klinkende ruwe stem de rust verstoord. Tempo en ritme worden de hoogte ingejaagd voor het driftige 'Tarim Vilhovnicesc', dat ook atmosferische kalmere momenten inbouwt en waar de band vocale steun krijgt van Sakis Tolis (Rotting Christ). 'Impodobeala Timpului' is zeer folky gericht en werkt aanstekelijk terwijl een leuke gitaarsolo (Rune Eriksen, ex-Mayhem) de steun krijgt van hoorns. Weemoed en grimmigheid zijn de twee woorden die in me opkomen tijdens het krachtige 'Picur Viu Foc' en die heel sporadisch worden doorbroken door straaltjes zonlicht dankzij de korte speelse interventies van hoorns en panfluit. Duisternis en zwaarmoedigheid nemen dan weer de bovenhand in het afsluitende 'Schimniceste' dat langzaam opent om dan aan kracht en tempo te winnen. Liefhebbers van bands die black metal mixen met folk invloeden en die een donkere, grimmige sfeer uitademen zullen deze 'Tau' van Negura Bunget koesteren. Dat ik, en waarschijnlijk nog vele anderen, geen Roemeens begrijpen, nemen we er gewoon bij.

Luc Ghyselen (4)

---

Prophecy Records I Negura Bunget