Paradise Lost: Symphony For The Lost

Het Britse Paradise Lost werd in 1988 opgestart en wordt beschouwd als een van de pioniers van doom metal, maar mag je ook beschouwen als een van de grondleggers van gothic metal. Naast deze twee titels beschikt de band ook over een fantastisch stabiel line-up, want vier vijfde van de band was er ook al bij van in het begin: vocalist Nick Holmes, gitaristen Greg Mackintosch en Aaron Aedy, en bassist Steve Edmondson. Slechts de plaats achter de drumkit werd niet vastgehouden al is huidig drummer Adrian Erlandsson er ook al bij sinds 2009. Maar dit allemaal terzijde want hier krijg je een fenomenaal concert aangeboden op deze dubbel-cd/dvd. De twintig tracks die je hier te horen krijgt werden opgenomen in het Romeins Theater in het Bulgaars Plovdiv op twintig september 2014. Op zich is dit waarschijnlijk niet zo speciaal ware het niet dat de eerste tien tracks die je hier krijgt werden opgenomen met het befaamde “Plovdiv Philharmonic Orchestra”, een orkest dat zo'n zeventig jaar geleden werd opgericht en nu zo'n honderd mensen telt. Voeg daarbij een indrukwekkend koor (het “Rodna Pesen Choir”) en je begrijpt dat fans die dit evenement meemaakten uit hun dak gingen. Meteen hoor je ook dat de tien tracks die hier een orkestrale omlijsting kregen – iets wat de band in de studio al meer heeft gedaan – ook zo als een huis staan en je dus mag spreken van fantastische composities. Persoonlijk genoot ik het meest van 'Last Regret', 'Victim Of The Past', 'Soul Courageous' en het fantastische titelnummer van hun tweede album, 'Gothic' (1991), waarmee ze echt wel de term gothic metal op de metalkaart hebben gezet. Maar het houdt nog niet op, want op het tweede schijfje krijg je dan nog tien nummers die de band alleen bracht. Meteen kan je mooi de vergelijking maken tussen nummers met een volledig orkest en nummers door het vijftal alleen gebracht. Die laatste tien klinken een stuk zwaarder en krachtiger, maar zijn even intens en melodieus te noemen als de tien die met het orkest werden gebracht. Persoonlijk kies ik toch voor de nummers met het orkest, al gaat het publiek net dat ietsje meer uit de bol tijdens de nummers zonder het orkest. Maar dit is natuurlijk persoonlijk smaakgebonden. Op het derde schijfje vind je dan een documentaire. Eigenlijk ben ik niet zo'n grote fan van live registraties (ik ben er liever zelf bij zodat ik het zelf kan meemaken), maar voor deze release wil ik wel een uitzondering maken, omdat de band hier echt iets speciaals doet met de helft van de nummers, terwijl ook de tweede helft er best mag wezen.


Luc Ghyselen (4½)

---

Century Media I Paradise Lost