Sepultura: Machine Messiah

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Machine Messiah
2. I Am The Enemy
3. Phantom Self
4. Alethea
5. Iceberg Dances
6. Sworn Oath
7. Resistant Parasites
8. Silent Violence
9. Vandals Nest
10. Cyber God

Platenlabel
Nuclear Blast Records
 
Distributie
Niet Gekend
 
Labelnummer
Niet Gekend
 
Promo agent
Jaap Wagemaker (Nuclear Bast)
 
Website Artiest
Sepultura

Sepultura is zo'n band die geen voorstelling of inleiding meer nodig heeft. Ze draaien al zovele jaren mee en hebben binnen de thrash metal grote faam verworven met albums als ‘Chaos A.D.’ en ‘Roots.’ Ikzelf ben pas naar Sepultura beginnen luisteren ten tijde van ‘Roots’ en ben dan Max Cavalera mee gevolgd naar Soulfly. Dit is het eerste album met Derrick Green als zanger dat ik heb beluisterd.  Ik had dit beter vroeger gedaan want na de intro van opener van 'Machine Messiah' wordt me duidelijk dat ik ze onterecht links heb laten liggen. De emotioneel aandoende zang samen met het schitterende gitaarwerk maken me enorm nieuwsgierig naar de rest van deze nieuwe plaat. Pas halverwege deze eerste track komt Derricks' bulderende stem naar boven terwijl de rest dezelfde emotionele tred blijft aanhouden, I like it. Na deze verrassende opener is het tijd voor was rasecht thrash metalgeweld. Snelle drums en gitaren vliegen ons met veel geweld om de oren, mijn trommelvliezen zijn terecht in extase. Andreas Kisser laat meermaals horen tijdens 'I Am The Enemy' dat hij nog steeds bij de topgitaristen in het genre hoort. Sepultura staat ook bekend om zijn vaak conceptuele albums, zie maar bvb. ‘Roots’ waar Braziliaanse klanken werden geïntroduceerd. Bij volgende track 'Phantom Self' worden we verrast met Afrikaanse/Oosterse klanken waarna het nummer in al z'n furie losbarst. Ook gedurende het nummer komen deze speelse klanken terug maar maken ze plaats voor fenomenaal solowerk van Andreas. 'Alethea' laat ons genieten van een lekkere drumsolo als opener, Elloy Casagrande doet dit fantastisch. De band blijft de geweldige aan elkaar rijgen, dat bewijzen ze ook met 'Iceberg Dances' een geweldig instrumentaal waar elk bandlid zijn ding wel in kan doen. Het langste nummer op dit album is het meer dan zes minuten durende 'Sworn Oath'. Geen supersnelle thrash metal à la Slayer maar meer nijgend naar de bay-area thrash van Machine Head. Schitterend nummer, ik zou mezelf wel voor de kop kunnen slaan dat ik deze band sinds Max's vertrek zo heb genegeerd. Vocaal en muzikaal zit alles zoals het zou moeten. 'Resistant Parasites' dat tot de nok gevuld zit met fenomenaal werk van bassist Paulo Jr., aangevuld met schitterend drum -en gitaarwerk en de bulderende vocals. Doe daar nog wat orkestrale tussenstukken bij en je hebt het zoveelste topnummer op deze ‘Machine Messiah’. Dit alles is een geweldige aanzet voor een snelle track die de nodige feestjes zal doen ontstaan op de zaalvloeren of festivalweides. Moshpits en circlepits gegarandeerd met 'Silent Violence'. Halverwege even temporiseren om dan alles vernietigend weer uit te halen, lekker toch. Het gaspedaal blijft nog stevig ingedrukt want hier raast 'Vandals Nest' voorbij. Zullen de drumstokken en plectrums dit nummer wel overleven ? Afsluiten doet dit schitterende album met alweer een ietwat conceptueel nummer. Met spoken-words en begeleidend gitaarwerk, zweverige wat horroresque vocals die dan losbarsten is Derrick's typerende stemgeluid. Gedurfd maar fenomenaal nummer.
 
Peter Smet (4)

I could kick myself in the head for ignoring this band after Roots, this is some phenomenal work.