Patriarch: Rage of Gods

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Rage Of Gods
2. Born Without A Face
3. The Phenomenon Of Thought
4. Into The …
5. Neverwhere
6. The Red Cord
7. By My Forbidden Words
8. Chronology
9. Disclosure
10. The Sealed Tongues Of Wisdom

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Website artiest
Patriarch

Patriarch is een Belgische power/thrash metal formatie, die in 1983 werd opgericht onder de naam Pariah. Gedurende de 33 jaar dat de band actief is, bracht dit vijftal drie full-length albums, vier demo’s, een EP en een split-CD met After All uit. En nu staat de band er met zijn vierde full-length album: ‘Rage of Gods’. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dit album klinkt zeker niet slecht. De nummers zitten over het algemeen goed in elkaar, en de invloed van de Bay Area thrash bands zoals Metallica, Testament en Slayer zijn nooit ver weg. Zanger Kevin Vangelooven laat meteen de veelzijdigheid van zijn stem horen. Van hoog naar laag, met soms een diepe grunt, Hij doet het allemaal. Het album opent sterk met het titelnummer, wat meteen ook het meest afwijkende nummer van de plaat is. De sitar zorgt voor een Aziatisch-folk achtig randje, wat zeker niet verkeerd klinkt. De melodieën halverwege het nummer zorgen er voor dat ook een prog randje aanwezig is. Het tweede nummer, ‘born without a face’, is meer traditionele thrash , en geeft ook de toon aan voor de rest van het album. Verwacht geen hoogstaande of technische muziek, maar gewoon lompe, recht toe - recht aan metal, die het vooral live goed zal doen. Met ‘Chronology’ wordt wat gas terug genomen. Deze power ballad begint rustig, maar ontpopt zich halverwege toch tot een stevig nummer. Denk hierbij aan bijvoorbeeld ‘fade to black’ of ‘one’ van Metallica, maar dan minder goed uitgewerkt. Dit brengt ons meteen bij de minpunten van het album, want die zijn er ook. Het grootste minpunt is de zang die, zeker aan het begin van het album, iets te hard in de mix staat, en de andere instrumenten een beetje overstemt. Daar komt nog bij dat de zang soms misplaatst is, zo zingt Vangelooven te ruig tijdens de rustige stukken in ‘Rage of Gods’ en ‘Chronology’. Verder klinken de nummers teveel hetzelfde, waardoor het naar het einde toe moeilijker wordt om de aandacht bij de nummers te houden. Over het algemeen mag dit de pret echter niet drukken, aangezien er verder niet veel meer op te merken valt over ‘Rage of Gods’. Gewoon stevige thrash metal met de wortels stevig in de jaren tachtig. 

Hans Goossenaerts (3)

If you love Belgian metal, you must check out this band.