Periphery: Periphery III – Select Difficulty

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Price Is Wrong
2. Motormouth
3. Marigold
4. The Way The News Goes
5. Remain Indoors
6. Habitual Line Stepper
7. Flatline
8. Absolomb
9. Catch Fire
10. Prayer Position
11. Lune

Platenlabel
Century Media records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Sony Music

Promo-agent
Century Media Records

Website Artiest
Periphery

Periphery is een progressieve metalband uit Washington D.C. opgericht in 2005. Ze zijn gekend om hun harde, progressieve sound met veranderende ritmische patronen en razende melodieën. Ze worden eveneens samen met Meshuggah als pioniers gezien voor het Djent subgenre binnen de progressieve metal. 
Het album start alleszins snoeihard, laag getunende gitaren en hevig dreunende drums en basslijnen. De stem heeft heel wat weg van wat ik voornamelijk gewoon ben uit de metalcore/hardcore. Nu heeft Djent wel veel weg van metalcore en wordt ook Periphery vaak omschreven als metalcore of deathcore band. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ‘The Price Is Wrong’ een geweldige opener is. ‘Motormouth’ is nog zo’n klepper, je hoort duidelijk de progressieve metalinvloeden in de stem maar doorspekt met de kracht uit de metalcore. Zeg maar het beste uit beide werelden. Ook de cleane stukken kunnen op mijn goedkeuring rekenen. De breakdowns en ritmeveranderingen zijn nog een onderdeel uit dit Djent gebeuren die me vreselijk hard aanstaan. Violen openen ‘Marigold’ afgelost door de drums en de typische laag getunede gitaren. Cleane vocals worden dan weer afgelost door screams en een aanstekelijk refrein dat snel door de fans zal worden meegezongen tijdens live optredens. De verrassend hoge noten die worden aangehaald bezorgen me toch even kippenvel, en dan dat middenstuk of moet ik zeggen extreme outro. Een meer melodische track is ‘The Way The News Goes’ ondanks de drums toch hevig doordreunen. Dit is misschien wel de meest radiovriendelijke track van het album, met een leuke piano outro. ‘Remain Indoors’ is weer een track die vooral clean wordt gezongen maar met enkele brute uitschieters. Ook de inbreng van de elektronische tonen maken dit nummer tot een progressief hoogstandje. De ingewikkelde ritmische veranderingen, zo kenmerkend voor het genre zetten zich verder in het volgende meesterwerk ‘Habitual Line Stepper’. De screams en grunts nemen terug de bovenhand bij ‘Flatline’. Ook hier een meesterlijk spel van ritmisch gegoochel en cleane tussenstukken. Een lekker vette bas geeft de aanzet van ‘Absolomb’ dat weer de radiovriendelijke kant opgaat maar laat jullie hierdoor niet van de wijs brengen. ‘Catch Fire’ begint heel zweverig en met ritmisch klinkende vocals. Opnieuw een rustiger nummer dat de afwisseling op dit album nog eens extra in de verf zet. ‘Prayer Position’ is daarentegen nog eens een lekker hard nummer. Djent zoals het hoort ? Hoewel ik het maar een rare naam vindt dat ze voor dit subgenre hebben genomen, beter is progressieve metalcore of zoiets. Maar ja wie ben ik hé. ‘Lune’ is alweer het laatste nummer, waarom vliegen die goeie albums zo voorbij? Lune lijkt in het begin wel weggelopen uit een album van Tool, qua intro dan toch. De rest van het nummer doet me soms denken aan Incubus en Hoobastank, waarschijnlijk door de gelijkende zangstem/stijl. ‘Lune’ blijft wel een enorm mooi nummer, eentje dat blijft hangen. 

Peter Smet (4)

They definitely didn’t choose the easy difficulty setting by making this album, another boundary crossed.